Το κενό που κάλυψε το κενό

Ανέβηκε  ψηλά στην  ταράτσα για να πηδήξει στο κενό

μη ρωτάς  τον λόγο και την αφορμή

πάντα  υπάρχουν 

και αν δεν υπάρχουν ,  καταφέρνουν οι κοστουμάτοι αυτού του κόσμου να τους δημιουργούν

Στάθηκε στην άκρη της ταράτσας

νύχτα...

από κει φαινόταν όλη η πόλη

το λιμάνι

η θάλασσα

ξαφνικά ένιωσε μια γαλήνη

έμεινε να  ισσοροπεί για αρκετή ώρα στην άκρη   και να   αφουγκράζεται την πόλη 

την νύχτα και την πόλη

την πόλη και την νύχτα

κάποια  αμάξια     περνούσαν στο βάθος

κάποιες παρέες  γελούσαν καθώς επέστρεφαν σπίτι  αφού είχαν σχολάσει τα μπαράκια

η θάλασσα  του έστελνε την αύρα  της

τελικά δεν ήταν  η ζωή   αυτό που ήθελε να τερματίσει

αλλά  η μετατροπή σε σημαντικό της κάθε μετριότητας

"έχασε το σπίτι  του"

"έχασε την δουλειά  του"

"πεινούσε"

όμως   κατάλαβε πως  η νύχτα και η πόλη  θα  ηταν για πάντα  δικές  του

ανέβηκε πολλές   φορές  ξανά  στην ταράτσα και στάθηκε  στο χείλος  της...

όχι για να πέσει  στο κενό

αλλά  για να μην   ξανασκεφτεί την αυτοκτονία

είχε  κάθε λόγο  να ζει

γιατί με το μυαλό  του μπορούσε να  ταξιδεύει

απλά   για τόσα  χρόνια  δεν τον αφήναν οι άλλοι...