Βικτωρ 2-Η Γκεστάπο στην πόλη (spy novel)

διαβάστε εδώ το  πρώτο επεισόδιο 

Μισούσε τον πόλεμο

Για αυτό αγάπησε τα όπλα

Δεν ήταν άλλος  απ τον Βίκτωρα

Η χώρα του δέχτηκε την  επίθεση των Ιταλών στο Λυκόφως του  1940

Ο λαός  του    στοιβάχτηκε στα τρένα με  χαρά  και τράβηξε στα  βόρεια  σύνορα με σκοπό να  δώσει ένα καλό μάθημα στους φασίστες….στους φασίστες του Μουσουλίνι  γιατί και η δική του χώρα φασισμό είχε

Δυο φασισμοί  τελούντες εν πλήρη συγχίση

Όπως και να  χε   το πράμα , ακόμη και αν  στην χώρα  υπήρχε δημοκρατία δεν είχε καμιά  διάθεση να πολεμήσει  υπό τις διαταγές  βαθμοφόρων

 777

Ο Μπάμπης  τον είχε ζητήσει επειγόντως το βράδυ στο καμπαρέ

Προφανώς σκέφτηκε ο Βίκτωρ θα έχει κάποια ακόμη «βρωμοδουλειά» για αυτόν

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα  εμφανίστηκε  στο  μαγαζί

Ρώτησε τον μισόκουτσο μπάρμαν αλλά κανείς  δεν είχε δει το μεγάλο αφεντικό της περιοχής

«Θα πιω ένα ποτό περιμένοντας τον» , σκέφτηκε και παρήγγειλε  ένα  διπλό  ουίσκι

Δεν έκατσε στο μπαρ αλλά  κινήθηκε   στον  διάδρομο πίσω απ τα τραπέζια των θαμώνων

Παρακολουθώντας το σόου των κοριτσιών

Η ώρα περνούσε  και ο Μπάμπης δεν εμφανιζόταν

Αποφάσισε να βγει έξω να κάνει μια βόλτα στο λιμάνι

  Καθώς  βάδιζε κατά μήκος της αποβάθρας αντιλήφθηκε μια  παρουσία  πίσω του. Γύρισε  και  αντίκρισε την  Ιουλία. Μια φτωχικά ντυμένη νεαρή γυναίκα . Γοητεύτηκε αμέσως απ την ομορφιά της

-Σας παρακαλώ , ελάτε μαζί μου, του είπε η νεαρή γυναίκα

-Τι συμβαίνει  δεσποινίς; Την ρώτησε

-Κυρία, απάντησε η Ιουλία

-Κυρία μου λοιπόν. Σε τι μπορώ να σας φανώ  χρήσιμος;

Η Ιουλία  τον πλησίασε και  άγγιξε τον καρπό του χεριού  του

-Σας παρακαλώ μην ρωτάτε  πολλά. Θα δείτε. Ακολουθήστε με

Ο Βίκτωρ άφησε την κοπέλα να τον παρασύρει στην  ακρογιαλιά και εκεί  δίπλα σε μια παλιά  σαπισμένη  βάρκα  αντίκρισε ένα πτώμα

-Είναι  ένας άντρας νεκρός, ψέλλισε η  Ιουλία

Ο Βίκτωρ πλησίασε το πτώμα και  το  περιεργάστηκε καλύτερα  με τα μάτια του

-Για την ακρίβεια είναι ένας  άντρας μαχαιρωμένος. Πράγμα καθόλου  σπάνιο σε  αυτά τα μέρη , αυτή την ώρα

-Παναγιά μου;  Αναστέναξε η  φτωχή  κοπέλα

Ο Βίκτωρ σηκώθηε όρθιος και την πλησίασε

-Αναρωτιέμαι όμως…τι ζητάει τέτοια ώρα μια  φτωχή κοπέλα  σε ένα  τέτοιο μέρος;

Η Ιουλία δεν μίλησε

Ο  Βίκτωρ συνέχισε τις ερωτήσεις

-Και γιατί μια  κοπέλα σαν εσένα να  αποτανθεί στον πρώτο  τυχόντα και να  μην  κοιτάξει να καλέσει την αστυνομία;

-Τι να κάνω κύριε;

-Βίκτωρ. Με λένε  Βίκτωρ

-Εμένα Ιουλία

-Λοιπόν Ιουλία; Τι δουλειά είχες εδώ τέτοια ώρα;

Η κοπέλα έδειξε να ντρέπεται

Ο Βίκτωρ έβαλε  απ την  καμπαρτίνα το πιστόλι του

Η Ιουλία τώρα  τώρα έδειχνε πραγματικά τρομοκρατημένη

-Είναι…ο εραστής μου…θα γινόταν δηλαδή…,ψέλλισε

-Θα  γινόταν;

-Είναι γείτονας μου. Η γειτονιά όμως κουτσομπολεύει…

-Λοιπόν; Πριν μου είπες είσαι παντρεμένη

-Ο άντρας μου  λείπει…στο μέτωπο.

-Και βρήκες ευκαιρία;

-Σας παρακαλώ καταλάβετε με. Μια γυναίκα μόνη με τρία παιδιά να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα…

-Καταλαβαίνω. Αυτόν πως  τον προσέγγισες; Ρώτησε ο Βίκτωρ και το βλέμμα  του έδειξε με αποστροφή το πτώμα

-Αυτός με προσέγγισε . όπως είπα πριν ήταν  γείτονας μου και…είδε πως ήμουν…μόνη

-Πολλές  γυναίκες  είναι μόνες στην γειτονιά  σου  Ιουλία,σωστά; Γιατί προσέγγισε εσένα;

  Η Ιουλία δίστασε να απαντήσει

Ο Βίκτωρ κοίταξε  την κάννη του  πιστολιού του

-Ένα  βράδυ, τελικά είπε  η Ιουλία, η έλλειψη του  συζύγου μου έγινε…πώς να το πω;  Πιο έντονη. Και …καταλαβαίνεται

-Καταλαβαίνω. Λογικό να θες να  αυτό-ικανοποιηθείς

-Μόνο που ήμουν απρόσεκτη. Αυτός περνούσε έξω απ το σπίτι και  γω είχα ξεχάσει  να  τραβήξω την κουρτίνα απ την κάμαρη  μου εντελώς

Ο Βίκτωρ χαμογέλασε  πονηρά

-Ξέχασες; Μήπως  ήξερες πως θα περάσει και επίτηδες  την «ξέχασες»;

Η Ιουλία  ντράπηκε. Έσκυψε το κεφάλι της

-Αν ήσουν πραγματικά  ελεύθερη για μια στιγμή τι θα έκανες …Ιουλία;

-Για μια στιγμή μόνο;

-Για μια στιγμή ….μόνο, χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις

  Η νεαρή κοπέλα  κοίταξε με  λάγνο  βλέμμα την κάννη του πιστολιού του. Την έπιασε και με απαλές κινήσεις την έφερες στο στόμα  της και ξεκίνησε να την  γλείφει

Ο  Βίκτωρ δεν αντιδρούσε αλλά ξεκίνησε να ιδρώνει καθώς  η κοπέλα απ την κάνη έσκυβε αργά  - αργά  προς  το  σημείο που ήταν το φερμουάρ του παντελονιού  του

  Ο φαλλός του  κάποια στιγμή αντικατέστησε την κάννη  του πιστολιού του και ο  Βίκτωρ ακουμπώντας την πλάτη του στην σαπισμένη  βάρκα παραδόθηκε στην Ιουλία

  Η  όλη σκηνή λάβαινε χώρα δίπλα στο νεκρό  πτώμα του μαχαιρωμένου γείτονα  της

Λίγο πριν την  κορύφωση του οργασμού του   συνειδητοποίησε πως η κοπέλα του  έκανε πεολειχία δίπλα σε ένα πτώμα

 

Χρειάστηκε  λίγα  δευτερόλεπτα για να συνέλθει και να  τραβήξει πάνω το φερμουάρ  του

Η Ιουλία είχε σηκωθεί όρθια ξανά  με ένα  μαντήλι σκούπιζε το στόμα  της

-Πρέπει να φύγω, του είπε

Ο Βίκτωρ της έπιασε το χέρι

-Σου νιώθω κατά κάποιο τρόπο υπόχρεος . Το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω  θα ήταν να σε  κεράσω ένα ποτό

-Λυπάμαι  Βίκτωρ(χάθηκε ο πληθυντικός ) αλλά είναι αργά

-Τουλάχιστον θα μπορούσα να  σε πετάξω  ως την γειτονιά  σου. Μένεις μακριά

 

Η Ιουλία αρνήθηκε   αλλά ο Βίκτωρ επέμενε

Μερικές στιγμές αργότερα οδηγούσε προς την   φτωχή εργατογειτονιά  της Ιουλίας

-Ήταν μπλεγμένος πουθενά  ο γείτονας  σου;

-Λίγο  δύσκολο να ταν μπλεγμένος

-Συνήθως   τα αποβράσματα  καταλήγουν με ένα  μαχαίρι σ την καρδιά

-Αυτός ήταν αξιωματικός του  στρατού

Ο Βίκτωρ  δεν περίμενε να το ακούσει αυτό

-Δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στο μέτωπο όπως ο άντρας σου;

-Έχει και αξιωματικούς που υπηρετούν  στην πόλη μας. Σίγουρα θα χεις δει πολλούς

-Σωστά. Δεν είναι ο πόλεμος για όλους

-Του μιλήσαν Γερμανικά , νομίζω πως ήταν Γερμανικά

-Ποιοι;

-Αυτοί που τον πλησιάσαν. Με περίμενε  στην  βάρκα κοντά. Πλησίαζα το σημείο  όταν είδα 3 άντρες να  λογομαχούν  μαζί του  σε έντονο   ύφος

-3 Γερμανούς;

-Οι δυο μιλούσαν Γερμανικά. Ο τρίτος , που ήταν  μεγαλύτερος στην ηλικία  του μιλούσε ελληνικά. Με  αυτόν έδειχναν να γνωρίζονται

Στο μυαλό του  Βίκτωρ σήμανε αμέσως συναγερμός. Ήταν σίγουρος πως συνέβαινε κάτι παραπάνω από έναν  καθημερινό περιθωριακό τσαμπουκά στο λιμάνι που κατέληγε σε μαχαίρωμα

  Απ τον καθρέφτη του  αμαξιού του είδε  ένα αμάξι να   πετάγεται κυριολεκτικά απ το στενός τα αριστερά  του και να κατευθύνεται με μεγάλη   ταχύτητα κατά  πάνω του. Αμέσως έστριψε το τιμόνι δεξιά , πάτησε  φρένο , συμπλέκτη, κατέβασε  ταχύτητα  και  έκανε  αναστροφή

  Πάτησε ξανά  γκάζι κινούμενος προς την κατευθυνση απ την οποία   ερχόταν

-Τι συμβαίνει; Ρώτησε έντρομη η Ιουλία

Εκείνη την στιγμή άλλο ένα αμάξι ερχόταν μετωπικά κατά πάνω του.

Απ  τα πίς καθίσματα δυο άντρες με πολυβόλα  ρίχναν  εναντίων  τους

Ο  Βίκτωρ  δεν  έκοψε   ταχύτητα, έστριψε το τιμόνι  προς τα δεξιά , καβάλησε το πεζοδρόμιο  χτυπώντας τα  ξύλινα καφάσια  κάποιου μανάβικου

Απέφυγε τις σφαίρες τους  και  ξεχύθηκε προς το κέντρο της πόλης ξανά

Από πίσω του ακολουθούσαν και τα  δυο αμάξια

-Παναγιά μου , που μπλέξαμε; Ούρλιαξε η  Ιουλία

-Στον  β παγκόσμιο πόλεμο υποθέτω, απάντησε   με  ήρεμο τόνο ο Βίκτωρ χωρίς να τραβήξει το βλέμμα  του απ το δρόμο και το ποδι του απ το γκάζι

Τα αυτοκίνητα συνέχιζαν να τους καταδιώκουν  και να   πολυβολούν το αμάξι του

Ο  Βίκτωρ  τα είδε απ τον εσωτερικό καθρέφτη του να  τους πλησιάζουν. Οι  διώκτες τους είχαν πιο γρήγορα αυτοκίνητα απ το δικό  του

Αποφάσισε να στρίψει  και να χωθεί  στην φτωχή εβραϊκή  γειτονιά

Κινούταν τώρα ανάμεσα  στις  παράγκες  που χαν στήσει οι φτωχοί εβραίοι μετά την  μεγάλη  φωτιά της πόλης  πριν 30 χρόνια  που κατέκαψε  τα σπίτια  τους

ΟΙ διώκτες  του συνέχιζαν απτόητοι από πίσω του

Η γειτονιά είχε σηκωθεί στο πόδι

Ένας   50χρόνος κοντούλης   περίοικος με  πυκνό μουστάκι  ανέβηκε στη  στέγη της παράγκας του και φώναξε κάτι στα ισπανο-εβραίϊκά

Αμέσως μια ομάδα  7 νεαρών ξεκίνησαν να κινούνται παράλληλα με τα  δυο αμάξια που κατεδίωκαν  τον Βίκτωρα με την  Ιουλία

Ο Βίκτωρ μετά από κάμποσους ελιγμούς βρέθηκε μπροστά σε έναν γκρεμό  που  από άτω του είχε έναν  χείμαρρο

Ήταν σε αδιέξοδο

Από πίσω του  πλησίαζαν οι διώκτες τους

-Σκύψε και μείνε μέσα στο αμάξι, είπε στην Ιουλία

Μετά τράβηξε το πιστόλι του και βγήκε έξω απ το αμάξι του να πέσει μαχόμενος  σε αυτή την  άνιση μάχη  ελπίζοντας τουλάχιστον πως θα κατάφερνε να  πάρει  έναν μαζί  του

Είδε  τα δυο αμάξι σε απόσταση 50 μέτρων να πλησιάζουν . Ξαφνικά  φρέναραν και έκαναν  αναστροφή

Τώρα εξαφανίζοταν  απ τον μαχαλά  άρον – άρον

Παραξενεύτηκε

Τι  συνέβαινε;

Η Ιουλία  βγήκε απ το αμάξι και του έδειξε τις στέγες των σπιτιών. Πάνω τους  διέκριναν  τις σιλουέτες 7  νεαρών να  κραδαίνουν καραμπίνες

  Λίγο  αργότερα  ο Ισαάκ, ο  50χρόνος  κοντούλης εβραίος με το πυκνό μουστάκι  άρπαζαν  τον Βίκτωρ με την Ιουλία και τους κατέβαζαν  απ τον γκρεμό στον χείμαρρο

-Θα  θέλα να σας ευχαριστήσω που  σώσατε …,ξεκίνησε  να λέει ο Βίκτωρ όμως ο Ισαάκ τον διέκοψε κοφτά

-Ποιοι  είστε;

-Λέγομαι Βίκτωρ…

-Τι  δουλειές έχετε με τους Γερμανούς; Γιατί τους έφερες στην γειτονιά  μου;

-Ειλικρινά , είναι μεγάλη ιστορία

 

Λίγη ώρα αργότερα και αφού ο Βίκτωρ με την Ιουλία τους εξιστόρησαν όλα όσα  είχαν συμβεί ο Ισαάκ  ήρεμος πια   του  απαντούσε

-Είχαμε πληροφορίες πως  αρκετοί στρατηγοί  δεν καλοβλέπουν την αντίσταση σε μια ενδεχόμενη  γερμανική  επίθεση

Ο νεκρός σας  μάλλον εξέφρασε την πεποίθηση πως  η χώρα πρέπει να παραμείνει πιστή στο αγγλικό  άρμα

Και το πλήρωσε με την ζωή του

-Εσείς   θέλετε το ίδιο  φαντάζομαι

-Εμείς  δεν  θέλουμε να πέσουμε στην παγίδα να διαλέξουμε   στρατόπεδο

-Νόμιζα πως οι εβραίοι δεν συμπαθούν  τους γερμανούς

-Οι εβραίοι  εργάτες  όμως δεν προσβλέπουν σε κανέναν  σωτήρα

-Ούτε στον δικό σας; Τον μεσσία;

-Είμαι άθεος. Εσύ τι είσαι;

Ο Βίκτωρ  άναψε τσιγάρο και   απάντησε

-Δεν ξέρω , φαντάζομαι προσπαθώ να επιβιώσω  σε έναν  κόσμο που δεν τον έφτιαξα  εγώ

Ο Ισαάκ σηκώθηκε όρθιος

-Εσύ μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Η κοπέλα καλό θα ήταν να  εξαφανιστεί. Είναι στόχος κομματιών του κράτους και γερμανών πρακτόρων πλέον

-Θα πάω στην αστυνομία, ψέλλισε  η  Ιουλία

Ο Ισαάκ  γέλασε

-Και πως είσαι σίγουρη πως η αστυνομία, για να μην πω το μισό κράτος  δεν  είναι  σύμμαχος  των  φονιάδων σας;

Και  συμπλήρωσε

-Και το άλλο μισό θα περάσει με το μέρος τους αν κερδίσουν τον  πόλεμο

Ο Βίκτωρ πήρε τον λόγο

-Έχεις κάποιο μέρος να καταφύγεις εκτός πόλης Ιουλία;

-Το χωριό μου

-Ωραία. Θα πάμε σπίτι σου θα πάρουμε τα παιδιά σου και θα σας πάω εκεί

Η Ιουλία κούνησε το κεφάλι

Καθώς ο Βίκτωρ κινούσε για το αμάξι του ο Ισαάκ του άρπαξε το χέρι

-Εμείς οι δυο μπάσταρδε θα  ξαναβρεθούμε

-Δεν νομίζω,  δεν είμαι ούτε ένθεος , ούτε άθεος. Εσύ θες να σώσεις τον κόσμο, εγώ θέλω απλά  να  επιβιώσω σε αυτόν

  Ο Ισαάκ  χαμογέλασε

-Επιβιώνουν μόνο όσοι πολεμάνε