Σαφώς ζούμε στην εποχή της μεγάλης νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής επίθεσης, όπου ακόμη και τα πιο αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Αυτό έχει ως συνέπεια το αυτονόητο δικαίωμα της στέγασης και της εργασίας ,το οποίο ήταν εξασφαλισμένο στα κομουνιστικά καθεστώτα όταν αυτά υπήρχαν , να επανέρχεται ως αντίλογος στον καπιταλισμό. Να σημειωθεί βέβαια πως , μετά τον πόλεμο τουλάχιστον, εξασφαλισμένο δικαίωμα στην εργασία και στην στέγαση υπήρχε και στα μη- κλεπτικά δυτικά κράτη (η Ελλάδα αποτελούσε εξαίρεση λόγο συγκρότησης του κρατικού μηχανισμού αλλά και του ιδιωτικού τομέα από κατσαπλιάδες κλέπτες)
80 χρόνια κομουνισμού κατέληξαν σε μια κατάρρευση η οποία μάλιστα δεν ήρθε με έξωθεν παρεμβάσεις αλλά από τα μέσα. Είτε οι οικονομίες των κομουνιστικών κρατών, είτε οι ίδιες κοινωνίες (είτε μια συνάρτηση και των δύο)οδήγησαν στην κατάρρευση.
Πως μπορεί να φαντάζει ένα σύστημα που δοκιμάστηκε και απέτυχε ως θέσφατο και "επίκαιρο όσο ποτέ;"
Οι δικαιολογίες των φίλων κομουνιστών έχουν να κάνουν με "προδοσία" εκ των έσω. Προδότες ηγέτες , όπως ο Γκορμπατσώφ ανελίχθηκαν στην εξουσία και παρέδωσαν το κράτος στην καπιταλιστική Δύση. Εδώ λησμονούν όμως κάτι. Ο Γκορμπατσώφ δεν εκλέχτηκε απ τον λαό αλλά από έναν μηχανισμό κομματικών στελεχών τα οποία δεν είχαν κανένα συμφέρον να παραδώσουν την μισή Ευρώπη στον Δυτικό καπιταλισμό. Άρα μήπως είναι το ίδιο αυτό σύστημα που μέσα απ την εξέλιξη του ΄γέννησε και θα ξαναγεννήσει τους όποιους Γκορμπατσώφ του;
Το ίδιο σύστημα γέννησε την τρομοκρατία του Στάλιν , για την οποία οι κομουνιστές δικαιολογούνται πως ήταν απαραίτητη , διότι η ΕΣΣΔ βρισκόταν περικυκλωμένη από εχθρικά κράτη. Θα ισχυρίζονταν άραγε το ίδιο αν ήταν οι ίδιοι θύματα των σταλινικών διώξεων, γιατί καλό είναι να μην λησμονούμε πως αυτές οι διώξεις δεν αφορούσαν μόνο αντιφρονούντες αλλά κυρίως πιστά μέλη του κόμματος
Ακόμη νωρίτερα όταν οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία επί Λένιν , έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο απαγορεύοντας κάθε διαφορετική - ακόμη και εξ αριστερών - άποψη , προβαίνοντας σε φυλακίσεις, σε κλεισίματα εφημερίδων κλπ
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και έχοντας ως δεδομένη την πορεία του πρώτου κομουνιστικού πειράματος , το οποίο βασισμένο στις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού (κατά πολλούς βασίστηκε περισσότερο στον Λενινισμό) με ποια σιγουριά μπορεί να πιστεύει κάποιος πως μια επανάληψη της εφαρμογής του μπορεί να έχει κάποια διαφορετικά αποτελέσματα, απ τη στιγμή μάλιστα όπου οι κομουνιστές 30 χρόνια μετά την κατάρρευση των καθεστώτων αυτών δεν εντοπίζουν κανένα λάθος σε αυτά- παρά μόνο προδοσία (όπως ο Λαφαζάνης και η ΛΑΕΝ δεν εντοπίσαν κανένα ψεγάδι στον συριζα του 2015 παρά μόνο μια ανεξήγητη τάση προδοσίας της ηγεσίας της , για να φέρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα πως η αριστερά εναποθέτει όχι κάτω απ το χάλι όπως η δεξιά την όποια προβληματική αλλά την ανάγει στην εύκολη λύση της "προδοσίας")
Η Μαρξιστική ιδεολογία , πάνω στην οποία πατάει και ο Λενινισμός θεωρεί πως μετά την επανάσταση πρέπει να δημιουργηθεί μια συντομότατη "δικτατορία του προλεταριάτου" η οποία θα διασφαλίσει την επανάσταση απ τις προσπάθειες της αντίδρασης να επανέλθει στα πράματα
Στην πράξη φάνηκε πως η δικτατορία αυτή δεν ήταν ποτέ του προλεταριάτου αλλά των ηγετικών στελεχών του κόμματος και φυσικά δεν ήταν καθόλου συντομότατη, διότι με ποιον τρόπο κάποιος που "γεύεται" τα καλούδια που του προσφέρει η εξουσία επί των μαζών θα την απολέσει ;
Οι αναρχικοί μεταξύ άλλων αναφέρουν ορθότατα πως "η εξουσία διαφθείρει" και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά σε παντός τύπου καθεστώτα, απ απολύτως ακροδεξιά - δικτατορικά, μέχρι τα "δημοκρατικά" και τα σοσιαλιστικά
Σίγουρα το μέλλον και η απάντηση προς τον νέου τύπου καπιταλισμό και την εξουσία δεν είναι η αντικατάσταση του με μια παλαιού τύπου κομουνιστική εξουσία. Σε διάφορα μήκη και πλάτη του κόσμου σήμερα διαμορφώνονται, μέσα από αγώνα και αίμα, κάποιες εν είδη "αντεξουσιαστικού ρεαλισμού" απαντήσεις στο υπάρχον, όπως η οργάνωση των κοινωνιών σε Τσιάπας και Ροτζάβα
Σίγουρα ο αντίλογος σε αυτά τα εγχειρήματα, είναι πως "εφαρμόζονται σε καθυστερημένες κοινωνίες" , όμως οι κομουνιστές υπερασπιστές αυτής της άποψης λησμονούν πως και η ρώσικη επανάσταση συνετελέσθη σε ένα άκρως καθυστερημένο κράτος της εποχής
Το ζητούμενο για εμάς δεν είναι να αναζητήσουμε το κατά κεφαλήν εισόδημα των ανθρώπων όπου αυτή την στιγμή επιχειρείτε να εφαρμοσθεί ένα μοντέλο αυτο-οργάνωσης των κοινωνιών χωρίς εξουσία αλλά ο τρόπος που αυτό μπορεί να μεταφερθεί στην εκάστοτε άλλη κοινωνία προσαρμοσμένο στην τοπική ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει κάθε τόπος...και φυσικά να τραβήξουμε μπροστά και όχι να αναπολούμε και να θέλουμε να επαναφέρουμε συστήματα και καταστάσεις που δοκιμάσθηκαν και απέτυχαν στο παρελθόν
Κλείνοντας καλό είναι να αναφερθεί πως ίσως για την εποχή τους να ήταν σχεδόν "νομοτελειακό" να δοκιμάσει ένα μέρος της ανθρωπότητας το κομουνιστικό μοντέλο των ανατολικών χωρών, αφού η πρόταση για μη-εξουσία, απόλυτη ισονομία και ισότητα, προκαλεί "φόβο" μιας και πλέον οι ευθύνες θα μετατίθενται απ τον εξουσιαστή που θα εκλείψει στον λαό που θα τον απαλείψει. Ίσως η ανθρωπότητα να ήθελε σε παρελθόντα χρόνο να δοκιμάσει ένα μοντέλο όπου οι εξουσιαστές του θα "νοιάζονταν για τον λαό" . Δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε φρούδα ελπίδα και όνειρο θερινής νυκτός με βαρύ τίμημα σε ζωές αθώων
Εν τούτοις η κομουνιστική παρακαταθήκη έδωσε πολλά όπλα στους σημερινούς αναρχικούς, πολλά παραδείγματα , άλλα θετικά και άλλα προς αποφυγήν τα οποία αξιοποιούνται στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός καλύτερου συστήματος οργάνωσης απ όσα επιχειρήθηκαν να εφαρμοσθούν ως σήμερα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως μια επανάληψη του κομουνιστικού πειράματος του 17 μόνο καταστροφικά αποτελέσματα θα μπορούσε να επιφέρει, διότι στην ιστορία όταν τα λάθη επαναλαμβάνονται οδηγούν σε τραγωδίες
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου