Η πολυκατοικία που διέμενε ο Πρέντραγκε Μουσλερίμοβιτς ήταν απ αυτές τις πολύ παλιές της Θεσσαλονίκης...σχεδόν ετοιμόρροπη, με κομμάτια απ τα σκαλιά να λείπουν , το ασανσέρ να μην δουλεύει και την μούχλα να βασιλεύει στους τοίχους
Η πολυκατοικία είχε και κάτι άλλο...την τέλεια ηχητική της.
Δεν μπορούσε να υπάρχει αυτό που λέμε "ιδιωτικότητα" μιας και οι τοίχοι ήταν θα έλεγε κανείς διάτρητοι και όλα τα διαμερίσματα μπορούσαν να ακούσουν ακόμη και το παραμικρό
Εκείνο το πρωινό ξύπνησε απ την ομιλία κάποαις ηλικιωμένης
Ήταν η κυρά Ραχήλ
Η Ραχήλ ήταν 70 ετών , οι γονείς της; είχαν έρθει απ τον Πόντο. Πέρασε πολύ δύσκολα και φτωχικά τα νεανικά της χρόνια
Παντρεύτηκε έναν επίσης φτωχό δεύτερης γενιάς πόντιο πρόσφυγα και ζήσαν στην πολυκατοικία-κλουβί για 50 χρόνια μαζί
Ο άντρας της όμως την "άφησε" πριν λίγα χρόνια κουρασμένος απ τα βάσανα της ζωής....οικοδόμος,αχθοφόρος, χαμάλης στο λιμάνι..ότι δουλειά ήθελες την είχε κάνει για να μην λείψει τίποτα στην κυρία Ραχήλ και τα παιδιά τους
Που πάλι τους έλλειπαν αλλά τουλάχιστον κατάφερναν να επιβιώσουν με χίλια ζόρια χάρην στον ακούραστο κυρ Νίκο
Τα παιδιά μεγάλωσαν, τα "εύκολα" χρόνια που ποτέ δεν ήρθαν για πολλές οικογένειες σαν της Ραχήλης δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο τις ζωές των φτωχών και αναγκάστηκαν να φύγουν για δουλειά
Ο γιος στην Κύπρο , η κόρη στην Γερμανία
Η κυρ Ραχήλη έμεινε μόνη της στο διαμέρισμα που κάποτε της φάνταζε μικρό αλλά τώρα της έμοιαζε άδειο...
Της ήρθε λοιπόν με τον ταχυδρόμο ένα χαρτί που της έλεγε πως έπρεπε "να μπει στην άυλη συνταγογράφηση με τους κωδικούς του taxis net"
Δεν κατάλαβε
Εδώ ρε φίλε δεν καταλαβαίνουν οι hackers την γραμμική βήτα που χρησιμοποιεί το δημόσιο στο πέρασμα του στην ψηφιακή εποχή και θα καταλάβαινε η κυρά Ραχήλη;
Το χαρτί είχε ένα τηλέφωνο
Πήρε για να δει πως μπορούσαν νατην βοηθήσουν
Βγήκε το ρομπότ
"πατήστε το ένα....πατήστε το δυο... μήπως θέλετε να μιλήσετε αγγλικα; πατήστε το 3"
πατούσε και η κυρά Ραχήλη , τι να έκανε;
Την παρέπεμπαν από ρομπότ σε ρομπότ- ή να πω καλύτερα από "τρομπότ σε τρομπότ", οι τρόμπες;
Μετά τα ρομπότ βγήκες μια φωνή που έλεγε
"όλοι οι τηλεφωνητές μας αυτή την στιγμή είναι απασχολημένοι, παρακαλώ περιμένετε"
Μετά από πολύ ώρα και μια αιωνιότητα βγήκε ένας τηλεφωνητής με υφάκι
Η κυρά Ραχήλη του εξηγούσε πως δεν καταλάβαινε τι έπρεπε να κάνει με την άυλη και ο τηλεφωνητής απαντούσες με την ξύλινη γλώσσα των φεκ
"Βρε παιδί μου εγώ γριά γυναίκα είμαι, δεν τα καταλαβαίνω αυτά"
Ο χίπστερ όμως συνέχιζε να απαντά με την ξύλινη μανδαρίνικη γλώσσα των manuals
η κυρά Ραχήλ έκλεισε ή της το κλείσαν το τηλέφωνο
Την επόμενη μέρα ξανά τα ίδια
Άλλος χίπστερ τηλεφωνητής που ήθελε να την βρίσει κανονικά στο στυλάκι των τραπ τραγουδιών που άκουγε αλλά συγκρατιόταν γιατί "η κλήση ηχογραφούνταν..." και απλά τις απαντούσε με το γνωστό μανδαρίνικο ξύλινο ύφος
"μπαίνετε με τους κωδικούς του taxis net μπλα μπλα..."
Ο Πρέντραγκε άκουσε την γυναίκα να κλείνει το τηλέφωνο και να κλαίει
Στην Βοσνία απ όπου προερχόταν μπορεί να σκοτωθήκαν μεταξύ τους "επειδή γιατί αφού για;" (ναι , αυτός ήταν ο κύριος λόγος που 10 χρόνια σφάζοταν)αλλά λόγο του ότι η κοινωνία τους ήταν προκαπιταλιστική πάντα βρίσκαν ακόμη και τις μέρες της μεγάλης σφαγής λίγο χρόνο να σταματήσουν ότι κάνανε άμα βλέπανε κάποιον ηλικιωμένο να είναι σε απόγνωση...
Κατέβηκε κάτω, χτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε η ευγενεστάτη κυρία Ραχήλη
-Να σου κάνω ένα καφεδάκι παιδί μου; Από που είσαι;
-Απ την Βοσνία
-Προσφυγάκι είσαι και συ ; (δυο μέτρα μαντραχαλάς αλλά τα μάτια της φτωχιάς ξέραν να βλέπουν τον πόνο απ τα παιδικά χρόνια στα μάτια των ανθρώπων...)
-Γιατί κλαις γιαγιά; την ρώτησε, ποιος και τι σου κάνει;
Του εξήγησε...
Ο Πρέντραγκε σήκωσε το τηλέφωνο και ακολουθώντας την γνωστή διαδικασία συνομιλίας ανθρώπου με ρομπότ δια τηλεφώνου κατέληξε να βρει "διαθέσιμο χιπστεροτραπα" τηλεφωνητή
Μια , δυο , τρεις , το αποτέλεσμα ήταν μηδέν...
Εντάξει , βαρέθηκε... δεν θα ξοδέψουμε και μια ζωή παρακαλώντας το κράτος να μας παρέχει αυτά για τα οποία μας φορολογεί
Δεν είπε τίποτα στην γιαγιά. Μόνο πως το πρόβλημα της αύριο θα λυθεί
Το πρωί πέρασε από ένα γιαπί
Άρπαξε ένα μαδέρι.
Διέσχισε όλο το κέντρο της πόλης κρατώντας το
Μπήκε στα γραφεία του εοπυ
Ανέβηκε στο γραφείο του διευθυντή
Του παν "πως δεν έχει ραντεβού" αλλά τους έσπρωξε. μπούκαρε μέσα
-Μια φορά θα σου πω τι παίζει και θα βρεις λύση, του πε
Μετά του εξήγησε το πρόβλημα της κυρα Ραχήλης
και ο διευθυντής (ω του θαύματος) άρχισε με πολιτικάντικο υφάκι να του μιλάει και να του λέει τα μανδαρίνικα ακαταλαβίστικα που του λέγαν και στο τηλέφωνο
"Εντάξει ή μας δουλεύουν και γελάνε ή έχουν πιεί κάνα μυστήριο ναρκωτικό, την "δημοσιοσύνη" σε ενέσιμη μορφή και ζουν σε ένα δικό τους κόσμο" σκέφτηκε
Κατέβασε με δύναμη το παλούκι στον καρπό του γιατρού και απλά του τον έσπασε. Τι να έκανε;
Άδικο είχε;
Ξανασήκωσε το παλούκι και ο γιατρός σφαδάζοντας απ τον πόνο του φώναξε
-Περίμενε θα βρούμε άκρη...
-Τι να περιμένω . Κάτσε λίγο να σου σπάσω και τον άλλο καρπό ώστε να σιγουρευτείς πως δεν ήρθα εδώ για να μαλακιστώ
-Σιγουρεύτηκα
-Δεν νομίζω
-Αλήθεια λέω λυπήσου με. Άσε με να έχω έναν καρπό αβλαβή τουλάχιστον
-Έλα μωρέ θα ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής με πρόβλημα στους καρπούς και κάτι έγινε, είπε και του κατέβασε το παλούκι ξανά με δύναμη
Ο διευθυντής γιατρός ούρλιαξε απ τον πόνο και η πόρτα του γραφείου άνοιξε
Γιατροί και διοικητικοί υπάλληλοι μπούκαραν μέσα φωνάζοντας
-Χτύπησε τον κύριο διευθυντή
-Πως τόλμησες αλήτη;
-Το ξες βρε αλήτη πως ο άνθρωπος αυτός είναι δόκτορ ειδικευθείς εις την Νυρεμβέργη της Δυτικής Γερμανίας;
Ο Πρέντραγκε αναρωτήθηκε
-Α ναι; Μήπως θέλετε να πα΄θετε και σεις τα ίδια;
...η αίθουσα άδειασε
ο διευθυντής διευθέτησε το θέμα της κυρα Ραχήλης πιστοποιώντας απλά πως θα μπορούσε να ¨γράφει" τα φάρμακα της και χωρίς την άυλη συνταγογράφηση , κάτι που θα μπορούσαν απλά να της το πουν οι τηλεφωνητές απ το τηλέφωνο
-Είδες πόσο εύκολο ήταν; τον ρώτησε ο Μουσλερίμοβιτς κοιτώντας τον να κλαψουρίζει απ τον πόνο και να αναφωνεί "τα χεράκια μου, έχασα τα χεράκια μου"
-Δεν πειράζει, σιγά το πράμα , εδώ η κυρα Ρχήλη έχασε τον ύπνο της και δυο μέρες απ την ζωή της με το να ασχολείται με σας, είπε και έφυγε
Οι διοιηκτικοί που είχαν διορισθεί απ το πασοκ και την νδ είχαν καλέσει την αστυνομία
Πρώτοι κατέφθασαν κάτι μοτοσυκλετιστές οι οποίοι κρύφθηκαν στην γωνία και περίμεναν να αποχωρήσει ο Μουσλερίμοβιτς και να απομακρυνθεί απ την γειτονιά για να κάνουν τρελή σκασιά με τα όπλα να ανα χείρας και να εισβάλλουν ψάχνοντας τον στο κτίριο...
-Όλα καλά, της είπε το απόγευμα καθώς πίνανε τσάι στο μπαλκόνι κοιτώντας κάτω στον πεζόδρομο κάτι μαυριδερούλικα αφγανάκια και συριάκια πιδάκια να παίζουν
-Δεν πιστεύω να έδειρες κανέναν γιε μου,τον ρώτησε η κυρία Ραχήλη
-Εγώ; ρώτησε με απορία ο Βόσνιος, εγώ κατσαρίδα βλέπω και βάζω τις τσιρίδες
-Η γειτονιά άλλα λέει, τα χω μάθει τα ανδραγαθήματα του , του πε με ένα ίχνος ποντιακού σαρκασμού κοιτώντας με χαμόγελο
Ο Πρέντραγκε γύρισε και κοίταξε το ηλιοβασίλεμα στο βάθος του ορίζοντα
Τα μάτια του βγάζαν μια θλίψη
Είχε αφήσει πολύ μικρός , σχεδόν παιδί ακόμη την Βοσνία κυνηγημένος
Η Ραχήλη το κατάλαβε...κατάλαβαινε το βλέμμα του κυνηγημένου
Του πιασε το χέρι όπως μόνο μια μάνα ξέρει να αγγίζει τον γιο της για να του δώσει κουράγιο
-Όλα καλά θα πάνε γίε μου. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Ούτε αυτά εκεί, είπε και έδειξε τα συριάκια και τα αφγανάκια, θα ξεχάσουν
Θα το ξεπεράσουν όμως όπως το ξεπεράσαν και οι δικοί μας γονείς
Όλα θα πάνε καλά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου