Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Για την Δήμητρα της Λέσβου...που πάνε τα παιδιά των 80ς;

 Που πάνε τα παιδιά των  80ς

που πάνε  οι τρανς;

που πάνε οι αποκλεισμένοι αυτού του κόσμου όταν γεράσουν;

Αυτή η σκέψη μου ρθε  ως ερώτημα απ την  στιγμή που διάβασα πως  "ίσως ένα  αμάξι  χτύπησε και σκότωσε την Δήμητρα της Λέσβου"

Η ιστορία της πλέον μέσες - άκρες είναι γνωστή

Ένας  ευγενικός και γλυκύτατος   άνθρωπος  που  από πολύ νέος   αντιλήφθηκε πως έχει διαφορετική  σεξουαλική φύση  απ  αυτή  που  υποτίθεται πως  θα έπρεπε

Κορίτσι  γεννημένο σε σώμα αντρός

Το εκμυστηρεύθηκε στους γονείς της και  αυτοί - ίσως και απ την αμάθεια τους οι άνθρωποι- απάντησαν με  εν είδη κατασταλτικά  μέτρα

Ψυχιατρεία,  υπνωτικά χάπια  ...

Η μόνη λύση προφανώς για   τρανς  άτομα απ την επαρχία  εκείνα  τα  χρόνια, στα  80ς  , να ταν  η  φυγή στην ανωνυμία της μεγαλούπολης

Διάβασα κάπου πως πήγε στην Αθήνα, ζούσε  στον δρόμο μην έχοντας λεφτά  παρέα  με μια  άλλη  κοπέλα

Βρήκε  δουλειά σε ένα  σούπερ μάρκετ. Την απέλυσαν όταν κατάλαβαν   πως ήταν "μια γυναίκα  εγκλωβισμένη σε  σώμα  άντρα"....

Επέστρεψε  στο νησί όταν η μάνα  της έμεινε  μόνη  στον κόσμο. Την υπεραγαπούσε και την φρόντιζε...

Αγαπούσε όμως  και  τον άνθρωπο...

και το δειξε  το καλοκαίρι  των μεγάλων προσφυγικών ροών  όταν το νησί το κατακλύζαν  βάρκες  εξαθλιωμένων.

Έσπευσε να βοηθήσει   όπως  όφειλαν όλοι   όσοι θέλουν να λέγονται και μην  δείχνουν απλά ως άνθρωποι

Η παληκαριά της  Δήμητρας  είχε να κάνει και με το γεγονός πως πλέον αποφάσισε να ντύνεται   και να  εκφράζεται δημόσια , στην επαρχία, με την άνοδο  των ακροδεξιών αντιλήψεων στην συγκεκριμένη   περιοχή όπως ακριβώς ένιωθε

Και το πλήρωσε αλλά  συνέχισε  απτόητη

Πόσοι από μας κάνουμε αυτό που νιώθουμε σε καθημερινό επίπεδο;  24/7;

Το τίμημα ;  Βαρύ

Την φέραν στην Αθήνα και την κλείσανε  στο ψυχιατρείο

Δραπέτευσε  και κατέληξε να παρασυρθεί από έναν οδηγό αυτοκινήτου....και  για μήνες το πτώμα της στα αζήτητα

Αυτός ο κόσμος της υποκρισίας  δεν μπόρεσε  αμέσως να αποφασίσει πως θα  διαχειριστεί  τον θάνατο ενός ανθρώπου που αψήφησε τα  "πρέπει " τους

Να σε  πω;

Δεν έχει σημασία αν μ άρεσε  ή  δεν μ  άρεσε  η εμφάνιση  της

Σημασία  έχει πως έκανε αυτό που ήθελε  χωρίς να πειράζει κανέναν- ίσα  , ίσα που πρόσφερε  σε αυτό που λέμε ανθρωπότητα  περισσότερο απ τις  στρατιές των "καθώς πρέπει" 

Ίσως να σου ρθει τρέλα  φίλε  και  φίλη όταν σκεφτείς πως  απλά θα μπορούσε αυτή η κοινωνία να την αποδεχθεί και να ζούσε   σήμερα

Τι πιο απλό;

Σίγουρα θα βρεθούν  χιλιάδες άνθρωποι να σου φέρουν  χιλιάδες  δικαιολογίες , "λογικές"  για να  αποτρέψουν μια συνείδηση απ το να  εξωτερικευτεί



Που πάνε τα παιδιά των 80ς;

που πάνε  οι τράνς;

που πάνε οι αποκλεισμένοι αυτού του  κόσμου  όταν γεράσουν;

Θα  ταν ευχής  έργον αν η Δήμητρα και η   κάθε Δήμητρα αναχθεί σε  σύμβολο, όχι  με  την αρωγή του καθεστώτος, αλλά στις καρδιές των ανθρώπων που  θέλουν να αλλάξουν προς το καλύτερο αυτό τον κόσμο

Γιατί τα θύματα αυτού  του κόσμου είναι πλέον πολλά

και ίσως πρέπει να μας εξοργίζει   το γεγονός πως  παίρνουν μακριά μας  ανθρώπους  που  τους θέλουμε  δίπλα μας

Σακελίων, Αλέξης,  Μάγγος, Ζακ,Γιακουμάκης...και ο κατάλογος δεν έχει  τελειωμό

Πρέπει  όμως να μπει ένα  τέλος  στον ατέλειωτο  κατάλογο των  θυμάτων αυτού του κόσμου


  διαβάστε  επίσης

into the arena


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένας Πόντιος τιμά δια της τέχνης την γιαγιά του

 Από τον Χρήστο Τσάμη ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΣΟΧΟΥΜ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΤΟ 1930… Η γεροντική άνοια είναι μια ασθένεια που φθείρει την ανθρώπινη ύπαρξη και αλλοιώνει κάθε στοιχείο του ανθρώπου και καταλήγει στο θάνατο. Προσπάθησα να μνημονεύσω κάθε στοιχείο της μορφής της μέσω των αντικείμενων της καθημερινότητάς της. Μέσα από την εικόνα της γιαγιάς μου· από το σώμα–πορτραίτο θέλησα να αποδομήσω και να συνθέσω μια εικόνα οικεία για να αναδομηθεί σε μια εικόνα μνημειακή με δομικά υλικά τις μνήμες και τα βιώματα της παράδοσης και της ταφικής μας τελετουργίας. Τα διάφορα υλικά που έχω χρησιμοποιήσει, κατά κύρια βάση ευτελή, έχουν συμβολικό χαρακτήρα και αντιπροσωπεύουν τη λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου, και τη φθορά των χαρακτηριστικών της μορφής και της συμπεριφοράς της γιαγιάς μου. Λειτουργούν όλα ως προσωπικά αντικείμενα της αποθανούσας γιαγιάς μου Μάχης...

ΠΑΟΚ- Κυπελλούχος Ελλάδος 2021(φωτο-αφιέρωμα)

 

Η αστυνομική οικονομία της κυβέρνησης

Μια οικονομία που υπάρχει   για να συντηρεί  την αστυνομία πριν φάει  τις σάρκες της είναι ικανή να  καταστρέψει το σύνολο της κοινωνίας