Στις νυχτερινές γέφυρες της παγωμένης ρωσικής πόλης με το χιόνι να πέφτει ασταμάτητα ένιωσα αυτό το "¨κάψιμο" που αναφέρει ο σκηνοθέτης, όταν με πυροβόλησαν κάτι "ντουλάπες" βγαλμένες από κάποιο μετα- σοβιετικό γυμναστήριο
Ο αντίπαλος του Ρώσου, ο Ιγκόρ μας είχε χαλάσει πολλές δουλειές , όμως; ο μέντορας μας αρνιόταν και να μας πει ποιος ήταν ο μυστηριώδης ολιγάρχης αλλά και να δώσει εντολή να τον κυνηγήσουμε
Εγώ, η Μύριαμ και ο Τσερκέζος , σαν γνήσιοι βαλκάνιοι αποφασίσαμε να κάνουμε του κεφαλιού μας και κινήσαμε προς την μυστηριώδη ρωσική πόλη που βρισκόταν στις ακτές της βόρειας παγωμένης θάλασσας
Νιώθαμε πως βρισκόμασταν στα ίχνη του αντιπάλου μας καθώς κυκλοφορούσαμε σε μια πόλη όπου η παγωνιά και η οσμή απ τις πετρελαιοπηγές ήταν παντού ώσπου καταλήξαμε πως μάταια ψάχναμε
Οι δυο φίλοι μου αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Σμύρνη. Εγώ έμεινα πίσω περιμένοντας να ξεπαγώσει η θάλασσα και να "απελευθερωθεί" το υδροπλάνο. Εκεί ήταν που την πάτησα και ένα βράδυ επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο μου έπεσα πάνω στις "ντουλάπες" που θέλαν όντως να με κλέψουν ή ψάχναν μια καλή δικαιολογία για να μου φυτέψουν μια σφαίρα; Ευτυχώς που η πρώτη σφαίρα με ώθησε με δύναμη προς τα κάγκελα και έπεσα απ την γέφυρα στο ποτάμι γιατί αν και οι επόμενες βρίσκαν τον στόχο τους τότε θα τελειώναν όλα...
Δεν ξέρω πως τα παγωμένα νερά του ποταμού με ξέβρασαν στην ακτή και πως με βρήκε και με περιμάζεψε η Όλγα με την συμμορία πορτοφολάδων που είχε συγκροτήσει για να επιβιώνει της φτώχειας
Με μετέφεραν προσπαθώντας να με κρατήσουν ζεστό στο κρησφύγετο τους, ένα τροχόσπιτο στην μέση του χιονισμένου πουθενά στο οποίο ζούσαν 10 άτομα ο ένας πάνω στον άλλον
Μη σας φανεί παράξενο η Όλγα είχε σπουδάσει γιατρός και ήξερε την δουλειά όταν ζέσταινε για να απολυμάνει τους σουγιάδες πριν τους μπήξει στην σάρκα μου για να μου βγάλει την σφαίρα
Μου πήρε μέρες για να αναρρώσω , όμως όλο αυτό το διάστημα οι μετα-σοβιετικοί γυμναστηριακοί διώκτες μου δεν σταμάτησαν να με ψάχνουν
Ήταν μάταιο να μένουμε στο τροχόσπιτο
Η Όλγα με σήκωσε και εγώ κουτσαίνοντας την ακολουθούσαν προσπαθώντας να βρούμε διέξοδο απ την πόλη προς τα νότια όμως η αστυνομία είχε κλείσει όλες τις εξόδους της πόλης
Θα επιστρέφαμε στο τροχόσπιτο όμως οι "ντουλάπες" το χαν ανακαλύψει και του βάλαν φωτιά
Μείναμε στους δρόμους της πόλης και ως το ξημέρωμα θα μας έβρισκαν
Η Όλγα κρατώντας με απ τους ώμους αναζήτησε βοήθεια χτυπώντας διάφορες πόρτες όμως παντού συνάντησε την άρνηση
Σε λίγο ξημέρωνε και αν δεν βρισκόταν κάποιος να μας κρύψει οι διώκτες μας - που δεν ξέραμε τι πρεσβεύαν και για ποιον δούλευαν - θα μας ανακάλυπταν
1 ώρα πριν το ξημέρωμα καταρρεύσαμε στην γωνία ενός στενού δρόμου
-Ωραίο το ταξίδι αλλά εδώ τελειώνει, μονολόγησε ανάβοντας ένα τσιγάρο
-Αν φτάναμε ως το υδροπλάνο..., είπα και μετά θυμήθηκα, μάταιο δεν θα μπορέσουμε να φυγουμε αν δεν λιώσουν οι πάγοι...
Τα μάτια της Όλγας άστραψαν πριν πει
-Ή να σπάσουν. Ξες οι πάγοι σπάνε κιόλας.
Οι ανθρακωρύχοι της περιοχής χρωστούσαν πολλές χάρες στην Όλγα , η οποία τους είχε βοηθήσει ειδικά κατά την διάρκεια της μεγάλης απεργίας
Μισή ώρα πριν το ξημέρωμα οι εργάτες είχαν πιάσει δουλειά και με τα μηχανήματα και την τεχνική τους σπάγαν τον πάγο σε μια απόσταση ικανή να με βοηθήσει να σηκώσω το υδροπλάνο στους αιθέρες ξανά
Είχε ήδη ξημερώσει όταν περιπολικά και "ντουλάπες" τρέχαν προς την αποβάθρα πολυβολώντας το υδροπλάνο ενώ ξεκινούσα την απογείωση του. Η Όλγα απ την ανοιχτή πόρτα απαντούσε με το πιστόλι της στα πυρά τους
-Παίρνουμε ύψος , της φώναξα όλο χαρά
Μου απάντησε αλλά απ τους πυροβολισμούς και τον θόρυβο της μηχανής δεν την άκουσα
-Θα ξαναβρεθούμε, είπε
και πήδηξε στα παγωμένα νερά της βόρειας θάλασσας
777
-Σίγουρα δεν τα ονειρεύτηκες όλα αυτά; με ρώτησε ο Τσερκέζος καθώς διηγιόμουν την ιστορία σε αυτόν και την Μύριαμ ενώ πίναμε καφέ στην αποβάθρα της Σμύρνης
Ανασήκωσα λίγο το μπατζάκι απ το παντελόνι και του έδειξα το τραύμα απ την σφαίρα στο πόδι
Πείστηκε
Το τηλέφωνο χτύπησε...ο Ρώσος απ την άλλη άκρη της γραμμής είχε μια αποστολή ακόμη να μας αναθέσει
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου