-Εκείνα τα χρόνια, στην ναζιστική Γερμανία δεν υπήρχαν κάμερες όπως σήμερα που έχει από 10 σε κάθε γωνία. Ωστόσο όποιος ήθελε να κινηθεί ενάντια στο καθεστώς έπρεπε να προσέχει πολύ. θεωρείστε πως υπήρχαν οι κάμερες της εποχής, οι σπιούνοι και οι ρουφιάνοι σε κάθε γωνία.
Σήμερα κάνεις κάτι και η πράξη σου καταγράφετε σε μια κάμερα και αυτό αποτελεί μια αδιάψευστη απόδειξη της ενοχής σου. Τότε έκανες κάτι και αυτό καταγραφόταν στα μάτια και την μνήμη όχι ενός αλλά πολλών σπιούνων. όπως και σήμερα με τις κάμερες, έφτανε η μαρτυρία ενός σπιούνου για να καταδικαστείς σε θάνατο ή να εγκλειστείς σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Και πιστέψτε η μαρτυρία ενός σπιούνου , όντας ζωντανού υποκειμένου είχε πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα απ το να καταγραφείς σήμερα από μια κάμερα
Και παρόλο που το Βερολίνο δεν αγάπησε ποτέ τους ναζί, ίσα - ίσα θα έλεγα πως οι εθνικοσοσιαλιστές δεν νιώσαν ποτέ ιδιαίτερα άνετα εκεί εν τούτοις υπήρχαν στρατιές σπιούνων παντού
Ο Γιούρι τον διέκοψε
-Και άντεχε η Γερμανική οικονομία να συντηρεί έναν τόσο μεγάλο στρατό σπιούνων;
Ο Ρώσος στρατηγός χαμογέλασε πριν απαντήσει
-Μα δεν τους πλήρωνε. Η προπαγάνδα του χερ Γκαίμπελς είχε καταφέρει να πείσει σχεδόν όλη την χώρα να καταδίδει τους πάντες. Έχει καταγραφεί ακόμη και περίπτωση όπου ένα μικρό παιδί κατέδωσε τους γονείς τους ως "εχθρούς της πατρίδος"
777
Ο Βίκτωρ προχωρούσε αμέριμνος μέσα στο ψιλόβροχο μέσα στην ναζιστική πρωτεύουσα. Ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με Γερμανούς στρατιώτες, αστυνομικούς και πολίτες. πλησίασε ένα ζαχαροπλαστείο κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό. Μπήκε εντός του και ζήτησε μια τούρτα στα Γερμανικά
Ο ιδιοκτήτης του χαμογέλασε
-Έχουμε γιορτή; τον ρώτησε;
-Ο μεγάλος μου αδερφός επιστρέφει απ το μέτωπο και η μητέρα μου θέλει να στήσουμε μια μικρή γιορτή στο σπίτι
-Ρωσία; ρώτησε ο ζαχαροπλάστης μιας και το μόνο ανοικτό μέτωπο των ναζί ήταν αυτό της ανατολής
Ο Βίκτωρ κούνησε το κεφάλι
-Με το καλό να έρθει το παλικάρι μας , απάντησε ο ζαχαροπλάστης
Ο Βίκτωρ χαμογέλασε πονηρά και του ψιθίρισε
-Δεν το πιστεύεται και πολύ αυτό; Σωστά; Θα προτιμούσατε να χε σκοτωθεί;
Το πρόσωπο του ζαχαροπλάστη άλλαξε χρώμα
-Πως; τολμάτε...
-Τολμάω...Τζίλντα ...το πα καλά το όνομα ;
1932 Βερολίνο
Τα φώτα στο καμπαρέ πέφτανε και στη σκηνή εμφανιζόταν η καλλίγραμμη drag Τζίλντα . Οι θαμώνες μέναν άφωνοι για ακόμη μια νύκτα με την εκπληκτική ομορφιά αλλά και την φωνή του πανέμορφου εφήβου που μόλις έπεφτε το σκοτάδι ενδυόταν την γυναικεία του φύση και απελευθέρωνε την ¨φύση" του επί σκηνής
Ήταν άλλωστε ο μεσοπόλεμος και το Βερολίνο είχε καταστεί η παγκόσμια πρωτεύουσα της διασκέδασης.
Όλα επιτρέπονταν εκείνη την περίοδο, ίσως όχι παντού αλλά σίγουρα στο Βερολίνο.
Οι Σπαρτακιστές μόλις είχαν χάσει τον πόλεμο και οι ναζί ήταν στα σπάργανα για να τον ξεκινήσουν
Οι πρώτοι αποζητούσαν ταξική ελευθερία και χάσαν , αφού η μεσοαστική τάξη μαζί με τους σοσιαλιστές προτίμησαν την σταθερότητα που παρείχε η φτωχοποίηση του πληθυσμού από την χειραφέτηση του
Οι δεύτεροι απλά θέλαν να αντικαταστήσει η Γερμανία τις μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις στο παγκόσμιο μοίρασμα της πίτας, αδιαφορώντας για το αν ο λαός τους θα καρπωθεί κάτι απ την "εθνική νίκη". οι πάτρωνες τους πάντως, η πολύ μεγαλοαστική τάξη θα καρπωνόταν τα πάντα
Σε αυτήν την Γερμανία το χτυπημένο απ την φτώχεια Βερολίνο παρουσίαζε μια τρομερή έξαρση παραγωγής πολιτισμού αλλά και ελευθερίας στην έκφραση.
Απ όλο τον κόσμο ακτέφθαναν τουρίστες για να βιώσουν τον πολιτισμότ ης παρακμής με τα δεκάδες καμπαρέ όπου γυναίκες, τραβεστί , ομοφυλόφιλοι, λεσβίες "παντρεύονταν" με εκπληκτικούς μουσικούς και καλλιτέχνες όλων των ειδών σε μια ατελείωτη νύχτα βιώνοντας μια "ελευθερία" που δυστυχώς αδυνατούσε να δει την ακόμη μεγαλύτερη νυχτιά που ερχόταν και θα σάρωνε όχι μόνο την ελευθεριότητα των ηθών , της έκφρασης και του πολιτισμού στο Βερολίνο αλλά όλη την Ευρώπη
7778
Ο ζαχαροπλάστης κοιτούσε τώρα απειλητικά τον Βίκτωρ
-Δεν έχεις αδερφό στο ανατολικό μέτωπο
-Δεν έχω, απάντησε ατάραχος ο Βίκτωρ
-Μαι φωνή αν βάλω θα μαζευτεί η γκεστάπο, οι άντρες της είναι απέναντι και πίνουν καφέ αυτή την ώρα
-Εγώ δεν θέλω να καρφώσω την παλιά Τζίλντα στους γκεσταπίτες. Εσύ γιατί να το κάνεις;
-Κανείς δεν θα σε πιστέψει
-Είσαι σίγουρος;
-Κανείς δεν είδε ποτέ την Τζίλντα άβαφη και χωρίς περούκα
-Και αυτό πιστεύεις θα σε σώσει;
-Με έχει σώσει μέχρι τώρα
-Ίσως γιατί δε μπήκε ποτέ η σήμανση στον κόπο να σου πάρει αποτυπώματα.
777
1933
Η Τζίλντα τελειώνει το σόου της.
Ο Χέρμαν που την παρακολουθούσε ήταν σημαίνων στέλεχος του ανερχόμενου ναζιστικού κόμματος
Κατευθύνθηκε προς το καμαρίνι της.
Την κοίταξε καθώς ετοιμαζόταν να ξεβαφτεί
-Μην κουνηθείς , της είπε, θέλω να μείνεις όπως είσαι;
-Χέρμαν ; Σε λίγο ξημερώνει και πρέπει να γυρίσω σπίτι μου, δεν γίνεται να κυκλοφορώ έτσι
-Μαζί μου μπορείς και πίστεψε με , σε λίγες μέρες θα μαστε κυβέρνηση
-Και η γη θα τρέμει, ξέρω, απάντησε ειρωνικά η Τζίλντα
-Μ αρέσεις γιατί ενώ είσαι σε ευάλωτη θέση δεν φοβάσαι
-Έχω λόγους να φοβηθώ κάτι Χέρμαν;
-Πολλούς
-Καλά θα φοβηθώ αφότου ξημερώσει απάντησε συνεχίζοντας να έχει το ειρωνικό ύφος
-Τον βρήκαν νεκρό δίπλα στις όχθες του ποταμού Σπέερ δυο μέρες μετά, είπε ο Βίκτωρ, λένε ήταν το πουλέν του ίδιου του Ρούντολφ ες.
-Πολλά λένε , απάντησε ο ζαχαροπλάστης
-Επίσης πως τελευταία φορά που τον είδαν ζωντανό ήταν όταν βγήκε απ το καμπαρέ και μπήκε στο αμάξι του αγκαλιά με την Τζίλντα
ο ζαχαροπλάστης δεν μίλησε
1933 Όχθες του ποταμού Σπέερ στο Βερολίνο . Ξημέρωμα
Ο Χέρμαν επιχείρησε για τρίτη φορά να εισέλθει στον πρωκτό της Τζίλντα που άρχισε να βαριόταν
Ο παλικαράς του κόμματος δυστυχώς για τον ίδιο έπασχε από σεξουαλική δυσλειτουργία και εκείνο το ξημέρωμα βίωνε ακόμη μια προσωπική αποτυχία
-Είσαι ανίκανος να αγαπήσεις για αυτό παθαίνεις ότι παθαίνεις , μονολόγησε η Τζίλντα που σήκωνε την φούστα της
-Σκάσε
-Τα σκάσε στα τσιράκια σου στα τάγματα εφόδου όχι σε μένα
Ο Χέρμαν σήκωσε τα βρακιά του και άρπαξε απ την θήκη του το περίστροφο του
-Μπορώ να σε σκοτώσω δώ και τώρα και να μην δώσω λογαριασμό σε κανέναν
-Κάντο. Παντς και με την Τζίλντα νεκρή πάλι ανίκανος θα σαι
-Η Τζίλντα θα πεθάνει σήμερα. Το άκουσες;
Ο ζαχαροπλαστης παραιτήθηκε. Κοίταξε τον Βίκτωρ και μονολόγησε
-Το καθίκι τα κατάφερε. Εκείνο το πρωινό σκότωσε την Τζίλντα. Την εξαφάνισε.Τα ίχνη της χαθήκαν
-Η αστυνομία ξεκίνησε έρευνες , οι οποίες εντάθηκαν μετά την ανάληψη της κυβέρνησης απ το ναζιστικό κόμμα
-Μόνο μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ οι έρευνες σταμάτησαν μιας και είχαν πιο ενδιαφέροντες εχθρούς να κυνηγήσουν
-Σε σημάδευε με ένα πιστόλι , πως κατάφερες να τον σκοτώσεις;
-Δεν μπορούσε να με σκοτώσει. Δίστασε; Δεν ξέρω. Έσκυψα , άρπαξα μια πέτρα και τον χτύπησα στο κεφάλι. Πολλές φορές
-Και παράτησες την πέτρα στον τόπο του εγκλήματος, είπε ο Βίκτωρ κοιτώντας το καφέ στην απέναντι γωνία. Σε ένα τραπεζάκι έξω καθόταν μια παρέα αντρών της γκεστάπο, αυτοί οι μαλάκες εκεί στα γραφεία τους έχουν τα αποτυπώματα σου
Ο ζαχαροπλάστης γέλασε
-Και κάθε πρωί έρχονται να γευτούν μια απ τις πουτίγκες που φτιάχνω ...και φεύγουν ευγνώμονες
Ο Βίκτωρ γέλασε
-Απίστευτο.
-ποιος είσαι μπάσταρδε;
-Κάποιος που σέβεται την παλιά Τζίλντα και τον νέο ζαχαροπλάστη . Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα θελε να δει κάποιον άλλον να χάνει την ελευθερία του
-Πιστεύεις πως είμαστε ελεύθεροι επειδή δεν βρισκόμαστε πίσω απ τα κάγκελα;
-Όχι. Κινδυνεύω. Και γω και μια ομάδα ατόμων . Σύντροφοι μου
-Σύντροφοι; Συγνώμη αλλά ποτέ δεν έμπλεξα με τα πολιτικά , ίσως και για αυτό επιβίωσα
-Όλη η Ευρώπη και όλος ο κόσμος ζει σε έντονα πολιτικούς καιρούς.
-Πολεμικούς όχι πολιτικούς
-Θέλω την βοήθεια σου
-Θες να με στείλεις στον τάφο;
-Ειλικρινά όχι. Το μόνο που θέλω είναι 3 πλαστά έγγραφα
ο ζαχαροπλάστης γέλασε
-Και ποιος σου είπε πως...
-Ο γέρο Παουλ, αυτός γνώριζε ταπάντα γα την παλιά Τζίλντα και δε μίλησε ποτε σε κανέναν
-ο γέρο Πάουλ, ο καλός μου Πάουλ, είπε και δάκρισε, ήταν γέρος από τότε ακόμη. Δούλευε στο καμπαρέ να βγάλει κάνα φράγκο να θρέψει την οικογένεια του. Καθόταν στην είσοδο και υποδέχοταν ε ευφυέστατα γλυκόλογα τους πελάτες μας
-Σε εκτιμούσε αφάνταστα
-Το ξέρω και γω άλλωστε. Ωραίος άνθρωπος που τον γνώρισα σε μια ωραία εποχή. Έκλαψα όταν έμαθα τι συνέβη στο τυπογραφείο
-Εγώ και οι σύντροφοι μου πρέπει να μπούμε σε εα τραίνο και να πάμε στο Παρίσι
Ο γερο Παουλ μου χε πει πως γνώριζες έναν πλαστογράφο ...
-...ένα πλαστογράφο που χει μετατραπεί πλέον σε σπιούνος των ναζί
Ο Βίκτωρ απογοητεύθηκε
-Απίστευτο. Τι να πω; Συγνώμη που σε ενόχλησα. Θα φύγω και δεν θα με ξαναδείς. Μπορείς να μείνεις ήσυχος , το μυστικό σου θα μείνει καλά κρυμμένο
-Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περάσω εσένα κ τους φίλους σου σε κάπιο βαγόνι ως αγελάδες
Ο Βίκτωρ τον κοίταξε παραξενεμένος
-Και όχι για το Παρίσι αλλά για την Ιταλία. Έχω ένα γνωστό ου μου χρωστάει χάρη, μπορεί να σας βάλει σε ένα βαγόνι μαζί με τις αγελάδες που θα στείλουν σε δυο μέρες στην Ιταλία
-Αγελάδες; ούρλιαξε μέσα στο δάσος μόλις το άκουσε ο Τιμ
-Πως φαίνεται πως είσαι λόρδος, χλεύσασε ο Μάρκους
-Δεν είμαι λόρδος παναθεμάσε, στο Μπίρμιγχαμ μεγάλωσα μέσα στην μπόχα. Έχω φάει πολύ μπόχα στην ζωή μου , δεν αντέχω άλλη
-Σε λίγο χειμωνίάζει και δεν αντέχω άλλο το κρύο της βόρειας ευρώπης. αν το τραίνο πάει ιταλία θα πάμε ιταλία. ποιο ζεστό μέρος, είπε ο Μάρκους
-Το θέμα είναι πως δεν έχουμε σκεφτεί τι θα κάνουμε; μονολόγησε ο Βίκτωρ
-Σας βαλαν στο στόχαστρο και οι μεγάλες δυνάμεις και οι ναζί.
-Πρέπει αν μείνουμε , είπε ο Τίμ και να βρουμε τους υπολοίπους
-Το πιο πιθανό είναι να μας συλλάβουν πριν τους βρούμε, απάντησε ο Βίκτωρ
-Θα κατέβουμε στην Ιταλία και από εκεί βλέποντας και κάνοντας, απάντησε ο Μάρκους
Ο Βίκτωρ κοίταξε την Χέλγκα
-Εσύ; τι θα κάνεις;
-Θα μείνω πίσω. Εγώ μπορώ να ψάξω τους υπόλοιπους με ασφάλεια. Απλά πρέπει να έχουμε κάποια επαφή και να επικοινωνούμε
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου