Το "σπίτι" ήταν στην άκρη της πόλης, στον δρόμο με τις λάσπες Αν άνοιγες την εικόνα λίγο θα βλεπες την γειτονιά με τους φτωχούς, τις φάμπρικες... Αν άνοιγες λίγο ακόμη την εικόνα θα βλεπες την πόλη όλη Αν την άνοιγες ακόμη περισσότερο θα διέκρινες το μεγάλο βουνό που δέσποζε σαν φύλακας- προστάτης και τιμωρός- της μεγαλούπολης που έβγαινε απ τον πόλεμο και τον εμφύλιο και προσπαθούσε να βρεί τον βηματισμό της... Η Άννα δεν είχε δει ποτέ της μεγαλούπολη. Γεννημένη και μεγαλωμένη στον κάμπο , κάπου στην νότια Θεσσαλία γνώριζε μόνο τα απέραντα χωράφια με το μπαμπάκι και το στάρι Ήξερε πως γεννήθηκε για να δουλεύει στου πατερός της τα κτήματα, να βγάζει την σοδειά, αυτήν που τους την έτρωγε για ένα πιάτο φακές ο έμπορας κάθε χρόνο Ήξερε πως κάποια στιγμή θα ρχόταν η ώρα να παντρευτεί και να δουλεύει για τον άντρα της και να του γεννά τα παιδιά Αυτό έκανες η μάνα της, αυτό έκανε η γιαγιά της αυτό την προόριζαν να κάνει και αυτή Όμως η κατοχή και
blog ποικίλης ύλης