Η πιο όμορφη πρωτομαγιά την πόλη

 

Θυμάμαι τα  χρόνια

τα ωραία χρόνια

που καίγαν  παντού  φωτιές  στην πόλης

και όποιος μπορούσε  κινούμενος  στις άκρες της κοινωνίας , ότι μπορούσε  έσπαζε

ακροκινούμενοι αλήτες  μας έλεγαν και γελούσαμε , θυμάσαι;

η πιο όμορφη πρωτομαγιά στην  πόλη  ήταν

και την ετοιμάζαμε απ τον καιρό που είμασταν μαζί

και είχαμε  την τύχη να την  ζήσουμε όταν δεν είμασταν  πλέον μαζί, μαζί

χίππηδες, πλουσιόπαιδα που  θέλαν να κάνουν το "αγροτικό" τους  στην  πολιτική πριν ο μπαμπάς  επενδύσει  για να τους ανοίξει  "το καλύτερο γκουρμέ  ρετωράν στην πόλη" , τρέχανε πανικόβλητα εκείνο το βράδυ

τρέχαν όμως και τα παιδιά  που λαχταρούσαν να  ζήσουν μερικές στιγμές  ελευθερίας  αληθινής

γηπεδικά  τσογλανάκια με  γυαλιά ηλίου  βραδιάτικα, 3ης γενιάς  μικρασιάτες  πρόσφυγες με ρωσοποντιακές  φόρμες,τελευταίοι   θιασώτες του φλάη,κοπέλες  με  έκφραση  στο πρόσωπο....

τρέχαν και αυτοί, αλλά αυτοί τρέχανε και σπάγανε

απ τις ρωγμές των ραγισμένων  βιτρίνων έβλεπες  να  απελευθερώνεται όλη η εγκλωβισμένη του βιώματος ενέργεια

η πόλη  γιόρταζε  ξανά

αυτή η πόλη  γιορτάζει μόνο  όταν σπας τα  καθιερωμένα

απ την εποχή που οι κάτοικοι της  φωνάζαν

"γαμώ τον Θεοδόσηξ, γαμώ τον σφετεριστή του, γαμώ τους μισθοφόρους και των δυο  που  φιλιώσαν για να έρθουν να μας διαλύσουν"

ζήσαμε μαζί , κάτι που προετοιμάζαμε μαζί, αλλά το ζήσαμε  μαζί  όταν δεν είμασταν μαζί

αυτά μόνο  εμείς

αυτά μόνο στον Βορρά