Β παγκόσμιος πόλεμος και μεταπολεμικές εξεγέρσεις σε Ανατολή και Δύση

 

O B παγκόσμιος πόλεμος τέλειωσε

Οι Σύμμαχοι  ως προστάτες  των λαών  πέρασαν στην σφαίρα επιρροής τους   μια σειρά από χώρες της Ευρώπης διαιρώντας την  Γηραιά  Ήπειρο σε  ανατολή και δύση

 Οι λαοί παρά τις ελπίδες τους για μια καλύτερη  ζωή  σύντομα διαπίστωσαν πως  πέρα από μια στοιχειώδη  ανάπτυξη του επιπέδου ζωής τους  δεν άλλαξε  τίποτα  προς το ιδανικό

  Στην Δύση  τα πράματα για τους λαούς ήταν λίγο καλύτερα και έπαιξε το σχέδιο Μάρσαλ  τον ρόλο του σε αυτό.

Ας σταθούμε λίγο στο  σχέδιο αυτό πριν συνεχίσουμε

Οι ΗΠΑ  δεν  επλήγησαν στο έδαφος τους απ τον πόλεμο , οι  βιομηχανίες τους παρήγαγαν ανενόχλητες  προϊόντα  καθ΄όλη την διάρκεια του πολέμου

Μετά  τον πόλεμο αυτά τα προϊόντα καθώς και η μετατροπή της πολεμικής βιομηχανίας  σε εμπορική  δημιουργούσε  ένα  εκρηκτικό κοτκέηλ  ώστε να μείνουν τα προϊόντα τους  στα αζήτητα  και να  αναπτυχθούν οι προϋποθέσεις  ώστε να  γεννηθεί μια νέα  οικονομική  κρίση  εφάμιλλης του 1929

  Οι Αμερικάνοι  τότε  επινοούν το  σχέδιο Μάρσαλ όπου διατίθενται να προσφέρουν οικονομική βοήθεια σε όλη την Ευρώπη αλλά και να διανείμουν  δωρεάν τα αγαθά τους παντού και όταν λέμε παντού το εννοούμε , ακόμη και στην ΕΣΣΔ

  Ο κόσμος όλος συγκλονίζεται με την πρόθεση των ηπα  να  βοηθήσουν την κατεστραμμένη απ τον πόλεμο   εσσδ   οικονομικά

  Συγκλονίζεται ακόμη περισσότερο όμως απ την άρνηση της  κατεστραμένης εσσδ να δεχθεί την βοήθεια

  Τι συνέβη και οι  Σοβιετικοί  αρνούνται την βοήθεια που έχουν τόσο πολύ ανάγκη;

  Σοβιετικοί οικονομολόγοι  εξηγούν στον Στάλιν  πως οι ηπα  διαθέτοντας  τα  αγαθά τους  , έστω και δωρεάν , στην εσσδ  ξεφορτώνονται  το στοκ  και με  αυτό θα πετύχουν δυο πράγματα

α)θα αποκτήσουν επιρροή  εντός του κομουνιστικού καθεστώτος και 

β)θα αποφύγουν μια  2η κρίση  ανάλογη του 1929 η οποία θα πλήξει  τον καπιταλιστικό κόσμο (ίσως ανεπανόρθωτα α υτή την φορά  αφού στον αντίποδα  υπάρχει μαι  εσσδ  η οποία χαίρει εκτιμήσεως παντού  σε όλο τον κόσμο ως το 1950 ως  η χώρα που επωμίστηκε το μεγαλύτερο βάρος του αντιναζιστικού αγώνα και έφερε  εις πέρας  την αποστολή  της να σώσει τον κόσμο απ την χιτλερική λαίλαπα

  Κάποιοι  οικονομολόγοι όμως εν΄τος της εσσδ   είναι της άποψης πως πρέπει να  δεχτούν την βοήθεια  (και να  αφήσουν κατά μέρους την  περηφάνεια που γοητεύει τους λαούς) γιατί σε πρακτικό επίπεδο η εσσδ   έχει ανάγκη την  βοήθεια  αυτή

   Οι απόψεις  ακόμη και σήμερα διίστανται  - θυμίζοντας την ταινία crimson tide-όπου όλα τα μέρη   έχουν δίκιο και άδικο μαζί

   Σίγουρα ήταν σωστή   η άποψη  που ήθελε την άρνηση της βοήθειας  να  δημιουργεί απούλητο στοκ και μια νέα κρίση , όμως  ο πλανήτης  δεν ήταν μόνο η εσσδ και οι ηπα  βρήκαν να διαθέσουν το στοκ τους  οπουδήποτε  αλλού πλην της   χώρας  αυτής

  Απ την άλλη  και η  άποψη που έκανε λόγο  για αποδοχή της βοήθειας  υποστήριζε πως   "σε ένα  απολύτως ελεγχόμενο απ το κράτος  οικονομικό περιβάλλον  οι ηπα  δεν θα  μπορούσαν να  αποκτήσουν επιρροή  δια της  βοήθειας εντός της χώρας"

  όπως και να   χει η  βοήθεια  διοχετεύθηκε  στην δυτική μόνο ευρώπη  και μαζί με γενναίες οικονομικές προσφορές η γηραιά  ήπειρος κατάφερε να αναστηλωθεί ξανά (μην κοιτάτε που στην ελλάδα η βοήθεια αυτή πήγε στην  τσέπη μερικών  οικογενειών  κατσαπλιάδων πολιτικών και   κατ όνομα εργοστασιαρχών , βιομηχάνων και εφοπλιστών )

  Στο ανατολικό κομμάτι και να ήθελε  η  εσσδ να  προσφέρει  ανάλογη  βοήθεια  στα  κράτη δορυφόρους της   δεν μπορούσε , όντας  κατεστραμμένη  απ  τον πολεμο και την εισβολή των ναζί  στην χώρα

   Παρά όμως την βοήθεια στην Δύση και την μη - βοήθεια  στην Ανατολή  οι λαοί  μοιάζαν να μην ικανοποιούνται απ τον "νέο  μεταπολεμικό  κόσμο"

   Στην διάρκεια του πολέμου οι Σύμμαχοι, Ρώσοι και Δυτικοί διακήρυσσαν πως αυτός διεξάγεται στο όνομα  των λαών. Ήταν  οι πρώτοι φορά που ένας πόλεμος στην ιστορία  δεν διεξαγόταν στο όνομα  του βασιλιά, της πατρίδας , του έθνους αλλά  των λαών.

   Αυτό άφηνε  υποσχέσεις   για  έναν  μεταπολεμικό  περιβάλλον ειρήνης  όπου οι λαοί θα  προόδευαν. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη και οι εξεγέρσεις σε ανατολή και δύση  έδειξαν πως  οι λαοί  δεν ήταν ευχαριστημένοι

  

Εδώ να τονίσουμε πως  οι λαοί στην Δύση σαφώς  εξεγέρθηκαν κατά του καπιταλιστικού τρόπου  ζωής , στην Ανατολή όμως, όσο και αν το θέλουν οι  φιλοδυτικοί αλλά  και αρκετοί  οπαδοί του κομουνιστικού μοντέλου  οι λαοί  δεν εξεγέρθηκαν  υπέρ του δυτικού  τρόπου ζωής αλλά υπέρ μιας καλύτερης  ποιότητας   ζωής , ή  υπέρ περισσότερων ελευθεριών αν θέλετε  και αυτό μόνο του αλλά και ο τρόπος  που λειτουργούσαν  αυτές οι εξεγέρσεις μέχρι να κατασταλούν δείχνουν πως  μόνο ως  φιλικά προκείμενες  στο  δυτικό μοντέλο ανάπτυξης δεν ήταν

  Θα μπορούσαμε να πούμε πως εντός αριστερών καθεστώτων  είχαμε  αριστερές εξεγέρσεις όπως ακριβώς  συνέβη και στην Δύση

  Οι καταλήψεις  εργοστασίων , η  αυτο-οργανώμενη  λειτουργία τους στην παραγωγή και στην λήψη αποφάσεων   δύσκολα θα μπορούσαν  να  χαρακτηριστούν  καπιταλιστικές -αν το κάνουμε τότε θα  πρέπει να  δεχθούμε πως και οι αντίστοιχες εξεγέρσεις στην Δύση που λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο  ήταν ...καπιταλιστικές

   Σαφώς στην Ανατολή επιχείρησαν να  τρυπώσουν στις  εξεγέρσεις και δυτικοί πράκτορες , όμως  το αποτέλεσμα  δείχνει να μην κατάφεραν και πολλά  πράγματα πέραν απ το να δώσουν ένα "ιδεολογικό άλλοθι"  στους  σοβιετικούς να  δικαιολογήσουν πιο εύκολα  τη καταστολή  τους

    Στην Δύση  οι  εξεγερμένοι , τουλάχιστον οι  ηγέτες τους, αφομοιώθηκαν απ το σύστημα  εντασσόμενοι  σε  πολιτικά σχήματα που  αγιοποιήσαν το μερικό και το αποσπασματικό (βλέπε οικολόγοι  πρασινοι  και Ντανιέλ Κον Πετίτ) ή περάσαν  ανοικτά για  λόγους επαγγελματικής αποκατάστασης με  τν πλευρά των πιο συντηρητικών  κομματιών του συστήματος εξαργυρώνοντας την εμπειρία   τους   για λογαριασμό του καπιταλισμού

  Στην δε ανατολή  επίσης αρκετοί  απ τους εξεγερμένους  γοητεύθηκαν  στα τέλη των 80ς απ την μοναδική διαθέσιμη εκδοχή του καπιταλισμού, τον νεοφιλελευθερισμό (του οποίου ο καλύτερος διαφημιστής στον  Ανατολιό κόσμο  ήταν ο  ηγέτης του παγκόσμιου κομουνισμού εκείνη την περίοδο, ο Γκορμαπτσώφ)

  Με δυτικούς και  ανατολικούς να χουν διαβρωθεί  λόγο  ηλικίας, απογοήτευσης  ή οικονομικών απολαβών απ την  «ανύπαρκτη  γοητεία του νέο- φιλελευθερισμου»  περνάμε  στην  σημαντική δεκαετία του 90 όπου  ο ενοποιημένος πλέον κόσμος  ετοιμάζει την  ολομέτωπη  επίθεση του κατά  του  βιοτικού επιπέδου  των λαών

  Όμως το  Σηάτλ και  η  εμφάνιση για πρώτη φορά του  black  block αλλά και οι   βίαιες συγκρούσεις   σε διάφορες  διεθνείς συνόδους  δείχνουν πως  και η πλευρά  των λαών ετοιμάζει τις δικές της  άμυνες  μπροστά στην  για πρώτη φορά  συγκεντρωτική  παγκόσμια  ισχύ του ενοποιημένου καπιταλισμού

 

Στον  β παγκόσμιο πόλεμο  τα γερμανικά τάνκς  είχαν  πομπώδη ονόματα όπως «Τίγρης»

Τα  αγγλοαμερικάνικα έχουν περισσότερο  προσωποπαγή  ονομασίες

«Τσώρτσιλ» “Ματίλντα» «Στιούαρτ»

Ενώ  τα  σοβιετικά  περισσότερο αριθμούς «τ52»

Οι σοβιετικοί δεν προσωποποιούν τα  άρματα  που μαζί με την αεροπορία   θα παίξουν τον  κυριότερο ρόλο  στην έκβαση του πολέμου

Λόγο ιδεολογίας τα τανκς  τους  είναι ανώνυμα  όπως ανώνυμος είναι ο απλός  λαός που μάχεται  κατά  της ακραίας  έκφανσης του καπιταλισμού που είναι ο ναζισμός

Ο ναζισμός   προσδίδει στον εαυτό του υπεράνθρωπες   δυνατότητες λόγο κουλτούρας

Ο καπιταλισμός προσωποποιεί  για τον εαυτό του  τις  δυνατότητες του  στην ικανότητα του  εκάστοτε  ηγέτη  του

Ο κομουνισμός  του Στάλιν αν και προσωποπαγής κρατάει κάτι απ την κουλτούρα των επαναστάσεων και  δεν αποδίδει σε κανέναν  τον ρόλο του «άριστου» του « ικανού»  του «υπεράνθρωπου» αλλά  δια της «ανωνυμίας  των αριθμών»   μοιράζει αυτές τις χάρες σε όλο τον λαό

Όπως ανώνυμα  πολεμά  ο λαός έτσι ανώνυμα   ρίχονται και τα  τανκς  του στην μάχη

  Στα 90ς συγκροτούνται  και οι  κινηματικές άμυνες  ενάντια στην επέλαση  του παγκοσμιοποιημένου  νέο- φιλελευθερισμού

 Οι αντίπαλοι των λαών έχουν ονόματα  και προβάλλουν τις χάρες τους  (Θάτσερ, Μέητζος , Μπλερ, Κλίντον , Γιέλτσιν κλπ)

Οι αντιστεκόμενοι  όταν γίνονται γνωστοί  , το κάνουν δια  ψευδωνύμων όπως ο  κατ όνοαμ και μόνον ηγέτης αλλά  όχι εξουσιαστής της πρώτης  εξέγερσης κατά του  παγκοσμιοποιημένου  νεοφιλελευθερισμου, στην Τσιάπας του Μεξικού που δεν είναι άλλος απ τον κομαντάντε Μάρκος

  Το 1994 μετράμε ήδη 4 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας  της  καπιταλιστικής προπαγάνδας, η οποία  έχει πείσει  σχεδόν τους  πάντες , παντού , πως « η εποχή των επαναστάσεων έχει τελειώσει»

  Δεν   διστάζουν να τονίσουν  πως και « η ιστορία  έχει τελειώσει»

  Όμως την πρωτοχρονιά του ίδιου έτους έρχονται οι  ινδιάνοι του μεξικάνικου νότου  με μαζικές  ένοπλες  επιθέσεις  σε μια σειρά από πόλεις  - σε μια επαρχία που έχει το μέγεθος της Ελλάδος – να καταλύσουν την εξουσία, να τις καταλάβουν και  να  επιβάλλουν ένα  μοντέλο  αυτοδοικηκητικό , όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται  μέσω  συνελεύσεων απ τον λαό και όχι από αυθεντίες

 Εδώ να σημειώσουμε πως πολλές πόλεις κατελήφθησαν ελλείψει  όπλων  με επιθέσεις  από ινδιάνους που κρατούσαν ξύλινα ομοιώματα  πυροβόλων όπλων

  5 χρόνια μετά  τους  ζαπατίστας, στην καρδία  του  παγκόσμιου  καπιταλισμού στο Σηάτλ των ηπα  ένα  ακόμη  ανώνυμο πλήθος  έρχεται να  συγκρουσθεί  με  το  κράτος  , δείχνοντας πως  «οι επαναστάσεις και  η ιστορία»  δεν τελειώνουν

 Το πλήθος αυτό αυτό- προσδιορίζεται ως  «μαύρο μπλοκ» και θυμίζει πολύ τα  σοβιετικά τάνκς

Κάτω απ  μαύρα ρούχα και τις μαύρες κουκούλες κρύβονται απλοί άνθρωποι με αγωνίες και όνειρα όμως  δεν γνωρίζουμε κανέναν  και  τους γνωρίζουμε όλους μιας και  η μαύρη ενδυμασία αλλά και  η ονομασία  τους  τονίζει πως  όλοι είναι ίσοι  σε αυτή την μάχη, κανείς  δεν περισσεύει και κάνεις δεν διακρίνεται ώστε να αναδυθεί   και να παρουσιαστεί ως  φερέλπις  ηγετίσκος  που στο μέλλον θα μπορεί στο όνομα της  πρότερης εξέγερσης του να  διατάξει την «με νέο τρόπο και μέθοδο  καταπίεση των λαών» όπως κάναν οι ηγέτες του πάλαι ποτέ Μάη του  68