Deliveras-Οι αναγκες της κυριας Αλέκας

 

Τα αφεντικά  μας στην εστίαση πάντα  διψούσαν για περισσότερο χρήμα

Ρίχναν την ποιότητά του φαγητού  τόσο πολύ  με σκοπό να  εξοικονομήσουν όσο περισσότερα μπορούσαν 

Ρίχναν και τους μισθούς μας

Δεν πληρώναν καν  τα λιγοστά που  ο  νόμος των κυβερνήσεων που προωθούσαν θέσπιζε

Αυτοί διψούσαν πάντα για χρήμα και μεις  για  ζωή

Οδηγούσαμε    όλο το χρόνο μέσα στους σκοτεινούς   δρόμους της πόλης  ώστε να  χορτάσουμε τον κόσμο που  πεινούσε και βαριόταν ή  για να μαστε  δίκαιοι  μερικές φορές δεν προλάβαινε  ή ήταν τόσο  κουρασμένος που  δεν είχε κουράγιο  να βγει απ το σπίτι  του  για να αγοράσει κάτι

Βαριόταν οι κοιλιόδουλοι   νεοπλουτοι

Δεν προλάβαιναν οι εργαζόμενοι με παιδιά 

Ήταν πτώμα απ την κούραση οι  εργάτες

Η κυρία  Αλέκα ήταν  νιόπαντρη  με αυτό που λέμε  σήμερα "κλαρινογαμπρό"

Ο  άντρας  της ήταν ο κλασσικός  "σώμα  φέτες -μυαλό κροκέτες"

Περνούσε τον περισσότερο χρόνο του  στα συνοικιακά ουζερί μετά το γυμνατήριο με τα φιλαράκια  του

Τους κολλητούς του

Η κυρία Αλέκα  καθόταν σπίτι και έπληττε

Πλήξη στην πλήξη  δεν θα καθόταν και να σκάσει

Μια μέρα   παρήγγειλε  να  της πάω να φάει κάτι

Έβρεχε και  είχε πολύ  δουλειά

Ο υπεύθυνος που χε βάλει το αφεντικό να μανατζάρει το  μαγαζί , ένας λίγο  κουνιστός , μωροφιλόδοξος και τελείως  άχρηστος yes man , ούρλιαζε

"Πάντε  τις παραγγελίες. Δεν με νοιάζει πως θα βγείτε στην βροχή , έχετε αναλάβει μια δουλειά  , να μεταφέρεται το φαϊ στον πελάτη. Κάντε την επιτέλους"

Δεν γαμιέσαι  σαχλαμάρα , μουρμουρίζαν  ψητάδες και ντελιβεράδες

Κανείς δεν έφδινε σημασία σε ένα  άτομο που   ούτε καν οι γονείς του  δείχναν να  εκτιμάνε

Και το αφεντικό αν τον εκτιμούσε δεν θα τον έκανε  υπεύθυνο αλλά άνθρωπο

Βγήκα  στην βροχή και έφτασα στο σπίτι της κυρίας Αλέκας

-Αχ σε  έβγαλα  με την βροχή  καημένο μου, είπε μόλις άνοιξε την πόρτα, δεν πειράζει, έλα μέσα και  όταν τελειώσει    η μπόρα αν έχουμε τελειώσει και μεις  και  έχεις κουράγιο φεύγεις

Η βροχή  τέλειωσε

Εμείς όμως  συνεχίζαμε  ....και ο αντρας της  στο ουζερί  συνέχιζε να πίνει τα τσιπουράκια  του

Οι  πραγματικές ανάγκες της κυρίας Αλέκας ήταν πάνω απ το κέρδος   της επιχείρησης, την  καλοπέραση του βλάκα του άντρα της και τα "πρέπει" μιας κοινωνίας  που βαριέται ακόμη  και να πάει ως το περίπτερο για τσιγάρα