Αυτό που της έλλειπε ήταν να ξενυχτάει έξω και να βλέπει τις πρώτες αχτίδες του ήλιου καθώς γύριζε σπίτι αγκαλιά με τον πρώτο της έρωτα
Πόσα χρόνια είχε να βαδίσει ανάμεσα στην απροσδιόριστη ζώνη μεταξύ του λυκόφωτος και του λυκαυγές;
Η πόλη μπορεί να χε αλλάξει όμως ήταν εκεί και εκείνη η απροσδιόριστη στιγμή που κρατούσε λίγο και δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν είναι νύχτα ή μέρα παρέμενε εκεί και την περίμενε
Δεν άντεξε και αυτή την νυχτιά βγήκε να την περπατήσει
να νιώσει τον αέρα, την αύρα, την ησυχία της πόλης που κοιμάται και την φασαρία που ξεκινούσαν οι αγουροξυπνημένοι κάτοικοι της καθώς ξεκινούσαν δειλά- δειλά την μέρα τους
Ταξίδι στο παρελθόν καθώς ξαναβάδισε εκείνη την ώρα , σε εκείνους τους δρόμους
Δεν βρήκε ούτε τον παλιό της έρωτα αλλά ούτε και κάποιον απρόσμενα νέο
Απλά η πόλη την αγκάλιασε καθώς περιφερόταν στην παραλία της
Και της θύμισε πως η πόλη και η νύχτα θα ναι πάντα εκεί για αυτήν
Για να την αγκαλιάζουν και να την προστατεύουν στα δύσκολα, να την στηρίζουν στα αδιέξοδα,να της χαϊδεύουν τα μαλλιά όταν δεν θα ναι κανείς εκεί για να το κάνει
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου