Όχι δεν φταίμε όλοι

σε συνέχεια του προηγούμενου ποστ

Η αυτοενοχοποίηση ίσως να εμφανίστηκε  πρώτη φορά στην ποίηση ως ένα ιδιαίτερο  είδος  γραφής
Ίσως  όταν πρωτοεμφανίστηκε και στην  πολιτική ανάλυση να είχε το χαρακτηριστικό της κατηγορίας πως "φταίμε επειδή παραμένουμε αδρανείς και δεν αλλάζουμε τον κόσμο μας"
Τις τελευταίες δεκαετίες όμως  όμως  τα δημοσιογραφικά ιερατεία της εξουσίας έχουν αντιστρέψει  ανανοηματοδοτώντας  τον ιδιαίτερο  αυτόν τρόπο έκφρασης
   Από ένα  σκυλάκι που θα βασανίσει και θα  κρεμάσει σε ένα δέντρο  κάποιος επαρχιώτης, μέχρι την εγκατάλειψη  ενός  βρέφους στην μέση του δρόμου και απ την εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη από έναν  μπάτσο και την επίθεση και το μαχαίρωμα μεταναστών από χρυσαυγίτες μέχρι την οικονομική κρίση και  την υπερ-θέρμανση  του πλανήτη  θα  διαβάσετε σε  mainstream άρθρα  πως  "όλοι  φταίμε"
    Πως φταίμε  όλοι  ρε παιδιά; Ποιοι  είμαστε  ώστε να συμβάλλουμε αν δεν  ενεργούμε κιόλας  ώστε να προκληθεί τόσο πολύ  κακό  στον πλανήτη;
  Η απάντηση είναι εύκολη. Είμαστε  η πλειοψηφία, είμαστε απλοί  άνθρωποι , στερούμεθα μιας δικής μας κοινής  φωνής - σε  αντίθεση με την εξουσία και τις  πολυεθνικές που κατέχουν  όλα τα mainstream μμε και ως εκ τούτου  είμαστε ο εύκολος   στόχος ώστε να  φορτώνει η  εξουσία όλα τα δεινά που η ίδια παράγει σε μας
  Το κακό είναι πως αρκετοί από εμάς το δέχονται και το αναπαράγουν- μιας και ως έκφραση  είναι τόσο ποιητική και  σε αποτρέπει απ την βάσανο να στίψεις το μυαλό  σου να βρεις λύση  και να βάλεις  το κεφάλι σου στον ντορβά  να  την εφαρμόσεις
   Όχι λοιπόν φίλοι μου. Δεν φταίμε όλοι. Οι ευθύνες  υπάρχουν και  έχουν πολύ συγκεκριμένους αποδέκτες  - αν θέλουν κάποιοι να εθελοτυφλούν είναι δικαίωμα  τους .Στην ζούγκλα  που ζούμε και στην  ούτως ειπείν  ζούγκλα κανείς δεν απαγόρεψε ποτέ στην στρουθοκάμηλο να χώνει το κεφάλι της στο  χώμα όταν ένιωθε πως πλησίαζε  ο κίνδυνος