Σε βλέπω τα πρωινά
την ώρα που η πόλη ακόμη δεν έχει ξυπνήσει για τα καλά
περπατάς σκυφτή στον δρόμο
την ώρα που εγώ γυρίζω για ύπνο σπίτι
εσύ κοντοστέκεσαι σε μια στάση λεωφορείων
σκεφτική, σκυφτή
ακόμη μια μέρα για σένα ξεκινά στην δουλειά
κάθε μέρα νέο άγχος, νέες αναθέσεις, νέα προβλήματα
και όλα αυτά για έναν μισθό που ποτέ του δεν αλλάζει
δεν ξέρω αν σου περισσεύει κάτι περα απ την ομορφιά σου
μια ανεπιτήδευτη γαμημένη ομορφιά
...που ομορφαίνει τον άδειο δρόμο και την πουτάνα την στάση λεωφορείων
δεν ξέρω αν έχεις χαρές ή λύπες
αυτό που ξέρω είναι πως δεν σου αξίζει αυτό το πρωινό δρομολόγιο
και δεν μπορώ να σε απαλλάξω απ αυτό
δεν ξέρω ούτε καν το όνομα σου
αλλά και να το ξερα τι θα άλλαζε;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου