Άκουσα μια ιστορία το πρωί στην τηλεόραση
Στην Καβάλα μια μητέρα περιορισμένης ψυχολογικής επάρκειας ζούσε μαζί με τον γιό της ετών 45 ετών επίσης περιορισμένης ψυχολογικής επάρκειας
Η άτυχη γυναίκα πριν μερικές μέρες βρέθηκε θετική στον κορονοϊο και απ το νοσοκομείο την έστειλαν σπίτι της , με την υπόδειξη να μείνει σε καραντίνα αδιαφορώντας άραγε ή ήταν τόσο ανίκανοι να καταλάβουν την περιορισμένη ψυχολογική της επάρκεια;
Η γυναίκα απεβίωσε σπίτι της και σήμερα (χτες Τετάρτη) βρήκαν τον γιο της να ναι στην αγκαλιά της και να κλαίει για δύό μέρες από πάνω της
Δυστυχώς και ο γιος βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό και απ ότι κατάλαβα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση
Υπάρχει μια επική τραγικότητα σε όλο αυτό που συνέβη το οποίο πέρα απ το γεγονός πως σε κάνει να θες να κλάψεις σε πρώτη φάση αναμφίβολα οδηγεί την σκέψη σου και στην αλυσίδα ευθυνών που βαραίνουν κάποιους άλλους ώστε να φτάσουν στο σημείο αυτοί οι δυο άνθρωποι να βιώσουν αυτή την τραγικότητα
Ευθύνες που καταλήγουν στους γιατρούς που "πίστεψαν" πως μια γυναίκα ασταθής θα μπορέσει να μπει μόνη της σε καραντίνα και να αυτο-προστατευτεί και προστατέψει τους οικείους της απ τον ιό αλλά ξεκινάν απ τον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό της αντιμετώπισης της πανδημίας με ένα κράτος το οποίο αποφάσισε να την διαχειριστεί μόνο φαινομενικά, θεαματικά και επικοινωνιακά αλλά όχι στην ουσία της
Ο άνθρωπος είναι μέρος του ζωικού βασιλείου και το ένστικτο του γιου ήταν να μείνει στην αγκαλιά της μάνας του μετά τον θάνατο της όπως το χουμε δει σε πολλές περιπτώσεις σε ζωάκια που χάνουν την μάνα τους όντας ανυπεράσπιστα
Μακάρι να αναρρώσει γρήγορα ο 45χρόνος συμπολίτης μας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου