Η κηδεία του Τίτο- όταν όλοι οι παγκόσμιοι αντίπαλοι συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σημείο

128  χώρες απ τις 154 που εκπροσωπούνταν στον οηε έστειλαν αντιπροσωπείες
4 βασιλιάδες, 6 πρίγκιπες, 40 πρωθυπουργοί, 8 αντιπρόεδροι κυβερνήσεων , 36 ηγέτες κρατών , 47 υπουργοί εξωτερικών,όλοι τους προερχόμενοι και απ το ανατολικό και το  δυτικό  μπλοκ, μαζί με  επαναστάτες και  "τρομοκράτες" βρέθηκαν για μία και μοναδική  φορά στο ίδιο μέρος που δεν ήταν άλλο απ την νεκρώσιμη  ακολουθία   πριν οδηγηθεί ο  ηγέτης  της ενιαίας τότε  Γιουγκοσλαβίας  στην "τελευταία κατοικία του"
Ήταν 4 Μαΐου  του  1980 και όλοι αναρωτιόντουσαν πως θα ταν η Γιουγκοσλαβία μετά απ αυτόν

Πριν κλείσουν  10 χρόνια  απ τον θάνατο του  η χώρα  ήταν ήδη  διαιρεμένη και λίγο αργότερα  διαμελίσθηκε σε   διάφορα  κράτη και κρατίδια , ενώ μόλις ένα χρόνο  μετά τον θάνατο του  ξεσπάσαν βίαιες ταραχές στο Κοσυφοπέδιο το οποίο  παρέμενε  απ τις φτωχότερες περιοχές  της χώρας

  Ο Τίτο ηγήθηκε  της αντίστασης κατά των ναζί στην  δεκαετία του  40 και μετά την απελευθέρωση  "πάτησε" πόδι  επιλέγοντας  να μην επιτρέψει  στον Κόκκινο στρατό, ούτε  σε κάποιον άλλον στρατό των μεγάλων  δυνάμεων να απελευθερώσουν την πρωτέυουσα
  Οι θρυλικοί παρτιζάνοι του ήταν αυτοί που μπήκαν στην πόλη και όπως είχε  δηλώσει ο  Τσώρτσιλ επ αφορμή των δικών μας  Δεκεμβριανών "όποιος ελέγχει την πρωτεύουσα , ελέγχει την χώρα"
  Ήταν κοντά 50 ετών όταν απελευθερώθηκε η  Γιουγκοσλαβία και για τα επόμενα 40 χρόνια  δημιούργησε τον δικό του  δρόμο προς τον σοσιαλισμό, ο οποίος δεν ήταν ακριβώς  σοσιαλισμός  χωρίς όμως να είναι και ακριβώς   καπιταλισμός
    Κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στα δυο μεγάλα  πολιτικά μπλόκ που  δημιουργήθηκαν παγκοσμίως μετά τον πόλεμο  χωρίς να έρθει σε αντιπαράθεση με κανένα  απ αυτά. Παράλληλα  δημιούργησε ένα τρίτο μπλοκ, αυτό των αδεσμεύτων χωρών , το οποίο  φιλοδόξησε και εν πολλοίς έπαιξε έναν ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι
  Στο εσωτερικό της χώρας διαμορφώθηκε ένα  τρελό  σύστημα όπου αναγνώριζε τις επιμέρους  εθνότητες  προωθώντας τον εθνικισμό τον οποίο όμως επισήμως  καταδίκαζε και παράλληλε αναγνώριζε και την  γιουγκοσλαβική  ταυτότητα
  Η χώρα  διοικήθηκε ομοσπονδιακά, όπου  σχεδόν κάθε εθνότητα- ομοσπονδία νοιαζόταν  με τον πλέον αυτο-αναφορικό τρόπο για   τα του οίκου της , φορτώνοντας τον λογαριασμό στον κρατικό προύπολογισμό

  Προσπάθησε να σταματήσει την κάτω   βόλτα  με  διττό τρόπο
απ την μια  λαμβάνοντας  δάνεια απ την Δύση, η οποία  του τα έδινε    προκειμένου να μην πέσει η χώρα στην αγκαλιά του Ανατολικού μπλοκ
και απ την άλλη με την  "αυτοδιαχείριση"  των  εργοστασίων , όπου δεν ήταν ακριβώς  αυτοδιαχείριση  αφού  τον  τελικό λόγο τον είχε το κράτος - αφεντικό
   Συνομιλούσε με  ανατολή και δύση, με  τρομοκράτες και αντιτρομοκράτες , με επαναστάτες και μη  και εν πολλοίς  μπορεί να πει κάποιος πως  όσο  ζούσε καλά τα κατάφερε. Κράτησε την Γιουγκοσλαβία ενωμένη  δημιουργώντας  όμως εν πολλοίς  πολίτες όπου σύμφωνα με αρκετούς  Σέρβους  συγγραφείς  'έπασχαν από διπολισμό μέσα σε ένα σύστημα που  ήταν απόλυτα μπερδεμένο

  Την μέρα της κηδείας του κατάφερε για μία και μοναδική  φορά να συγκεντρώσει  τόσο  πολύ και διαφορετικό κόσμο -και εν πολλοίς αντιπάλους- στο ίδιο σημείο
  ίσως για να δουν την τελευταία μέρα απ τον μέχρι τότε  γνωστό κόσμο πριν αυτός αλλάξει  άρδην