Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

No way out-Love and no love in Manila


  Η  τροπική  βροχή δεν παύει να είναι   βροχή. Μόνο που οι σταγόνες πέφτουν ορμητικά στο σώμα  σου  σαν να σαι μαστιγώνουν. Αγριεμένες και  παγωμένες  σαν  ηλεκτρικό ρεύμα. Την ίδια  στιγμή που  ζεσταίνεσαι  , την ίδια  στιγμή παγώνεις . Κάπως έτσι είναι και ο έρωτας. Τουλάχιστον όταν ο ένας εκ των δύο   θέτει ένα  τέλος . Ο  έρωτας  είναι σαν το  τανγκό , πάντα θέλει δύο. όταν οι δύο παύουν να είναι ένα  τότε τότε αυτός που μένει πίσω  νιώθει  την κάψα και την παγωνιά  συγχρόνως
   Ειδικά  αν όλα αυτά συμβαίνουν νύχτα στην  ζούγκλα των Φιλλιπίνων



Ο  Ιγκόρ ήταν κάτι  σαν  απαγορευμένο όνομα  στις συναντήσεις μας με τον Ρώσο
Η Μύριαμ  μαι δυο φορές επιχείρησε με την σαγηνευτική ομορφιά της να τον παρασύρει να μας πει ποιος ήταν  αυτός ο μυστήριος  σκοτεινός ολιγάρχης  αλλά ο  μέντορας μας  της το κόψε αμέσως  , (ξεχνώντας  για μερικά  δευτερόλεπτα  τον ευγενικό Γάλλο  εαυτό του)
  Το βλέμμα  του Τσερκέζου   γίγαντα στην τουρκάλα  χορεύτρια της κοιλιάς   σήμαινε  πως  δεν  θα ξαναεπανερχόμασταν στο εν λόγο  θέμα
   Δυστυχώς το εν λόγο  θέμα έψαξε να  βρει εμάς


  Όσοι  δεν έχετε οδηγήσει  υδροπλάνο και δεν έχετε  δει την θέα  των Φιλιππίνων καθώς το προσθαλασσώνεται , θα τολμήσω να πω  , πως  δεν έχετε δει ακόμη τίποτα στην ζωή  σας
   Οι  χριστιανοταλιμπαν στην πατρίδα μου συνήθως λένε πως  "η Ελλάδα δεν πωλείται γιατί είναι το εξοχικό του  Θεού" (ώρες  - ώρες αναρωτιέμαι πως  δεν βγήκα  μαλάκας  μεγαλωμένος σε μια τέτοια πατρίδα , με τέτοιους συμπατριώτες;)
   Η αλήθεια είναι πως αν ο θεός  υπήρχε  και  έπρεπε να  διαλέξει  εξοχικό, θα  διάλεγε τις Φιλιππίνες και ίσως  αποφάσιζε να καταστρέψει  το περιττό κόμματοι γύρω απ αυτές που ονομαζόταν  πλανήτης
   Την  Ωντίν την γνώρισα  σε ένα  ψαροχώρι. Δούλευε σερβιτόρα σε ένα  ταβερνάκι. Παρίστανε την σερβιτόρα για την ακρίβεια , όμως  στην πραγματικότητα ήταν ο σύνδεσμος μας, ο άνθρωπος του Ρώσου στην χώρα.
  Μας κατατόπισε  για την "συνάντηση", της  ομάδας των εκπροσώπων  που θα λάβαινε χώρα στην Μανίλα
  Οι εκπρόσωποι , ήταν κατ ουσίαν  δικηγόροι και golden boys  μιας ομάδας πολύ ισχυρών ανθρώπων  που είχαν  βάλει σαν στόχο την  εφαρμογή παγκοσμίως μιας περαιτέρω  αφαίμαξης των εργαζομένων . Εμείς κατ επιθυμίαν του Ρώσου έπρεπε  να ματαιώσουμε αυτή την συνάντηση
-Δεν είναι οι μοναδικοί ισχυροί άνθρωποι του πλανήτη, μας  έλεγε η Ωντίν  καθώς καθόμασταν στην παραλία  το βράδυ  δίπλα στην φωτιά ,υπάρχουν αρκετές  χωριστές  ομάδες  ισχυρών που αναπτύσσουν τις δικές τους εσωτερικές  κόντρες
  Την άκουγα καθώς κατέβαζα λίγο ρούμι από ένα μπουκάλι και ένιωθα όπως  νόμιζα πως  δεν θα ξανανιώσω  ποτέ. Η ομιλία, το βλέμμα  της,  η ταπεινότητα της , μου θύμιζε κάτι από μια άλλη ζωή
   Προσπάθησαν να  "θάψω" την επιθυμία  που  γεννιόταν ξανά  μέσα  μου, αρκετές  φορές  εκείνο το  βράδυ, όμως το ξημέρωμα με βρήκα  δίπλα στο κύμα αγκαλιά με την Ωντίν. Ο ήλιος φώτιζε τα μάτια της καθώς αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά μου και  τόνιζε μια  θλίψη στα κλειστά της μάτια
  Ποια ήταν αυτή η άγνωστη;
Τι  να είχε περάσει  στην ζωή της και πότε πρόλαβε να  έχει  βάσανα  στα 23 της χρόνια;
Αυτά σκεφτόμουν όταν ξύπνησα και την είδα  να  κοιμάται ακόμη.
Ήθελα  καφέ  και μετά ένα ποτό


   "Κεραυνό". Έτσι τον ξέραν όλοι. Μας τον σύστησε η Ωντίν. Επαγγελματίας οδηγός στις Φιλλιπίνες, δηλαδή πένητας που δούλευε όλη μέρα για πενταροδεκάρες και όπως οι περισσότεροι  οδηγοί είχε το βλέμμα του τριτοκοσμικού  λαμόγιου.Το χαμόγελο που μας   χάριζε  δήθεν από ευγένεια  εμένα  με έκανε να  φαντάζομαι  τις πιο "σκοτεινές του σκέψεις", τις οποίες  όμως  δεν μπορούσα να αποσαφηνίσω


Το προτελευταίο βράδυ πριν εισβάλουμε στο συνεδριακό  κέντρο  των  "εκπροσώπων" και τους διαλύσουμε  βγήκαμε σε ένα  απ  τα πολλά μπαρ  της Μανίλα και γω  απλά έπινα και κάπνιζα. Σίγουρα  το τσιγάρο  διώχνει τις κακές  σκέψεις (ή ενίοτε τις πολλαπλασιάζει) , το ποτό όμως φέρνει πάντα  κατούρημα  και  η τουαλέτα  του κλαμπ  είχε μια ουρά  απ  δω (από κει δηλαδή)  μέχρι  την  Λαμία
  Αποφάσισα να βγω  έξω στον δρόμο και σε κάποια  έρημη  γωνιά να "εναποθέσω" το περιττό υγρό βάρος  ή αν θέλετε  ως  άλλος σκύλος  (όχι ράτσας) να  μαρκάρω την περιοχή μου στην  πρωτεύουσα  αυτή

  Πίσω μου εμφανίστηκε  ένας  30χρονος  Φιλιππινέζος . Παρά το  "επίσημο" ντύσιμο του  η στάση του κορμιού του πρόδιδε  εργάτη.
-Για αρχή πριν πεις αυτό που θες, του πα καθώς  συνέχιζα να "εναποθέτω" , πες μου το όνομα σου
-Γνωρίζεις πολύ καλά  πως  σε αυτή την  δουλειά  δεν έχουμε ονόματα
-Ή έχετε  ψεύτικα  ονόματα
Ο  Φιλλιπινέζος  άναψε  τσιγάρο
-Μιας και   λατρεύω τους priest , μπορείς να με φωνάζεις  Ρομπ, μου  είπε και μου πέταξε ένα   τσιγάρο
 Ρομπ, απ το  Rob  Halford
Τον πούστη
Και μενα  μ αρέσαν οι rpeist και λάτρευα την φωνή του  Ρομπ
-Και τι ακριβώς πουλάς Ρομπ;
-Ασπίδες
-Ασπίδες;
-Ασπίδες προστασίας
-Απ τα κουνούπια;
-Απ την προδοσία
-Και ποιος θα μας προδώσει;
-Ξέρω πως  σας έχουν ήδη προδώσει αλλά  δεν ξέρω ποιοι σας πρόδωσαν. πρέπει  να  αναβάλετε το αυριανό
-Το ξες  Ρομπ, πως αυτό δεν μπορεί να  γίνει. Παίζονται πολλά   για το μέλλον  των απλών  ανθρώπων  αύριο
-Το φαντάστηκα πως θα έπαιρνα αυτή την απάντηση
-Απλά είπες να δοκιμάσεις. Για ποιους δουλεύεις  Ρομπ;
-Για αυτούς που αποκάλεσες  πριν "απλούς ανθρώπους"
-Και πως ξες   τι σχεδιάζουμε  να κάνουμε αύριο;
-Οι  "απλοί άνθρωποι" όταν θέλουμε  μπορούμε να  ξέρουμε  , να γνωρίζουμε και να  κάνουμε τα πάντα, είπε και  έκανε  μεταβολή και χάθηκε στο  βάθος του δρόμου

Ο γαμημένος Φιλιππινέζος  είχε δίκιο
Πριν καν προσεγγίσουμε το σημείο  της συνάντησης των "εκπροσώπων"  πέσαμε σε ενέδρα της αστυνομίας, της μαφίας και των  αντάρτικων  μουσουλμανικών  ομάδων που δρουν στην χώρα

Οι  σφαίρες χορεύαν πάνω απ τα  κεφάλια όλων μας...σχεδόν όλων μας
Κάποια στιγμή  απομόνωσα  μια  εικόνα
Ενώ όλοι  είχαμε τρομάξει  και  οι κάνες  των όπλων των πάντων στην χώρα μας σημάδευαν  ο Κεραυνός στεκόταν ήρεμος πίσω απ ένα παρκαρισμένο αμάξι. Κανείς δεν τον σημάδευε , κανείς δεν ασχολιόταν μαζί  του
"Μπάσταρδε" , σκέφτηκα θυμωμένος όχι με τον  τριτοκοσμικό λαμόγιο αλλά με τον εαυτό μου που είχα  δίκιο.
   Ο επαγγελματίας οδηγός   μιας τριτοκοσμικής χώρας μας είχε προδώσει
Σφύριξα στον Τσερκέζο  γίγαντα και του τον έδειξα. Δεν  χρειαζόταν να του πω κάτι παραπάνω  για να τραβήξει  το  τεράστιο σαν σπαθί μαχαίρι του και να το εκσφενδονίσει στον λαιμό του ρουφιάνου
   Τώρα μπορούσαμε να  μείνουμε  κρυμμένοι πίσω απ το φορτηγό  και να περιμένουμε να μας ξεπαστρέψουν οι πάντες  ένοπλοι  της Μανίλας
"Δεν υπολόγισες την  δύναμη των απλών ανθρώπων", έμοιαζε να μου λέει η  μορφή του Ρομπ όπου οδηγούσε μια ένοπλη λαοθάλασσα  από  πιτσιρικάδες , αγόρια και κορίτσια  κατά των  διωκτών μας



και  η  Ωντίν;
μας "περίμενε"σ το ταβερνάκι  δίπλα στην θάλασσα
αλλά...ξαφνιάστηκε όταν μας είδε να επιστρέφουμε
Ξεκίνησε να τρέχει στην σκοτεινή ζούγκλα  εν μέσω καταιγίδας
Έπρεπε να μάθω
Γιατί ήμουν ηλίθιος και νόμιζα  πως με  ερωτεύτηκε και γιατί  μας πρόδωσε
Το συμφέρον της   επ ουδενί δεν ήταν με τους "εκπροσώπους" αλλά με  τους εργαζόμενους
Μόνον όταν  την σημάδευα με το κωλοπιστόλι μου  μου είπε πως  παντρεύτηκε στα  19 της
Την παράτησε αφού της έκανε  πρώτα δυο παιδιά  στα  21 της
Εργάτης , φώναξε , ήταν αυτός που κατάφερε να σκοτώσει κάθε αίσθημα μέσα της
"Εργάτης με κατέστρεψε, εργάτες καταστρέφω" φώναξε
Μπορεί  μια σφαίρα απ ένα πιστόλι να αλλάξει τόση  οργή;
Μια σφαίρα το πολύ - πολύ να κάνει μια τρύπα  στο  νερό
-Και συ εργάτρια είσαι, της φώναξα επιστρατεύοντας κάθε ίχνος λογικού επιχειρήματος που μπορούσα να βρω εκείνη την στιγμή,και τα παιδιά σου  αύριο  εργάτες θα ναι
-Και σενα  τι σε νοιάζει  για τους εργάτες;  Εσύ δεν λες πως είσαι  απλά ένας   άντρας που του αρέσει το αλκοόλ;
Εδώ είχε ένα δίκιο
Μπορεί και γω να προερχόμουν από εργατική οικογένεια αλλά  μόνο εκείνο το βράδυ στην ζούγκλα  των Φιλιππίνων  μίλησα και νοιάστηκα  για πρώτη φορά για τους εργάτες
-Σε μισή ώρα, στο ξέφωτο θα   προσγειωθεί ένα ελικόπτερο και κάποιος  άνθρωπος τους θα μου δώσει μια βαλίτσα  γεμάτη λεφτά. Αρκετά για να ζήσω άνετα και γω και τα παιδιά μου
  Και γω πιάστηκα  τόσο  βλάκας, όπως τότε ...παλιά...σε μια άλλη  ζωή
Πίστεψα  στην συνείδηση μιας  φτωχιάς , πίστεψα στον έρωτα μιας γυναίκας....
πίστεψα  για μια στιγμή χτες το  ξημέρωμα πως το αλκοόλ ίσως να μην είναι λύση...
αν είναι  δυνατόν
πίστεψα πως  θα μπορούσε να υπάρχει λογική σε έναν παράλογο  κόσμο....
Τι νομίζεται πως έκανα;
Ότι θα κάνε κάθε ερωτευμένος , εξαπατημένος  και αφελής άντρας
Ότι θα κανε  ένας  βλάκας
την άφησα να  φύγει
Ας πήγαινε στο ξέφωτο
ας έπαιρνε την βαλίτσα με τα λεφτά
ας ζούσεμια ζωή όμορφη ...χτισμένη πάνω στο αίμα και τα πτώματα χιλιάδων μη - προνομιούχων
ας χτίζαν οι νεκροί νέων μνημονίων  το μέλλον της Ωντίν


μέρες αργότερα  στην Αθήνα μου ρθε ένα  μέηλ
είχε ένα βίντεο από ένα  δελτίο ειδήσεων των Φιλιππίνων
το ελικόπτερο που περίμενε  η Ωντίν δεν προσγειώθηκε καν στο ξέφωτο
ο ελεύθερος σκοπευτής  την  λόκαρε από ψηλά και απλά  πάτησε την σκανδάλη

Ο  Ρομπ καθώς μαςξεπροβόδισε   απλά μας ενημέρωσε πως  "την δουλειά  μας την  χάλασαν  άνθρωποι του Ιγκόρ που θέλουν να  καταστρέψουν τον Ρώσο"...

δεν υπάρχει έρωτας
δεν υπάρχει αγάπη
και γιατί αν υπάρξει  άλλωστε;
αυτά σκεφτόμουν καθώς  ξεκινούσα τις μηχανές  του  υδροπλάνου που θα μας έφερνε πίσω στην μιζέρια της  Ευρώπης


στην παραλία ήταν οι απλοί άνθρωποι του Ρομπ
οι πιτσιρικάδες  του
ένας  μπόμπιρας κρατούσε αγκαλιά  μια πιτσιρίκα και χαμογελούσαν
το στόμα πλησίασε το δικό της και  τα χείλη τους  άγγιξαν το ένα το άλλο


...αφήνοντας μερικές αμφιβολίες στο ατράνταχτο  αξίωμα μου πως
έρωτας δεν υπάρχει
και πως
το αλκοόλ είναι λύση





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένας Πόντιος τιμά δια της τέχνης την γιαγιά του

 Από τον Χρήστο Τσάμη ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΣΟΧΟΥΜ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΤΟ 1930… Η γεροντική άνοια είναι μια ασθένεια που φθείρει την ανθρώπινη ύπαρξη και αλλοιώνει κάθε στοιχείο του ανθρώπου και καταλήγει στο θάνατο. Προσπάθησα να μνημονεύσω κάθε στοιχείο της μορφής της μέσω των αντικείμενων της καθημερινότητάς της. Μέσα από την εικόνα της γιαγιάς μου· από το σώμα–πορτραίτο θέλησα να αποδομήσω και να συνθέσω μια εικόνα οικεία για να αναδομηθεί σε μια εικόνα μνημειακή με δομικά υλικά τις μνήμες και τα βιώματα της παράδοσης και της ταφικής μας τελετουργίας. Τα διάφορα υλικά που έχω χρησιμοποιήσει, κατά κύρια βάση ευτελή, έχουν συμβολικό χαρακτήρα και αντιπροσωπεύουν τη λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου, και τη φθορά των χαρακτηριστικών της μορφής και της συμπεριφοράς της γιαγιάς μου. Λειτουργούν όλα ως προσωπικά αντικείμενα της αποθανούσας γιαγιάς μου Μάχης...

ΠΑΟΚ- Κυπελλούχος Ελλάδος 2021(φωτο-αφιέρωμα)

 

principled struggle- διήγημα

principled struggle- διήγημα :  O Μπέρκ βρέθηκε  το 1983 στην Τσεχοσλοβακία Ως μέλος  διεθνούς ένοπλης οργάνωσης που χτυπούσε  δυτικούς  στόχους καταπίεσης  ανά τον κόσμο ...