Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πόντια Αντρογυναίκα-Συμπλοκή στο αερδρόμιο της Μίκρας


 Συμέλα "Επέστρεφε με το αεροπλάνο ο Χαραλάμπης, ο Χάμπος ντε  από Αθήνα που κατέβηκε  για μια δουλειά

Πρώτη φορά ανέβαινε σε  αεροπλάνο. Είχε κατέβει με τα κτελ αλλά επειδή βαριόταν   το πήρε απόφαση να δοκιμάσει να πετάξει

15  λεπτά πριν την πτήση πήρε τηλέφωνο και   έσκουζε πως  φοβόταν , θα πέσει   κλπ

Βρε Χάμπο;  του λέω και να πέσει τι σε νοιάζει;  Δικό μας είναι; Άλλος  θα ζημιωθεί

Σωστά μου  λέει 

Πάει και αυτό

 Εισέρχομαι και γω  στο αεροδρόμιο της Μίκρας, αυτό που το ονόμασαν Μακεδονία  όταν οι Σκοπιανοί  θέλαν να μας φάνε το όνομα και τότε  θυμηθήκαν - λέμε τώρα-  τον βορρά

Παώ στις  αφίξεις και περιμένω  τον Χαραλάμπη να βγει

Βγήκε ένας   Γερμανός κατσαρομαλλης  τενίστας, μια σουηδέζα τρελέγκο με κοτσιδάκια που φώνα  Καλκιντικι  Καλκιντικι

βγήκε  ένας  μπίζνεσμαν  με μαύρα  γυαλιά ηλίου και δυο  ντουλάπες και έψαχνε   ΄τον κοντό  σωφέρ που κρατούσε ένα χαρτόνι που ανέγραφε "μίστερ  Φιλ Καλμπάκος "

βγήκαν  κάτι χιπστερούδες   που  προχωρούσαν κοιτώντας τις οθόνες απ τα κινητά τους και τρακάραν σε μια κολώνα

Βγήκε μια  ξινή  35αρα μικροαστή  πετσί και κόκαλο με μυτερό  σαγόνι και μάτια  νεκρής που σάρωσε τον χώρο  κοιτώντας τους πάντες  με μίσος πριν  την αγκαλιάσει ένας χοντρός 85χρόνος...ο μπαμπάς της μάλλον...μπορεί και όχι  γιατί το χέρι του  άγγιζε ελαφρώς το ποπουδάκι της

Τέλος βγήκε και ο πασίγνωστος χαρτοπκλέφτης...εεε  συγνώμη  χαρτοπαίτης Μπικ δε Σουίκ απ  την ελληνικη  παροικία του Λας Βέγκας γεννημένος όμως  στην  Σίκινο

Βγήκαν όλοι οι επιβάτες της πτήσης  όμως ο Χάμπος πουθενά

Βρε  Χάμπο;  που σαι βρε Χάμπο;  άρχισα να φωνάζω

Κοιτούσαν  βέβαια όλοι αλλά εγώ έψαχνα τον άνθρωπο μου

Χάμποοοοο;  που σαι βρε  αφορεσμένε;


Με πλησιάσαν δυο  οπκεατζήδες μου είπαν με κοφτό ρομποτικό ύφος -όπως τους μαθαίνουν στην σχολή

Καλησπέρα σας   κυρία μου, θα παρακαλούσαμε να μας ακολουθήσεται κυρία μου

Γιατί;

Επειδή  έχουμε  ως καθήκον να διασφαλίζουν την  ηρεμία και την    ησυχία  εντός  της επικρατείας της ελληνικής δημοκρατίας κυρία μου

Τι λέτε  ρε;  Λάθος σας προγραμμάτισαν. Άσε με   εδώ έχασα τον Χάμπο μου

Μην μας αναγκάσεται να χρησιμοποιήσουμε  την πολυαγαπημένη  φασιστική βία   , ακολουθήστε μας με το καλό και  ομολογήστε εγκλήματα  που δεν έχετε κάνει για να πάρουμε προαγωγή

Άκου  ζούρτελε , δεν βρίσκω  τον Χάμπο και χω και σας  να με  καθυστερείτε με τα ψυχεδελικά  σας

Άντε μπούλο  γιατί έχουμε και δουλειές

Αυτό ήταν , λέει ο ένας , Μανώλη  5,2,3,1  όπως; ακολουθήσατε κανόνες εμπλοκής

Και τραβάνε όπλα

Ο ένας απ τα αριστερά μου , ο άλλος απ τα δεξιά μου

Τι κάνετε  ρε  πρεζάκια;

Πέσε  κάτω. Τα χέρια  ψηλά και γονάτισε  με  πολύ αργές κινήσεις. Γρήγορα

Με πολύ αργές  κινήσεις αλλά γρήγορα; Ρε τι πίνετε; 


Και όπως είναι έτοιμοι να με  πυροβολήσουν βλέπω  τον  Χάμπο στον χώρο  που λαμβάνεις τις αποσκευές να ναι πάνω στην βαλίτσα του να  χάνει την ισορροπία του φωνάζοντας Συμελα  Συμέλα  και να πέφτει πανω μου την ώρα που τα ζαβλάκια  άνοιγαν πυρ

Πέφτουμε κάτω αγκαλιά   και λέω αυτό ηταν  την φάγαμε και οι δυο

Μα δεν είχαμε  τραύματα

Κοιτάω  αριστερά  και δεξιά  βλέπω  τα ζαβλάκια να πιάνουν τα ματωμένα αυτιά τους και να βρίζονται

-Με  τραυμάτισες  ηλίθιε

-Δεν σ ακούω  αλλά με   πλήγωσες στο αυτί βλάκα

-Τι λες  ρε  κόπανε  μίλα πιο δυνατά 

Προφανώς με το σάλτο του Χάμπου  έφυγα απ το πεδίο βολής τους και  αυτοί  ρίξανε ο ένας στον άλλον και κουφάθηκαν

    Χάμπος-Όπως είμασταν  πεσμένοι  τα δυο μας κάτω είδα τους άντρες της αστυνομίας της ελληνικής δημοκρατίας που ναι  επιφορτισμένοι να μας προστατεύουν  ναι  αιμοραγούν απ τα αυτιά τους

Πρότεινα στην Συμέλα  να   πλησιάσουμε να τους προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες όμως αυτή μου πε πως όλο λέω βλακείες  και με άρπαξε απ το χέρι και εξαφανιστήκαμε

Όλο  λέει πως λέω βλακείες










Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένας Πόντιος τιμά δια της τέχνης την γιαγιά του

 Από τον Χρήστο Τσάμη ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΣΟΧΟΥΜ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΤΟ 1930… Η γεροντική άνοια είναι μια ασθένεια που φθείρει την ανθρώπινη ύπαρξη και αλλοιώνει κάθε στοιχείο του ανθρώπου και καταλήγει στο θάνατο. Προσπάθησα να μνημονεύσω κάθε στοιχείο της μορφής της μέσω των αντικείμενων της καθημερινότητάς της. Μέσα από την εικόνα της γιαγιάς μου· από το σώμα–πορτραίτο θέλησα να αποδομήσω και να συνθέσω μια εικόνα οικεία για να αναδομηθεί σε μια εικόνα μνημειακή με δομικά υλικά τις μνήμες και τα βιώματα της παράδοσης και της ταφικής μας τελετουργίας. Τα διάφορα υλικά που έχω χρησιμοποιήσει, κατά κύρια βάση ευτελή, έχουν συμβολικό χαρακτήρα και αντιπροσωπεύουν τη λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου, και τη φθορά των χαρακτηριστικών της μορφής και της συμπεριφοράς της γιαγιάς μου. Λειτουργούν όλα ως προσωπικά αντικείμενα της αποθανούσας γιαγιάς μου Μάχης...

ΠΑΟΚ- Κυπελλούχος Ελλάδος 2021(φωτο-αφιέρωμα)

 

Η αστυνομική οικονομία της κυβέρνησης

Μια οικονομία που υπάρχει   για να συντηρεί  την αστυνομία πριν φάει  τις σάρκες της είναι ικανή να  καταστρέψει το σύνολο της κοινωνίας