Ο Ψόφος ενός Υπουργού

 

-Βιιιιιιικτωρ, φώναξε η  κυρία  του καλού κόσμου  τον  υπηρέτη της καθώς ήταν καθόταν στην  αναπαυτική  πολυτελέστατη  πολυθρόνα του σαλονιού  βυθισμένη  θαρρείς  μέσα  στην φαντασμαγορική τουαλέτα της

  Ο υπηρέτης δεν περπάτησε θαρρείς  αλλά εμφανίστηκε σαν φάντασμα ακριβώς μπροστά της  γέρνοντας  ελαφρά την  μέση του   από σεβασμό στην κυρία

-Διατάξτε  κυρία, της είπε με ένα  ύφος  ντροπής που τόλμησε  να απευθυνθεί σε μια τέτοια κυρία  έστω και κατ  απαίτησιν της

-Βίκτωρ, πλήττω αφάνταστα . Κατέστρεψε  λίγο την ζωή σου   εδώ μπροστά μου  για να με κάνεις να νιώσω  λίγο καλύτερα

Ο Βίκτωρ  αποκρίθηκε

-Αμέσως κυρία

Κατέβασε τ παντελόνι με το εσώρουχο του

Άρπαξε την  φαλτσέτα  του και άρχισε  να  πριονίζει  αργά αργά  μπροστά στα μάτια της  μεγαλοπρεπούς  αξιότιμης κυρίας την "φύση " του

Η κυρία κοιτούσε με απαξία και όταν τέλειωσε το "έργο" του  του είπε αδιάφορα

-Δεν μπορώ να πω  πως η  πράξη σου έσπασε  εντελώς την μονοτονία αλλά κάτι κατάφερες. Πήγαινε  τώρα σε παρακαλώ

Αυτή την σκηνή  φαντάζοταν έτσι όπως ήταν κρεμασμένοι  ανάποδα η Ευγενία και ο Σπύρος, ο Σπυρίδων , το Σπυράκι

3ώρες νωρίτερα   τους είχε συλλάβει ένα απόσπασμα   ανταρτών καθώς επιχειρούσαν να περάσουν απ την ορεινή περιοχή της  Γερακαρούς στο Ζαγκλιβέρι  , μεταμφιεσμένοι σε   χωριάτες της περιοχής

Τώρα όπως στέκοταν  κρεμασμένοι ανάποδα περιμένοντας το τέλος  τους  ως άλλο ζεύγος Πετάτσι  αναπολούσαν την ζωή που επιχείρησαν να ζήσουν . Μια αξιοζήλευτη ζωή σαν αυτή της μεγαλοπρεπούς  κολωνακιότισας κυρίας

και θα την ζούσαν

αν  δεν τους εντόπιζε  ένας  ανειδίκευτος  χαμάλης που βγήκε στο  βουνό ως αντάρτης  

Ο Σπύρος , ο Σπυρίδων το Σπυράκι ένιωσε τρόμο όταν συνειδητοποίησε πως στην θέση του υπηρέτα βρισκόταν ο ίδιος και στην θέση της μεγαλοπρεπούς; κυρίας κάθε καρυδιάς  καρύδι   που συνηθίζουμε εν συντομία να ονομάζουμε "λαός"