Οι εμφανείς σχέσεις καπιταλισμου, ναζισμού και τζιχαντισμού

 

Στα  τέλη  της δεκαετίας του 60 η μεταπολεμική καπιταλιστική Δύση έχει εξαντλήσει τα όρια της  μέσα  απ το κράτος παροχών  και πρόνοιας. Τότε είναι που δημιουργείτε  για λογαριασμό των  πολυεθνικών  στο πανεπιστήμιο του Σικάγο η ομώνυμη   σχολή  η οποία  επεξεργάζεται και   δημοσιοποιεί τον νέου τύπου καπιταλισμό , ο οποίος είναι γνωστός ως  "νεοφιλελευθερισμός".
    Παράλληλα με τον νεο-φιλελευθερισμό ο οποίος  επιχειρήθηκε να δοκιμαστεί πρώτα  στην Ελληνική χούντα  αλλά απέτυχε- πέτυχε όμως  απ το 1973  ως το 1989 στην χούντα  της Χιλής όπου και εφαρμόζεται  για  πρώτη  φορά-βλέπουμε την αναβίωση  άλλων δυο  ρευμάτων , αυτά του  νεοφασισμού και του Ισλαμισμού
   Θα  λεγε κανείς πως  τέλη των 60ς στο μουσουλμανικό κόσμο και στην Δύση , αυτά τα δυο ρεύματα μοιάζανε  ξεχασμένα. Ο τζιχαντισμός  χρησιμοποιήθηκε στην Ανατολή για να επισκιάσει εντός  των μουσουλμάνων  τα σοσιαλιστικά και  αριστερά επαναστατικά κινήματα που  ήταν σε αναβρασμό και ο ναζισμός  για να  χρησιμοποιηθεί ως  μηχανισμός παραγωγής καταστολής και προβοκάτσιων έναντι  των αριστερών κινημάτων που αναπτύσσονταν στην Ευρώπη
   Και τα δυο  αυτά  ρεύματα χρηματοδοτήθηκαν και  βοηθήθηκαν απ την Δύση ώστε να  "ξαναγεννηθούν " απ τις στάχτες  τους
    Το πρώτο κοινό στοιχείο  λοιπόν είναι η  συγχρονισμένη εμφάνιση   του  νεοφιλελευθερισμου, του  τζιχαντισμου και  του νεοφασισμού.
   Το δεύτερο κοινό στοιχείο είναι η  χρηματοδότηση και  βοήθεια   και των τριών  ρευμάτων απ το μεγάλο κεφάλαιο της Δύσης
   Το τρίτο είναι  πως στις μέρες  μας έχουν  φτάσει σε μια  παράλληλη  κορύφωση  τους  και τα τρία αυτά  ρεύματα
   Τέταρτο κοινό στοιχείο  τους  η αποστροφή  ακόμη και για αυτό που  ονομάζεται "κουτσουρεμένη  αστική δημοκρατία"
   Πέμπτο  κοινό στοιχείο τους  η επιθυμία  απαγόρευσης του πλουραλισμού και της διαφορετικής άποψης- αν και ο νεοφιλελευθερισμός δια του  pollitical  correct επιχειρεί να φανεί δημοκρατικός με τον ίδιο   τρόπο που ο νεοαποικιοκράτης επιχειρούσε να   εμφανιστεί ως μη  αποικιοκράτης
    Το μακελειό σε  τζαμί  στην Νέα Ζηλανδία από ακροδεξιούς   εγκαινιάζει έναν νέο τρόπο δράσης  της άκρας δεξιάς  παγκοσμίως. Έναν  τρόπο ο οποίος  δανείζεται   πρακτικές μορφές  βίας απ τον τζιχαντισμό, τον οποίο  υποτίθεται μάχεται
    Σίγουρα μετά το μακελειό  οι ακροδεξιοί έχουν κάθε λόγο να χαίρονται. Έχουν όμως και οι   φανατικοί τζιχαντιστές αφού το συμβάν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για να συσπειρώσουν περισσότερο κόσμο στις τάξεις τους και  να  προβούν σε ανάλογα  αντίποινα. Σίγουρα ο μεγάλος κερδισμένος  είναι  οι  νεοφιλελευθερες ελίτ , αφού μιασύγκρουση  χριστιανών- μουσουλμάνων, τζιχαντιστών- ακροδεξιών, θα αποπροσανατολίσει  τις κοινωνίες απ  τα δεινά που  προκαλούν και συνεχίζουν να προκαλούν οι εξουσίες και ο καπιταλισμός