Ο μικρός Λευτέρης ήταν πανέξυπνος.
Έλα όμως που η οικογένεια ήταν πάμφτωχη
5 αδέλφια είχε και έναν πατέρα αριστερό...αυτό δεν ήταν καλό στα 1952
Η αστυνομία επισκεπτόταν συχνά το χαμόσπιτο τους και μάζευε τον πατέρα του
Το επίσημο κράτος εκείνα τα χρόνια σε εκτιμούσε πιο πολύ αν ήσουν κοινός φονιάς παρά κάποιος που φανταζοταν "ελευθερίες" και επαναστάσεις
Το χαμόσπιτο του μικρού Λευτέρη ήταν ακριβώς απ το "σπίτι" με τις "κοινές γυναίκες"
Ο Μπάμπης, ο αγαπητικός, (έτσι λέγαν τότε τους νταβατζήδες) πλησίασε πολλές φορές τον πατέρα του Λευτέρη
"Άσε βρε αδερφέ τα πολιτικά. Είδες να σε βγάζουν πουθενά; Έλα να δουλέψεις μαζί μου. Η δουλειά είναι πιο εύκολη απ τις οικοδομές, τα αφεντικά από πάνω τα χουν καλά με τα καρακόλια και κανείς δεν θα ενοχλεί. Και θα ναι και οι τσέπες σου γεμάτες. Μην είσαι κορόιδο λεβέντη μου."
Δεν υπήρχε περίπτωση ο πατέρας του Λευτέρη να εργαζόταν δέρνοντας "κοινές" που κρύβαν τις εισπράξεις ή αντίπαλους αγαπητικούς...καλύτερα για αυτόν η εξορία ή η φυλακή
"Τουλάχιστον στο κελί με τα ποντίκια κοιμάμια ήσυχος τα βράδια", έλεγε στον μικρό Λευτέρη
Το παιδί ήταν πανέξυπνο, το παμε αυτό
Σε ένα επισκεπτήριο τον πήγε η μάνα του να δει τον πατέρα του...έστω και πίσω απ τα κάγκελα
-Μην χαραμιστείς γιε μου. Κοίτα να σπουδάσεις, του πε ο πατέρας του, αλλά πρόσεξε. Κοίτα να μην χάσεις την ανθρωπιά σου...
Η μάνα του έκανε δυο και τρεις δουλειές ώστε ο Λευτέρης να προχωρήσει στο σχολείο
Και τα μεγαλ΄τερα αδέρφια του, ο κουλουρτζής, ο λούστρος, ο χαμάλης...όλα βοηθούσαν για να μην αναγκαστεί από οικονομική δυσπραγία να παρατήσει το σχολείο ο Λευτέρης...
Τον θέλαν γιατρό, δικηγόρο...κάτι καλό τέλος πάντων
.............
Στο διπλανό τους σπίτι ζούσε επίσης μια φτωχή οικογένεια
Η Σούλα και ο Επαμεινώνδας...από νησί είχαν έρθει στην Μεγαλούπολη...
Ο Επαμεινώνδας δούλευε με την βάρα του. Έφευγε βράδυ , ψάρευε, έπιανε ακτή το ξημέρωμα , έστηνε τον πάγκο του και πουλούσε τα ψάρια του
Όμως όσο και να δούλευε λεφτά στο σπίτι δεν μπαίναν...
και αν μπαίναν δεν φτάνανε
Η Σούλα πάλι όλη μέρα σπίτι μόνη
Την προσέγγισε μια μέρα ο Μπάμπης και την έπεισε να δουλέψει στο μπουρδέλο , στα κρυφά
Η Σούλα δελεάστηκε με τα χρυσαφικά που της έκανε δώρο ο Μπάμπης. Τον έπιασε και γκόμενο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε...
Και έπιασε δουλειά στο σπίτι
Για χρόνια δούλευε απ τις 9 η ώρα το βράδυ που έφευγε ο Επαμεινώνδας για δουλειά ως τις 11 το πρωί που γυρνούσε
..........
Ο Λευτέρης παρακολουθούσε καθημερινά απ το παραθυράκι του σπιτιού του την κυρία Σούλα που έβγαινε στον δρόμο. Περπατούσε όλο χάρη και γοητεία ως το μπουρδέλο
Στα προεφηβικά ματάκια του η Σούλα φάνταζε σαν μια θεά που κατέβηκε απ τον Όλυμπο για να χαρίσει ομορφιά σε έναν άσχημο κόσμο
......
Στο σχολείο τα πήγαινε καλά όμως πλέον κάτι μέσα του άλλαζε.
Δεν έβρισκε κανένα ενδιαφέρον πλέον να γίνει δικηγόρος ή γιατρός
Σίγουρα ήθελε κάτι άλλο αλλά δεν ήξερε τι ήταν αυτό
............
Ένα πρωινό η Σούλα καθυστέρησε με έναν πελάτη
Ο πελάτης τέλειωσε λίγο πριν επιστρέψει ο Επαμεινώνδας κουρασμένος απ την δουλειά σπίτι
Η Σούλα όπως χρόνια τώρα έπρεπε να ναι σπίτι. Στην θέση της
Μερικά βήματα την χώριζαν απ το σπίτι ή την οικογενειακή τους καταστροφή
Δεν προλάβαινε να ντυθεί
Άρπαξε το ρούχο της και ξεχύθηκε ολόγυμνη στον δρόμο.
Έτρεξε ως το σπίτι της και ίσα που πρόλαβε να μπει πριν φτάσει ο άντρας της στην γειτονιά
Τα ματάκια του Λευτέρη παρακολούθησαν αυτά τα 35 ολόγυμνα βήματα της Σούλας που καθόρισαν αν θα καταστρεφόταν ή θα συνέχιζε κανονικά η ζωή της
Αυτά τα 35 βήματα τον κάνανε να αποκωδικοποίησει τον δρόμο που θα ακολουθούσε στην ζωή
.....
-Θα γίνω ζωγράφος, ανακοίνωσε στην οικογένεια του
Έγινε χαμός σπίτι
Φασαρίες, κόντρες.
Τα αδέλφια του φοβήθηκαν πως έγινε "πούστης"
Δηλαδή το να σαι λαμόγιο γιατρός με μαύρα γυαλιά α λα Ωνάση που προσέδιδαν μια σοβαρότητα καθώς λήστευες κοσμάκη σε ανάγκη ήταν εντιμότις και το να γίνεις ζωγράφος ήταν απόδειξη της απώλειας του αντρισμού σου;
Τα αδέρφια βρίζανε , η μάνα έλαιγε.
"Ο πατέρας σου είναι στην φυλακή, εγώ ξενοπλένω μια ζωή για να χαραμιστείς έτσι;"
Τα λόγια της μάνας και η κούραση των αδερφών του , του δημιουργούσαν ενοχές
Βάδιζε τους δρόμους για να σκεφτεί όμως όσο βάδιζε τόσο παρατηρούσε την ζωή, τις αγωνίες, τις δυσκολίες των ανθρώπων ...αγνώστων στους δρόμους
Παιδιά μεγαλώναν σε παράγκες
Εργάτες σκοτώνονταν χωρις λόγο αφού πολλά προσφέραν και σχεδόν τίποτα λαμβάναν για ανταμοιβή...
έβλεπε και πρώην σκλάβους που από τύχη ανοίγαν ένα μαγαζάκι και γινόταν δυο φορές χειρότεροι απ τους αφέντες τους
......
Την λύση την έδωσε ο πατέρα του
Πίσω απ τα κάγκελα της φυλακής τους έστειλε μήνυμα
"αφήστε το παιδί να κάνει αυτό που του αρέσει. τι θα καταλάβουμε αν κάνει κάτι που δεν αγαπάει; Δυστυχισμένο θέλετε να είναι;"
...
και ζωγράφος έγινε και πολύ διάσημος
ταξίδια στο εξωτερικό, εκθέσεις σε όλο τον κόσμο
κανείς δεν το πίστευε
....
και χρόνια αργότερα γύρισε στην παλιά του γειτονιά
Το σπίτι που έμενε η Σούλα τώρα ήταν ερειπωμένο
Έψαξε να βρει τους ιδιοκτήτες
Θα το καναν λέει ακόμη μια πολυκατοικία
Τους πρόσφερε αρκετά και το αγόρασε
Καλύτερα να το έκανε κέντρο πολιτισμού ο ίδιος δίνοντας δωρεάν την ευκαιρία σε νέα παιδιά να βρουν τον εαυτό τους όπως πριν πολλά χρόνια η Σούλα έδωσε με την γύμνια της και τα 35 βήματα της την ευκαιρία στον ίδιο να βρει τον εαυτό του
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου