Ο μικρός Γαβριάς και το βαλς των δρόμων

 

   O μικρός Γαβριάς χορεύει ειρωνικά ένα  αυτοσχέδιο βαλσάκι του δρόμου, όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος καθώς τριγύρω  σφυρίζουν οι σφαίρες του Γαλλικού  στρατού καθώς μαζεύει απ τους νεκρούς στρατιώτες τις σφαίρες. Κάθε  φορά που μια σφαίρα διασχίζει τον αέρα   προς την κατεύθυνση, κάνει μια πιρουέτα  γελώντας και  χλευάζει την αστοχία των επαγγελματιών στρατιωτικών



  Ο μικρός Γαβριάς γεννήθηκε και  μεγάλωσε σε μια  χυδαία  οικογένεια, αυτή του Θερναδιέρου. Ήταν μια φτωχή οικογένεια που σ αντίθεση με άλλες  φτωχές  οικογένειες  που εργαζόταν  για να ζήσουν,  ή κλέβαν πλούσιους για να ζήσουν, αυτοί κλέβαν αδύναμους γιατί απλά ήταν  πιο εύκολο
   Η οικογένεια  του  τον θεωρούσε  βάρος οπότε ως μπόμπιρας  θα λέγαμε αναγκάστηκε να στηριχτεί στα πόδια  του και στις δικές του δυνάμεις για να ζήσει και όταν  οι δικοί του πήγαν φυλακή  βγήκε μόνος του στον κόσμο, όπου όλος του ο κόσμος ήταν οι  κακόφημοι δρόμοι
   Απ την οικογένεια  του   η μόνη  παρακαταθήκη που πήρε ήταν  η τέχνη του κλέβειν, όμως σε αντίθεση και κόντρα  σε αυτήν δεν εξέπεσε  στο επίπεδο  του εκχυδαϊσμού.
   Όταν  συναντά δυο φευγάτα απ το σπίτι παιδάκια, ξοδεύει τα  μοναδικά χρήματα που αποκόμισε κλέβοντας  για να τα ταΐσει αλλά και να τα μάθει να κλέβουν  σωστά ώστε να μπορούν και αυτά να στηριχθούν στις δικές τους  δυνάμεις
   Η καθημερινότητα κυλά. Βλέπει στους κακόφημους  δρόμους, εκεί που ζουν οι εργάτες και οι τελευταίοι  των τελευταίων να στήνονται μέσα στις στοές , κάτω απ τις γέφυρες του Σηκουάνα αυτοσχέδια εργοστάσια όπλων και  νιώθει από ένστικτο  χαρούμενος
  Βλέπει  τους  γεροντότερους εργάτες και τους γηρασμένους εκπέσοντες Βοναπαρτικούς  στρατιωτικούς μαζί με πλούσιους  φοιτητές που απαρνήθηκαν τα πλούτη  τους να  συζητάνε και το οργανώνουν αυτό το "κάτι". Δεν ξέρει τι είναι, αλλά ξέρει ότι θα ναι κάτι καλό. Ξέρει πως θα ναι αυτό το "εμείς  ενάντια  σ αυτούς" ,  "εμείς ενάντια στον κόσμο όλο" και η  ψυχή του αγαλιάζει  καθώς  ζει μέσα στην πείνα  και το  κρύο.

   Και όταν η μεγάλη μέρα φτάνει, τραβά μαζί με όλους  τους φίλους του προς το οδόφραγμα αλλά αν και μπόμπιρας έχει την  σύνεση να  προφυλάξει έναν γέρο που τραβά μαζί του προς το οδόφραγμα πως  δεν είναι ότι πιο  συνετό, θεωρώντας ίσως πως ο γεροντάκος δεν ξέρει. Ο καλοσυνάτος  γεροντάκος όμως είναι ένας βοναπαρτικός  στρατιωτικός που περίμενε αυτή την μέρα όσο και ο μικρός  Γαβριάς . Τον κοιτά καλοσυνάτα και του απαντά "νέε μου , ξέρω  που πάω και θέλω να πάω" κάνοντας τον μικρούλη να χαμογελάσει. Αν ακόμα και ο γέρος έχει συνείδηση  του τι γίνεται και θέλει να  γίνει μέρος αυτού τι μπορεί να πάει στραβά;
  Ο νεαρός  φοιτητής  φωνάζει πάνω στο οδόφραγμα "απόψε  δημιουργούμε την ιστορία"
  20 χρόνια  μετά η  Γαλλική επανάσταση  έμοιαζε  ξεχασμένη όμως στα  υπόγεια  δούλευε  παρά την καταστολή και την παλινόρθωση για να ξεσπάσει  σήμερα
   Οι παλιοί εργάτες  συμβουλεύουν από αγάπη  τους  πλούσιους  φοιτητές που απαρνήθηκαν τα πλούτη τους πως ακόμη  προλαβαίνουν να επιστρέψουν στην ζωή που άφησαν, γιατί μόλις σκάσει ο στρατός δεν θα υπάρχει επιστροφή
  Κανείς δεν φεύγει
  Το να δημιουργήσεις την ιστορία  είναι πιο δελεαστικό από μια επιστροφή σε μια άνετη  ζωή.
Το να  σκοτωθείς πολεμώντας για τους φτωχούς  φαντάζει εκείνη την ώρα μια πολυτέλεια και μια χλιδή που κανένας  αντιδραστικός δεν θα μπορέσει ποτέ να απολαύσει
   Και ο μικρός Γαβριάς, το παιδί  που γνώρισε την καταπίεση  πρώτα απ τον ίδιο τον πατέρα του και την μητέρα του και ύστερα απ το ίδιο το βασίλειο της Γαλλίας  τρέχει να πάρει  όπλο  καθώς τα μοιράζουν. Αρπάζει ένα πιστόλι. Σκαρφαλώνει στο οδόφραγμα
  Η επίθεση του Γαλλικού στρατού  ξεκινά. Ο  φοιτητής φωνάζει να μην ανοίξουν πυρ πριν την διαταγή του. Ο στρατός πλησιάζει και άλλο πυροβολώντας και οι σφαίρες του σκοτώνουν εξεγερμένους ο φοιτητής επαναλαμβάνει να  μην ανοίξουν πυρ. Ο Γαβριάς θέλει να  ανοίξει πυρ, ξέρει  όμως απ την φοίτηση του στους δρόμους πως τα πυρομαχικά δεν είναι απεριόριστα και ξέρει πως πρέπει να ανοίξει  μόλις πλησιάσουν κοντά οι εμπειροπόλεμοι επαγγελματίες  στρατιώτες
   Και μόλις  πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής δίνεται  η διαταγή. Οι εξεγερμένοι ανοίγουν πυρ. ο Γαβριάς τρυπώνει  στο οδόφραγμα, σκαρφαλώνει και εμφανίζεται μπροστά σε έναν στρατιώτη. Σημαδεύει και πυροβολά όμως η σφαίρα  δεν βγαίνει απ το πιστόλι. Τι έγινε; Ελαττωματικό πιστόλι ή δεν  ήξερε να  το γεμίσει καλά με σφαίρα;
  Η μάχη συνεχίζεται. Οι στρατιώτες απωθούνται.
   Την επόμενη μέρα όλα τα οδοφράγματα σε όλη την  πόλη έχουν πέσει
Η εξέγερση έχει χαθεί. Όλος ο στρατός  της πόλης μαζί με κανόνια κατευθύνεται  προς το τελευταίο οδόφραγμα. Είναι η σειρά των  φοιτητών να καλέσουν τους εργάτες να φύγουν.
Όποιος μείνει θα πεθάνει
Η θυσία του θα ναι η  κληρονομία  για  να  συνεχιστεί   η ιδέα  της επανάστασης
Εσείς έχετε  οικογένειές να θρέψεται  , φωνάζουν οι φοιτητές
Όσο επαναστατικό είναι να  σκοτώνεσαι στην εξέγερση άλλο τόσο είναι να  εργάζεσαι για  ζήσεις την οικογένεια σου  τους λένε.
Ο ένας  φοιτητής τους λέει "σας διατάζω να ζήσετε" και ο άλλος τον συμπληρώνει "σας παρακινώ να ζήσετε"
  Αγκαλιάζονται  με τους εργάτες. Κλαίνε. τους λένε "ξέρουμε πως εσύ θα  κάνεις την επανάσταση"
Μένουν όσοι δεν έχουν οικογένειες.
  Ο Γαβριάς τώρα έχει πάρει μια καραμπίνα μεγαλύτερη απ το μπόι  του και βαράει.
   Ξαναπωθούν τον στρατό όμως  τους έχουν τελειώσει οι σφαίρες
     Οι νεκροί γάλλοι στρατιώτες μπροστά απ το οδόφραγμα έχουν στις τσέπες τους όμως βρίσκονται εντός του πεδίου  βολής

Ο μικρός Γαβριάς ξέρει πως όποιος πάει να τις πάρει θα τον σκοτώσουν. όλοι είναι  θνητοί. Φίλοι  του, σύντροφοι  του αλλά θνητοί. Ξέρει όμως πως ο ίδιος δεν είναι θνητός. Τρέχει.,  Προσπαθούν να τον σταματήσουν οι μεγαλύτεροι αλλά δεν μπορούν γιατί ελίσσεται, πηδάει και σκαρφαλώνει το οδόφραγμα. βγαίνει απ την άλλη μεριά  ακάλυπτος και εντός του πεδίου βολής των στρατιωτών. Ο ένδοξος Γαλλικός  στρατός βαράει στο ψαχνό. Δεν πρέπει να πάρει τις σφαίρες. Ο ίδιος δεν  βιάζεται. Απλά όποτε ακούει τις εκπυρσοκροτήσεις κάνει και μια πιρουέτα από ένα  βαλς για το οποίο θα άκουσε κάπως κάποτε πως περίπου είναι χωρίς να είναι σε θέση   γνωρίζει, οπότε  δημιουργεί το  δικό του βαλς και  χλευάζει, γελάει και κοροϊδεύει  τους ένοπλους στρατιώτες. Κοροϊδεύει τον θάνατο. Είναι αθάνατος. Άλλωστε μια ζωή  στηριζόταν στα δικά του πόδια και τώρα αυτά τον κάνουν να χορεύει το βαλς των δρόμων. Ακόμη και όταν  τυχαία μια σφαίρα τον βρίσκει στο στήθος , ακόμη και όταν αφήνει την τελευταία του πνοή ξέρει πως δεν θα  πεθάνει...γιατί είναι αθάνατος. Εξάλλου σήμερα κανείς  δεν γνωρίζει το όνομα αυτού που τον σκότωσε, αν και είναι πολύ έυκολο να βρεθεί

   επίλογος
ο Γαβρίας είναι μυθικό πρόσωπο  στο μυθιστόρημα  του Βίκτορως  Ουγκό , "Οι Άθλιοι¨όμως οι ανά των κόσμο Γαβριάδες  δεν σταμάτησαν  να  σκοτώνονται και να  ανασταίνονται απ τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα