διαβάστε τα προηγούμενα και όσα κεφάλαια θα ανέβουν στο μέλλον εδώ
Οι μηχανές των spitfire μούγγριζαν καθώς άρχιζαν να τροχιοδρομούν πριν την μεγάλη απογείωση απ τις βάσεις τους στις Βρετανικές νήσους
Ο καθηγητής Βολκώφ με την Μαίρη κάθισαν στην αποβάθρα της παραλίας του Αμβούργου σχεδόν παραιτημένοι
Μετά την εισβολή των ανδρών του Χίμλερ στο τυπογραφείο - βιτρίνα των αντιφασιστών του Πάουλ στο Βερολίνο διέφυγαν μέσω του ποταμού αλλά πάνω στον πανικό αποκόπηκαν απ την ομάδα των συντρόφων τους
777
Χωρίς ελπίδα , με πολλές προφυλάξεις και πάρα πολλούς κινδύνους κατάφεραν να φτάσουν στο Αμβούργο
Θεώρησαν πως εκεί βρισκόταν η μόνη οδός διαφυγή τους προς τις μη - κατεχόμενες περιοχές
Η Μαίρη ήταν βρετανίδα νοσηλεύτρια. Δέχθηκε να συμμετάσχει εθελοντικά στην ομάδα των συμμάχων που έπεσαν στο Βερολίνο με αλεξίπτωτα προκειμένου να προκαλέσουν αντιφασιστική εξέγερση στην καρδιά του Ράιχσταγκ
Ο καθηγητής ιστορίας Βολκώφ προσφέρθηκε επίσης εθελοντικά. Από τότε που σκοτώθηκε η γυναίκα και τα δυο παιδιά του στην μάχη της Μόσχας κλείστηκε στον εαυτό του και σκεφτόταν με κάθε τρόπο να βρει ένα νέο νόημα στην ζωή του. Και το βρήκε στην με οποιονδήποτε εκδίκηση κατά των ναζί
777
Οι δυο τους δέθηκαν κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης του στην Μόσχα πριν να αποσταλούν στο Βερολίνο. Τώρα βρισκόταν αποκομμένοι και απελπισμένοι στο Αμβούργο
Ο Βολκόφ γνώριζε απ την ιστορία πως η βόρειος Γερμανία και ιδίως το Αμβούργο ήταν απ τις πιο αντιφασιστικές πόλεις και έλπιζε πως θα μπορούσαν να έρθουν εύκολα σε επαφή με την Γερμανική Αντίσταση, όμως δυο μέρες στην πόλη τους έκαναν να πιστέψουν πως είτε προφυλαγόταν πολύ καλά η αντίσταση , είτε απλά δεν υπήρχε αντίσταση πλέον στην πόλη
Το ημερολόγιο έδειχνε 27 Ιούλη όταν έκατσαν αυτό το ήσυχο απόγευμα στην αποβάθρα του Αμβούργου
Τα spitfire είχαν ήδη πάρει ύψος πάνω απ την Γηραιά Αλβιώνα και οι πιλότοι τους τώρα τα ευθυγραμίζαν στον νοητό εναέριο διάδρομο που θα τα οδηγούσε στον στόχο τους
-Απέναντι μας είναι η Σουηδία, μονολόγησε ο Βολκόφ κρατώντας αγκαλιά την Μαίρη, τόσο κοντά μας και την ίδια στιγμή τόσο μακριά
-Ακόμη και αν δεν μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή με την αντίσταση θα υπάρχει τρόπος να περάσουμε απέναντι, απάντησε η Μαίρη
Τα μάτια του Βολκόφ κοιτούσαν στο κενό. Η θλίψη ένιωθε να τον επισκέπτεται ξανά μετά από καιρό. Το σχέδιο του, οι εκτιμήσεις του για ένα "αντιφασιστικό Αμβούργο" έμοιαζαν να πέφτουν έξω
Είχε σχεδόν ξεχάσει πως είναι η θλίψη από τότε που γνώρισε την Μαίρη. Τώρα εκείνο το απόγευμα στις 7 η ώρα ένιωθες ένα ξεχασμένο αίσθημα ξανά
-Υπάρχουν παντού στην πόλη άντρες της Βρετανικής αντικατασκοπείας. Αυτό το γνωρίζω, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος..., ψέλλισε η Μαίρη αλλά ο Βολκόφ την διέκοψε
-Δεν έχει νόημα. Το μόνο που μας μένει είναι να κλέψουμε μια βάρκα, να βγούμε στα ανοικτά και να φτάσουμε στις ακτές της Σουηδίας. Αν είμαστε τυχεροί και δεν μας εντοπίσει το Γερμανικό λιμενικό. Εκεί θα ζητήσουμε να έρθουμε σε επαφή με την Αγγλική πρεσβεία
Τα spitfire τώρα είχαν εισέλθει στο νοητό αεροδιάδρομο και πετώντας σε σχηματισμό κατευθύνονταν νότια και δυτικά ...
Στις 10 η ώρα το βράδυ ο Βολκόφ επέστρεψε απ την παραλία στο κέντρο της πόλης.
Η Μαίρη έτρεξε και έπεσε στην αγκαλιά του
-Τι έγινε; τον ρώτησε
Ο Ρώσος καθηγητής ιστορίας χαμογέλασε
-Αυτό που πάμε να κάνουμε μου θυμίζει τον Οδυσσέα. Η Ιθάκη μας είναι κοντά, έτσι τουλάχιστον νομίζω.
-Πες μου αγάπη μου. Βρήκες άκρη;
-Υπάρχει μια βάρκα στην ακτή . Πρέπει να ναι ενός ψαρά λογικά. Θα μπορέσουμε να την κλέψουμε μόλις πέσει για τα καλά το σκοτάδι και να βγούμε στα ανοικτά.
Εσύ έχεις την πυξίδα;
Η Μαίρη άνοιξε την τσάντα της και βεβαιώθηκε πως εντός της βρισκόταν η πυξίδα της
Κοιταχτήκαν . Χαμογέλασαν και φιληθήκαν στο στόμα μέσα στην μέση του δρόμου
Ένα ζευγάρι γερμανών ηλικιωμένων περνούσε από μπροστά τους και ο άτρας τους είπε
"σνελ, σνελ, είναι υπέροχο να βλέπεις πως ακόμη υπάρχει ο έρωτας"
με την σύζυγο του να συμπληρώνει
"αγάπη μου στην ηλικία μας έπρεπε να γνώριζες καλύτερα απ τα παιδιά πως ο έρωτας είναι το τελευταίο πράμα που πεθαίνει σε αυτό τον κόσμο"
Ντροπαλά και χαμογελώντας ο Ρώσος και η Βρετανίδα ξεκόλησαν τα κορμιά τους και γύρισαν και κοίταξαν το ζευγάρι των ηλικιωμένων που κοντοστάθηκαν μπροστά τους και πιάσαν την κουβέντα
-Υπονοείς μάιν λίμπε , πώς όταν η ύλη χάνεται , τότε πεθαίνει και η αγάπη; ρώτησε ο άντρας με την γυναίκα να χαμογελά πονηρά και να του απαντάει
-Αυτό αγάπη μου πρέπει να περιμένεις την μέρα του θανάτου σου για να δούμε αν συμβεί
Ο άντρας έμεινε αρχικά με ανοικτό το στόμα σαστίζοντας πριν σκάσει ένα χαμόγελο και κοιτώντας τα παιδιά μονολογήσει
-Θα πρέπε να την έστελνα πίσω στην μάνα της στην Βρέμη όσο ήταν καιρός
Οι 4 τους κοιτάχτηκαν και σκάσανε σ τα γέλια
Η γυναίκα έπιασε τον άντρα της απ το μπράτσο και του είπε
-Πάμε να φύγουμε , τα ζαλίσαμε τα παιδιά, μετά στράφηκε στον Βολκώφ και την Μαίρη, συγχωρέστε την αγένεια του καθηγητή άντρα μου και μιας χωριάτισσας κόρης κτηνοτρόφου απ τα περίχωρα της Βρέμης
-Σας παρακαλώ, απάντησε ο Βολκόφ προσπαθώντας να επιστρατεύσει την γερμανική προφορά του, δεν μας ενόχλησε καθόλου η παρουσία σας
-Το αντίθετο μάλιστα, συμπλήρωσε η Μαίρη με την αντίστοιχη προφορά,μας χαροποιεί το γεγονός να βλέπουμε ανθρώπους αγαπημένους κόντρα στην φθορά του χρόνου
Ο Γερμανός καθηγητής έσκυψε προς το μέρος της με δήθεν αυστηρό ύφος και της ψιθίρισε
-Μας αποκάλεσες γέρους ή είναι η ιδέα μου, χαχαχα
Η Μαίρη σάστισε μην έχοντας κάτι να απαντήσει και φοβούμενη πως έκανε γκάφα. Απ την δύσκολη θέση την έβγαλε η σύζυγος του καθηγητή λέγοντας
-Εδώ πιο κάτω έχει ένα ωραίο ταβερνάκι. Τι θα λεγατε να πηγαίναμε να κάτσουμε και να ξεδιψάσουμε με λίγη μπύρα; Με τον Ρούντολφ το επισκεπτόμαστε συχνά
-Και κει μικρή μου μπορούμε να παραβγούμε στην μπύρα . Να δούμε ποιος είναι ο γέρος τι λες; , συμπλήρωσε ο Ρούντολφ
Το ζευγάρι δεν ήξερε τι να απαντήσει και ο καθηγητής Ρούντολφ με την Χέλγκα ουσιαστικά τους τραβήξαν ως το ταβερνάκι
Η Βρετανική εναέρια αρμάδα έμπαινε στην τελική της ευθεία πριν την προσέγγιση του επίγειου στόχου της. Μέσα στον σκοτεινό καλοκαιρινό ουρανό μετέφερε στις αποσκευές της την "γεύση" του θανάτου και της κόλασης
Στο ταβερνάκι μετά από μερικές μπύρες οι δυο καθηγητές συζητούσαν αναλύοντας την Οδύσσεια του Ομήρου.
Οι δυο γυναίκες τους ακούγαν και γελούσαν με το πάθος που διαφωνούσαν για διάφορες πτυχές του έπους
Στο τέλος ο Ρούντολφ έκλεισε την κουβέντα λέγοντας
-Η ουσία είναι πως στο τέλος έφτασε στον στόχο του. Και ο στόχος είναι πάντα ένας νέε μου. Η Ιθάκη
-Πόσοι άνθρωποι όμως καταφέρνουν να φτάσουν στον προορισμό τους αντιμετωπίζοντας την οργή των θεών;
-Εδώ έρχεται να δώσει την απάντηση η Αθηνά. Ο Ποσειδώνας , ο Άρης, ο Δίας, συμβολίζουν την δύναμη, την οργή , το μίσος, η Ηρα την κακία ...μα ... η Αθηνά. Αυτή βοηθάει τον ήρωα μας. Τι συμβολίζει όμως η Αθηνά; Την σοφία, την εξυπνάδα, την διορατικότητα
-Τι θέλετε να μου πείτε Ρούντολφ;
Ο Γερμναός έβγαλε απ την τσέπη του το λουράκι που χε δεμένο το ρολόι του
-Γλυκιά μου Χέλγκα κοντεύει 12 η ώρα καιρός να πηγαίνουμε. Παιδιά όλα είναι πληρωμένα. χάρηκα που τα είπαμε
-Μια στιγμή δεν το δέχομαι να πληρώσετε εσείς;
ο Ρούντολφ και η Χέλγκα είχαν ήδη σηκωθεί και χαμογελούσαν με τον Γερμανό να απαντάει
-Να σαι διορατικός αγόρι μου. Εμείς κάθε μέρα εδώ ερχόμαστε. Αύριο θα πληρώσεις εσύ ...αν δεν καταφέρεις σήμερα να περάσεις απέναντι με την βάρκα που τυχαία παράτησε η αντίσταση στην ακτή
-Πως;
-Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή την στιγμή.Συγνώμη
777
Τα σμήνη των spitfire τώρα προσέγγιζαν την πόλη του Αμβούργου. Μπροστά τους διακρινόταν τα φώτα της και σε μερικά λεπτά πέρασαν από πάνω της αφήνοντας το θανατηφόρο φορτίο τους να πέσει σαν θεϊκή κατάρα.
Επί 40 λεπτά 739 αεροσκάφη άδειαζαν 600 πλήρη φορτία μεταφερόμενων βομβών χτυπώντας μια απόσταση απ το κέντρο ως το λιμάνι
Σύντομα οι φωτιές και οι εκρήξεις δημιούργησαν θερμοκρασίες άνω των 800 βαθμών κελσίου . εργοστάσια εκρηκτικών , καυσίμων και χημικών παραδίδονταν στις φλόγες
Οι φωτιές δημιούργησαν ανέμους που ξεχύθηκαν σε μια μεγάλη έκταση με ταχύτητα 240χιλιομέτρων την ώρα
Οι σύμμαχοι θέλαν να πετύχουν ένα απόλυτο ψυχολογικό και συνάμα στρατιωτικό πλήγμα στους ναζί και το κατάφεραν εκείνο το βράδυ αλλά και τα επόμενα ως τις 3Αυγούστου χτυπώντας και καταστρέφοντας μια πόλη με τους αμάχους της
Ο Ρούντολφ και η Χέλγκα προχωρούσαν αμέριμνοι στον δρόμο. Δεν κατάλαβαν αρχικά το ωστικό κύμα που τους παρέσυρε σαν να τους χτυπούσε τραίνο και τους τίναξε αρκετά μέτρα μακριά
Ο Βολκώφ με την Μαίρη 100 μετρά πιο πέρα στο ταβερνάκι πέσα πα τις καρέκλες τους στο έδαφος. Ο Ρώσος δεν κατάλαβε τι συνέβαινε η Μαίρη όμως είχε ξαναζήσει το ίδιο πράμα στον βομβαρδισμό απ την Λουφτβάφε του Μιντλεσμπρο και του Λονδίνου. Αυτός την κοίταξε για μια στιγμή απορημένος και αυτή μονολόγησε
-Οι σύμμαχοι χτυπάν το Αμβούργο
Ο Βολκόφ μονολόγησε
-Ο Ρούντολφ και η Χέλγκα
Σηκωθήκαν και βγήκαν στον δρόμο. Αποπειράθηκαν να τρέξουν προς την κατεύθυνση που χαν φύγει οι Γερμανοί φίλοι τους. Σταματήσαν και προσπάθησαν να αποφύγουν κομμάτια σίδερου προς αιωρούνταν με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος τους
Τριγύρω κόσμος έτρεχε φοβισμένος ενώ αρκετοί κείτονταν νεκροί
Ο Βολκώφ τελικά κατάφερε να προσεγγίσει τον Ρούντολφ με την Χέλγκα. Μαζί με την Μαίρη γονάτισαν από πάνω τους
-Ρούντολφ; Ρούντολφ; , είσαι καλά σύντροφε;
ο γέρος κουνούσες μόνο το κεφάλι του με δυσκολία .
-Η Χέλγκα , η Χέλγκα μου , που είναι
-Εδώ Ρούντολφ , δίπλα σου είναι , απάντησε ο Βολκόφ και κοίταξε την Μαίρη που χε σκύψει από πάνω της
Η Βρετανίδα διέκρινε ένα κομμάτι σπασμένο σίδερο να χει σκίσει τον λαιμό της.Την έπιασε τον σφυγμό και μετά κοίταξε δακρυσμένη τον Βολκόφ κουνώντας το κεφάλι της
Ο Ρούντολφ μπόρεσε να δεί την αντίδραση της Μαίρη
-Όχι, όχι , το κορίτσι μου, η Χέλγκά μου
-Ρούντολφ , πρέπει να φανείς δυνατός, πρέπει να σηκωθείς να σε πάρουμε από εδώ
-Αφήστε με εδώ , δίπλα στο κορίτσι μου. Την Χέλγκα μου
-Αυτό δεν γίνεται σύντροφε
-Μικρό κορίτσι μου που τρέχες ανέμελο στους αγρούς. Μικρή μου Χέλγκα . Σκότωσε με Ρώσε, εγώ φταίω. φέρτην πίσω , φέρτε την πίσω σας παρακαλώ. Σε μένα αξίζει ο θάνατος
Αν δεν με γνώριζε θα ζούσε ευτυχισμένη τώρα στην Βρέμη , σας παρακαλώ, ανταλλάξτε με μ αυτήν
-Έχει πάθει αμόκ, λογικό, είπε η Μαίρη και μια ακόμη έκρηξη εκεί κοντά τους τους συντάραξε
-Θα τον σηκώσω , πρέπει να τον πάρουμε από εδώ. Μπορεί να περπατήσει;
Η Μαίρη ψηλάφισε το σώμα του Γερμανού , μετά κοίταξε τον Βολκόφ
-Δεν δείχνει να χει χτυπηθεί. Με λίγη βοήθεια από σενα θα μπορέσει να περπατήσει
Ο Ρώσος τον άρπαξε και τον σήκωσε τα πόδια του
-Άκουσε με σύντροφε, φίλε μου, του είπε, πρέπει να σε πάρουμε από εδώ
-Η Χέλγκα μου, το κορίτσι μου, σας παρακαλώ, αν μ αγαπάτε αφήστε με δίπλα της
-Δεν θα σ αφήσω να πεθάνεις Ρούντολφ, το καταλαβαίνεις;
-Η Ιθάκη σου Οδυσσέα, πρέπει να τρέξεις στην ακτή. Πάρε το κορίτσι και μπείτε στην βάρκα. Μέσα σ αυτό τον πανικό θα ναι πολύ εύκολο να περάσετε απέναντι. Δώστε την δική σας μάχη, εμείς την δική μας την χάσαμε. Αφήστε με να πεθάνω δίπλα στην Χέλγκα μου.
-Δεν σ αφήνω πίσω. Θα ρθεις μαζί μας στην Ιθάκη γέρο. Σε χρειαζόμαστε
-Σας προδώσαν βλάκα. Δεν το καταλαβαίνεις; Είσαι τόσο πιστός πιονέρος που να σε πάρει; Ποιος έδωσε την πληροφορία στον Χίμλερ για το τυπογραφείο που κρυβόσασταν;
-Οι Σοβιετικοί ποτέ δεν θα...
-Και θα αφήναν τους γερμανους κομουνιστές και τους γερμανούς γενικότερα να ξεσηκωθούν κατά του τυράννου τους; Και αυτοί τι ρόλο θα βαρούσαν μετά;
-Δεν ξέρεις τι λες. Πάμε , του είπε και τον άρπαξε απ το ώμο
ΟΙ τρεις τους προχώρησαν μερικά μέτρα.
Μια νέα έκρηξη τίναξε έναν άντρα την γκεστάπο νεκρό δίπλα του
Ο Ρούντολφ κοίταξε στο βάθος του δρόμου μια 5μελής ομάδα γκεσταπιτών να τρέχουν προς το μέρος του νεκρού.
Με μια γρήγορη κίνηση ο γέρος ξεκόλησε απ τον Βολκώφ και άρπαξε το πολυβόλο του νεκρού
Γύρισε το σώμα του και σημάδεψε τους 5 γκεσταπίτες . Σημάδευσε και τους γάζωσε
-Ρούντολφ τι κάνεις;
-Σου πα , θα μείνω με την Χέλγκα
Ο Γερμανός στράφηκε προς ένα γραφείο του ναζιστικού κόμματος στην δεξιά πλευρά του δρόμου και πολυβόλησε την ταμπέλα του ρίχνοντας την κάτω
Με φόντο τις εκρήξεις και τις φωτιές στράφηκε στην ευθεία του δρόμου όπου θαρρείς ένα spitfire πέταξε παράλληλα με το οδόστρωμα σχεδόν κατά πάνω του
Ο Ρούντολφ χαμογέλασε. Το σημάδευε και άρχισε να πυροβολάει ενώ ο Βρετανός πιλότος άφηνε μια απ τις βόμβες του να πέφτει κυριολεκτικά πάνω του τυλίγοντας τον στις φλόγες
Ο Βολκόφ με την Μαίρη θα ορκίζοταν πως τον ακούσαν καθώς καιγόταν ζωντανός και συνέχιζε να πολυβολεί στον ουρανό τα αεροπλάνα να φωνάζει παράλληλα το όνομα του Σπάρτακου
Μια ώρα αργότερα ο Βολκόφ έκανε κουπί αμίλητος έχοντας στην πλάτη του την φωτισμένη απ τις φωτιές πόλη του Αμβούργου
Η Μαίρη απέναντι του συνέχιζε να κοιτάει την πόλη να καίγεται
"Τους κάνουμε ότι μας κάνανε" , σκέφτηκε και ο Ρώσος σαν να διάβασε την σκέψη της
της απάντησε
"δεν το κάναμε εμείς αυτό. αυτοί το κάνανε"
"τι εννοείς, εμείς οι σύμμαχοι κάψαμε μια πόλη με τα παιδιά της"
"όχι Μαίρη, ο Ρούντολφ είχε δίκιο. οι σύμμαχοι μας πρόδωσαν στους ναζί"
το παρόν επεισόδιο αφιερώνεται στην μνήμη των αμάχων που χάσαν την ζωή τους κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών στο Αμβόυργο απ τις 27 Ιουλίου εώς τις 3 Αυγούστου του 1943
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου