Βίκτωρ1-1940 όλα χαθήκαν...(spy novel)

 

7777
Μισούσε τον πόλεμο

Για αυτό αγάπησε τα όπλα

Δεν ήταν άλλος  απ τον Βίκτωρα

Η χώρα του δέχτηκε την  επίθεση των Ιταλών στο Λυκόφως του  1940

Ο λαός  του    στοιβάχτηκε στα τρένα με  χαρά  και τράβηξε στα  βόρεια  σύνορα με σκοπό να  δώσει ένα καλό μάθημα στους φασίστες….στους φασίστες του Μουσουλίνι  γιατί και η δική του χώρα φασισμό είχε

Δυο φασισμοί  τελούντες εν πλήρη συγχίση

Όπως και να  χε   το πράμα , ακόμη και αν  στην χώρα  υπήρχε δημοκρατία δεν είχε καμιά  διάθεση να πολεμήσει  υπό τις διαταγές  βαθμοφόρων

 

Αμέσως φρόντισε  να  προμηθευτεί ένα  χαρτί από κάποιον  γιατρό απειλώντας τον με την κάνη του  όπλου  του.

Το χαρτί τον έβγαζε  παντελώς  ανίκανο να υπηρετήσει

 

Στο κέντρο της πόλης  , το οποίο  συνόρευε με το λιμάνι της πόλης διαπίστωσε…πως δεν πήγαν όλοι τελικά για πόλεμο

 

Οι γκάνγστερς και τα παιδιά των πλουσίων  και των πολιτικών μείναν  πίσω και συνέχιζαν να διασκεδάζουν  ασύστολα καθημερινά  αδιαφορώντας  για  τα μαύρα  χρόνια που προμήνυε  η έλευση του πολέμου

 

«πίσω μείναν και οι γυναίκες των πολεμιστών» , σκεφτόταν καθώς άναβε  το τσιγάρο του   στο μπαρ  . Με την άκρη του ματιού του διαπίστωνε μια  κομψη μελαχρινή να τον καρφώνει με το βλέμμα  της  απ  το απέναντι  τραπέζι

 

Με τρόπο   έβγαλε  το πιστόλι του  απ την μέση  του και το έβαλε στην τσέπη  του σακακιού του   ψιθιρίζοντας  στον εαυτό του

«λατρεύω τα οφέλη του πασιφισμού»

 

Δυο λεπτά   αργότερα   και ενώ η μουσική απ την ορχήστρα του μαγαζιού έπαιζε ένα  εκρηκτικό  τζαζ  κομμάτι  αυτός  κρατώντας την Τζένη απ  τα μπούτια  την   κάρφωνε στον τοίχο  της τουαλέτας και  έμπαινε   βαθιά μέσα  της

Η  μαυρομάλλα  γυναίκα  άφηνε έναν  αναστεναγμό ηδονής  πριν  φέρει τα χείλη της στα δικά  του  και μέχρι να   φτάσουν στην κορύφωση  δεν τα αποκόλλησε από  πάνω  του

 

 

Ο Μπάμπης  ένας απ  τους πιο  σκληρούς  νονούς της πόλης  τον πλησίασε λίγο αργότερα στο μπαρ

-Εσύ δεν πολεμάς  στα βόρεια σύνορα μας;  Τον ρώτησε ειρωνικά

-Γιατί πολεμάς  εσύ; Του ανταπάντησε   εξίσου ειρωνικά  ο Βίκτωρας

-Ξέρεις αν  κάποιος  σε ψάξει μπορεί εύκολα να σε  βγάλει  «εχθρό της πατρίδας» ή ακόμη χειρότερα  πράκτορα  των Ιταλών

-Και  ποιος θα το κάνει αυτό; Εσύ;

-Προχωράς σε  τεντωμένο σκοινί Βίκτωρα. Πρόσεξε

Ο  Βίκτωρας δεν μίλησε. Ο Μπάμπης  έβγαλε μια φωτογραφία απ την τσέπη του και την ακούμπησε  στο μπαρ

-Είναι πολύ  πονηρές οι μέρες  που  ζούμε , του είπε, εγώ στην πατρίδα κάτι προσφέρω

Ο Βίκτωρ  κοίταξε   φευγαλέα την φωτογραφία που απεικόνιζε έναν   σχεδόν ηλικιωμένο  κύριο  του καλού κόσμου

Ο Μπάμπης  δεν περίμενε  να τον ρωτήσει

-Διπλωμάτης

-Δικός μας;

Ο Μπάμπης κούνησε με  νόημα το κεφάλι

-Προδότης;  Ξαναρώτησε ο Βίκτωρ

-Εξαρτάται πως θεωρεί κανείς σήμερα τον προδότη

-Ο  προδότης  είναι πάντα  προδότης, σωστά;

-Εξαρτάται  τι προδίδει, απάντησε ο Μπάμπης και  έβγαλε απ την τσέπη του ένα πακέτο με χαρτονομίσματα, το κράτος  θέλει να  φύγει απ την μέση

-Μας  καρφώνει στους ιταλούς;

Ο Μπάμπης  γέλασε

-Ποιος τους γαμεί τους Ιταλούς. Όλοι  φοβούνται  μην κάνουν κίνηση οι Γερμανοί . Εκεί θα έχουμε πρόβλημα. Εσωτερικό

-Δεν θα   ξέρει το κράτος  αν θα πρέπει να πολεμήσει τους Γερμανούς ή μαζί με τους Γερμανούς;

-Ακριβώς. Ήδη ξεκίνησε  η σύγχυση  στην κυβέρνηση.

Το καθεστώς στηρίζεται  απ τους  Άγγλους. Όμως  η δομή του είναι   παρόμοια με  αυτή του Μουσουλίνι και του Χίτλερ αν και  οι άνθρωποι  που στελεχώνουν την κυβέρνηση μας είναι περισσότερο  γερμανόφιλοι

-Και;

-Και η πόλη έχει γεμίσει  άγγλους, γερμανούς και ιταλούς κατασκόπους.

-Ναι αλλά είπες , «ποιος του γαμεί τους Ιταλούς»

-Ποιος τους  γαμεί  τους Ιταλούς. Το ξαναλέω. Αυτή την στιγμή κανείς  δεν ανοίγει τα χαρτιά του. Οι πάντες  βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί

 Ο Βίκτωρας κοίταξε  την φωτογραφία

-Και  το καημένο το γεροντάκι; Τι έφταιξε;

-Οι  γέροι  επειδή   τελειώνει η  ζωή τους , έχουν την κακή  συνήθεια να  βιάζονται

-Και έκανε κίνηση;

-Εξέφρασε την πεποίθηση  πως η χώρα  πρέπει να μείνει προσδεμένη   στο  άρμα  της  Βρετανικής πολιτικής με κάθε κόστος

Συνομιλεί  καθημερινά  με  τον άγγλο πρέσβη.

Στην κυβέρνηση  φοβούνται πως  αν  συνεχίσει   την δραστηριότητα του ίσως   προκαλέσει  δυναμική αντίδραση των γερμανόφιλων  αξιωματικών

-Και  γιατί δεν τον συνταξιοδοτούν;

-Γιατί  φοβούνται πως κάτι  ίσως προκαλέσει  δυναμική αντίδραση των  αγγλόφιλων  στην κυβέρνηση

-Οπότε  σου ζητήσαν να  καταλήξει με μια σφαίρα στο κεφάλι;

-Ακριβώς. Και να μην βρεθεί το πτώμα  του

Ο Βίκτωρ έβαλε   στην τσέπη του  τα λεφτά και την φωτογραφία

Σηκώθηκε να φύγει  αλλά ο Μπάμπης τον άρπαξε απ το μπράτσο

-Το συντομότερο δυνατόν…Βίκτωρ, το συντομότερο

-Έννοια σου…Μπάμπη κάποια στιγμή θα  πάρουν όμως όλοι θέση. Εσύ με ποιον θα πας;

-Καλύτερα να μην έρθει εκείνη η  ώρα

Ο Βίκτωρ  γέλασε και έσκυψε στο αυτί του και του ψιθύρισε

-Οι  προκάτοχοι σου στην νύχτα  τα είχαν  καλά με τους έξι. Τους  έξι όμως τους εκτέλεσαν  στο Γουδί .

Εκεί βρήκες ευκαιρία  και  έβγαλες απ την μέση  τα  παλιά αφεντικά και κυριάρχησες

Πάντα  έρχεται εκείνη η  ώρα που ο χάρτης   στην νύχτα αλλάζει. Είσαι προετοιμασμένος;

 

Ο Μπάμπης δεν μίλησε και ο  Βίκτωρ έφυγε.

Βγήκε έξω  απ το μαγαζί. Ο νυχτερινός Βαρδάρυς του μαστίγωσε το πρόσωπο.

Κοντοστάθηκε  και άναψε  ένα τσιγάρο

Στην απέναντι   μεριά  του  δρόμου  αντίκρισε την Τζένυ να   περιμένει μέσα στο  εφαρμοστό μαύρο φόρεμα της έξω από ένα αμάξι

Περπάτησε προς   το μέρος της και  την κοίταξε στα μάτια 

 

 

Είχαν περάσει χρόνια όμως ακόμη βασανιζόταν απ τον χαμό της Λυδίας, της μοναδικής  γυναίκας που αγάπησε ποτέ με τόσο πάθος

Τώρα  αυτή η  κοπέλα  τον έκανε να νιώθει ξανά αυτό το «κάτι»

Η ματιά της

Τα μάτια  της

Κι όμως «ένιωθε» παρόλο που την γνώριζε μόνο δυο ώρες

 

-Θα  τελειώσει τόσο άδοξα η νύχτα  κύριε Βίκτωρ;  Τον ρώτησε  χαμογελώντας και κοιτώντας τον πονηρά

-Θα μας  βγει σε καλό αν  συνεχιστεί κάπου αλλού η βραδιά  μας;

-Αυτό δεν μένει παρά να το ανακαλύψουμε…εκτός αν  είστε από  εκείνους τους άντρες  που  δεν έχουν πρόβλημα να  ζουν με τις απορίες

-Απορίες;

-Με την απορία  «τι θα γινόταν αν εκείνο το βράδυ έμπαινε  τελικά στο αμάξι τηςΤζένη;»

  Ο Βίκτωρ κοίταξε  στο εσωτερικό του  αυτοκινήτου

-Δικό  σου είναι;  Δεν βλέπω  πουθενά   οδηγό

 Η Τζένη  γέλασε

Άνοιξε την πόρτα   του  αυτοκινήτου και κάθισε στην θέση του οδηγού

-Καλώς ήλθες   στον  20^ο αιώνα

«20^ος αιώνας» μουρμούρισε ο  Βίκτωρ και περπάτησε   ως την θέση του συνοδηγού

Μπήκε  στο αμάξι  και   ψιθύρισε

-Που θα πάμε;

-Σπίτι μου, είπε με σιγουριά η Τζένη

Ο Βίκτωρ πρόσεξε την  βέρα στο δάχτυλο της καθώς η γυναίκα έβαζε μπροστά  το  αμάξι

-Και ο  άντρας σού; Τζένυ; Την ρώτησε

Η  γυναίκα  είπε  αδιάφορα

-Αυτός μάχεται κάπου στο Τεμπελένι ή  τους Άγιους Σαράντα. Δεν ξέρω  έχω μπερδευτεί με  τις  τόσες  ονομασίες που  ακούω  καθημερινά. Πάντως πολεμά  για  να χουμε  εμείς στα μετόπισθεν την ελευθερία μας

  Ο  Βίκτωρας κούνησε αμήχανα  το κεφάλι του

-Να ναι καλά  ο άνθρωπος  που  φροντίζει να   είμαστε  ελεύθεροι…τουλάχιστον αυτό το βράδυ

Το αμάξι ξεκίνησε…

Ο Βίκτωρ δεν  κατάλαβε πως  ξοπίσω τους  ξεκινούσαν αλλά  δυο αμάξια  με 5 άτομα στο καθένα

 

 

Το αμάξι  σταμάτησε  στην λεωφόρο μες τις επαύλεις  που βρισκόταν ένα τετράγωνο πάνω απ την παραλιακή οδό

Ο Βίκτωρ κοίταξε  το νεοκλασσικό σπίτι με την μεγάλη αυλή και τον κήπο

-Εδώ μένεις;  Την  ρώτησε;

Η  Τζέννη   χαμογέλασε

-Ο άντρας μου  είναι  ταξίαρχος του ελληνικού  στρατού, του είπε

-Να ναι καλά ο άνθρωπος όπου και αν βρίσκεται , μονολόγησε ο Βίκτωρ

Η Τζέννη  χαμογέλασε και πετάχτηκε έξω απ το αμάξι  τραβώντας  απ το χέρι

Διέσχισαν  τον  κήπο και μπήκαν μέσα  στο επιβλητικό  κτίριο

Η  Τζέννη  άναψε το φως και ο  Βίκτωρ βρέθηκε μπροστά σε ένα  θέαμα που δεν  το περίμενε

Ο κύριος της  φωτογραφίας  που του δωσε ο Μπάμπης στο καμπαρέ  τώρα στεκόταν  όρθιος μπροστά  του μέσα στο σαλόνι του σπιτιού

Με μια   μικρή υπόκλιση τον χαιρέτησε  χαμογελώντας ευγενικά

Ο  Βίκτωρ παρατήρησε το μπαστούνι που κρατούσε

Είχε άραγε  κινητικά  προβλήματα ή απλά  το έφερε  ως ένδειξη της   ανώτερης  ταξικής καταγωγής  του;

-Καλησπέρα σας , καθίστε παρακαλώ, είπε ο   ηλικιωμένος   διπλωμάτης καριέρας

-Ο πατέρας μου, είπε η Τζέννη κάνοντας   νόημα στον Βίκτωρ να καθίσει

 

Την ίδια στιγμή τα  δυο αμάξια που τους ακολούθησαν απ το καμπαρέ   παρκάραν έξω απ την  έπαυλη και οι  10  άντρες   βγαίναν από αυτά και περικύκλωναν το κτίριο

-Καπνίζεται; Ρώτησε ο  διπλωμάτης τον  Βίκτωρ προσφέροντας του ένα τσιγάρο  μέσα από μια  χρυσή  ταμπακιέρα

-Ευχαριστώ, είπε ο Βίκτωρ 

Ο  διπλωμάτης  αφού άναψε και αυτός ένα τσιγάρο  μπήκε κατευθείαν στο «ψητό»

-Η ήπειρος  μας όπως ενδεχομένως  θα γνωρίζεται διανύει  μια απ τις πιο μαύρες περιόδους της

Τα σύννεφα  του πολέμου κυκλώσαν , όπως ήταν αναπόφευκτο και την χώρα μας

-Ναι  το αντελήφθειν, απάντησε ο  Βίκτωρ

-Η κατάστασις  για  την  πατρίδα  μας  είναι πολύπλοκος …δραματικά  πολύπλοκος  θα έλεγα

Σαφώς  η επίθεσις  της Ιταλίας περιέπλεξε  τα πράματα και στο στρατόπεδο του Άξονος

Η  Γερμανία  είχε  υποσχεθεί να  τοποθετήσει την Ιταλία  ως τοποτηρητή της στα Βαλκάνια. Όμως  ο Χίτλερ  απεφάσισεν τελικως να εισβάλλει στην Ρουμανία και να βάλει για λογαριασμό του τα πετρέλαια  της χώρας στο χέρι

Τούτο δυσαρέστησε τον Μπενίτο Μουσουλίνι που έβλεπε  απ τα βαλκάνια τελικώς να του απομένει  μόνον η μικράν Αλβανίαν

Για να μην τα πολυλογώ  η επίθεσις κατά της χώρας  μας  συνέβη  για να  προλάβει εν πολλοίς  και να  φέρει εις τετελεσμέναν  γεγονόταν τον  Χίτλερ

-Απ  ότι πληροφορούμε όμως   δεν θα  του  βγει σε καλό , σωστά;  Ρώτησε ο Βίκτωρ

-Ο Ιταλικός στρατός, από τεχνολογικής απόψεως  βρίσκεται σε  αρτιοτέραν  κατάσταση απ τον δικό μας. Όμως   εις την  ελληνοαλβανικής   μεθόριον και  στους ορεινούς όγκους που  αυτή περιβάλλεται  είναι κάπως δύσκολο να αναπτυχθούν τα  ιταλικα άρματα μάχης  

Σε διαφορετικό έδαφος θα μα ς είχον ήδη νικήσει

Όμως το θέμα  μας είναι άλλο

Για το καθεστώς της χώρας μας  ήτο κάπως ευκολότερο να  πει «όχι» στον Μουσουλίνι.

Η ήτα όμως της Ιταλίας στα αλβανικά  βουνά  θα  γελοιοποιήσει  το σύνολο του Άξονος ή τέλος πάντων θα θέσει  υπό  αμφισβητήσει εμπράκτως  το αήττητο  του

Κάτι τέτοιο  θα ηναγκάσει νομοτελειακά  τον Αδόλφο Χίτλερ να επισπεύσει την επίθεση του  στην χώρα μας

-Να  επισπεύσει; Εννοείται πως ακόμη και αν δεν επιτίθετο ο  Μοσουλίνι  , οι Γερμανοί θα μας  χτυπούσαν;

-Φυσικά. Ο  πόλεμος  γίνεται για να  βάλουν οι Γερμανικές βιομηχανίες στο χέρι τον ορυκτό  πλούτο της Μέσης Ανατολής . Η Ελλάδα  λόγο της θέσης  της και ειδικότερη   η νήσος Κρήτη είναι απ τα πιο στρατηγικά   σημεία  σε αυτή την μάχη

-Μάλιστα. Και γω τι σχέση έχω να κάνω με  όλα αυτά;  Ρώτησε ο Βίκτωρ

Η Τζέννη  άπλωσε το χέρι της στον ώμο του και του  ψιθύρισε, λίγο  γλυκά , λίγο απειλητικά

-Μην κάνεις τον χαζό σε παρακαλώ

-Καλά, απάντησε ο Βίκτωρ παραδεχόμενος  την  πρώτη του «ήττα» μέχρι στιγμής

 

-Θέλετε να με  σκοτώσετε, είπε με  απόλυτη  ηρεμία και χωρίς να φεύγει το πατρικό χαμόγελο απ την έκφραση του ο  διπλωμάτης

-Δεν θέλω τίποτα   κύριε. Πληρώνομαι   και επιβιώνω  κάνοντας αυτή την δουλειά

-Κατανοητό, απάντησε  ο  διπλωμάτης, κατανοητό. Σας  εξήγησαν οι εργοδότες σας τους λόγους που πρέπει να φύγω απ την μέση

-Εκδηλώσατε τις προθέσεις  σας πρόωρα

-Τις εκδήλωσα  πολύ  αργά θα έλεγα  εγώ, διαμαρτυρήθηκε ο   πατέρας της Τζέννη

Επικράτησε για λίγο σιγή

Ο  διπλωμάτης ξαναπήρε τον λόγο

-Τι  ακριβώς σας ζητήσανε;

-Να  σας βγάλω  απ την μέση και να εξαφανίσω το πτώμα. Σαφώς πρωτύτερα  θέλουν μια φωτογραφία  σας   για απόδειξη  πως η «δουλειά»   εστέφθη με απόλυτη  επιτυχία

  Ο  διπλωμάτης κοίταξε την Τζέννη  και  της είπε

-Πες στον Ρόμπερτ να  περάσει μέσα

Ο Βίκτωρ  ξαφνιάστηκε

Η  Τζέννη κατευθύνθηκε   στην  εξώπορτα την άνοιξε και  πέρασε μέσα στο  σπίτι   ένας  ψηλός άγγλος 

Κατευθύνθηκε στο  σημείο του  Βίκτωρ  και  πέταξε μια φωτογραφία που έδειχνε τον διπλωμάτη …νεκρό

-Σου κάνει αυτή η  φωτογραφία κύριε  Βίκτωρ;  Ρώτησε με  ψυχρό  ύφος   ο  βρετανός

-Η αλήθεια είναι πως ναι , μια τέτοια ….  «απόδειξη» θα έπειθε για λίγο τους εργοδότες μου

-Για λίγο;  Ρώτησε η Τζέννη

-Φυσικά, απάντησε ο  Βίκτωρ, μόλις  επανεμφανιστεί ο πατέρας  σου  το κεφάλι μου  λογικά θα φύγει απ την θέση  του

 

Ο  ηλικιωμένος διπλωμάτης μαζί με την   Τζέννη  σηκώθηκαν  και   στάθηκαν πίσω απ τον  Ρόμπερτ

-Δεν έχετε άδικο κύριε Βίκτωρ. Η  προδοσία   όταν αποκαλυφθεί  θα  σας οδηγήσει στον θάνατο. Αυτό όμως θα συμβεί μετά  το  πέρας του πολέμου. Ή  ενδεχομένως  λίγο πριν το τέλος  του και μεις βρισκόμαστε ακόμη   στην αρχή του

-Τι σημασία έχει…, πήγε να πει ο Βίκτωρ αλλά ο  διπλωμάτης τον  διέκοψε

-Σήμερα το  βράδυ με απόλυτη μυστικότητα θα εγκαταλείψω την χώρα με την βοήθεια  του καλού μου φίλου Ρόμπερτ.

Αν θέλετε την γνώμη μου η  χώρα μας  ήδη  έχει κατακτηθεί

-Τι πιστεύεται πως με  εμποδίζει να σας βγάλω  απ την μέση ;

-Τα διπλάσια  χρήματα απ όσα σας πληρώσαν οι εργοδότες σας, είπε ο Ρόμπερτ ακουμπώντας μια  δεσμίδα με χαρτονομίσματα στο τραπέζι  και η μοίρα

-Η μοίρα;

-Δεν σας εμποδίζει κανείς να  δοκιμάστε  να  μας σκοτώσετε και τους τρεις  , να πάρετε τα λεφτά και αποδείξετε  στους εργοδότες σας πως φέρατε εις πέρας την δουλειά  που σας ανάθεσαν

  Ο  Βίκτωρ έμεινε  για λίγο σκεφτικός πριν μονολογήσει

-Φύγετε…, μετά  γύρισε και τους κοίταξε  επαναλαμβάνοντας, φύγετε. Θα κλειδώσω  εγώ…αφού πιώ ένα ποτό

 

Ο διπλωμάτης τράβηξε ελαφρά την κόρη του προς  την εξώπορτα.

Ο Βίκτωρ έβαλε ένα ποτό και  στάθηκε σ το παράθυρο κοιτώντας έξω τον διάδρομο  που χώρισε τον μεγάλο κήπο της αυλής στα δύο

 

Καθώς διέσχιζαν  τον κήπο  πατέρας κόρη και ο Ρόμπερτ απ  τις  φυλλωσιές ξεπετάγονταν οι  10 ένοπλοι  κραδαίνοντας πολυβόλα που τους είχαν παρακολουθήσει απ το καμπαρέ

Ο Βίκτωρ κατάλαβε  βλέποντας τους πως  δεν  θα είχε καμιά τύχη  αν επέλεγε να φέρει την αποστολή του εις πέρας

Αυτό που  τον ένοιαζε περισσότερο ήταν πως κατάφερε  να  πιστέψει πως θα μπορούσε να ερωτευτεί την Τζέννη;

Η κοπέλα πριν βγει απ την αυλόπορτα  γύρισε και έριξε μια αδιάφορη  ματιά προς  το  παράθυρο απ όπου συνέχιζε να την κοιτάει.

Μετά  γύρισε  την πλάτη  της και χάθηκε στο σκοτάδι

 

Ο Βίκτωρ έβαλε και δεύτερο ποτό

Και μετά  έβγαλε και τρίτο ποτό

Ο διπλωμάτης είχε αφήσει την χρυσή ταμπακιέρα  του πάνω στο τραπέζι του σαλονιού…

Όταν βγήκε απ την  έπαυλη  ήδη χάραζε

Περπάτησε  ως  την θάλασσα  και   βλέποντας  τους ψαράδες να προσεγγίζουν την ακτή  έφερε στο μυαλό  του ξανά την Λυδία

Σταμάτησε να ανάψει ένα τσιγάρο .

Έβαλε το χέρι στην τσέπη όμως το πακέτο του ήταν άδειο

Βλαστήμησε την ώρα και την στιγμή  που δεν άρπαξε την χρυσή  γεμάτη  τσιγάρα   ταμπακιέρα του  ηλικιωμένου  διπλωμάτη

Πόσο ήθελε εκείνη την στιγμή ένα  τσιγάρο….