Δεν είχε σταματήσει να βρέχει για μέρες στην Αθήνα
Καθόμουν σε αυτό που ονόμαζα γραφείο- σπίτι- μπαρ-και κοιτούσα τις νυχτερινές στάλες να κατρακυλούν απ το τζάμι ενώ έβαζα να πιω ένα ακόμη ποτό. Εξάλλου όλα γινόταν για το ποτό...και το τσιγάρο..
τι άλλες απολαύσεις να χει ένας άνθρωπος που δεν ξέρει να κάνει τίποτα στην ζωή του;
Πριν χρόνια μας είχε βρει ο άνθρωπος που αποκαλούσαμε "Ο Ρώσος" , δεν ξέρω αν ήταν Ρώσος ή κάποια άλλη εθνότητα της πρώην ΕΣΣΔ.
Ήξερα όμως πως αν δεν ήταν αυτός , εγώ ο Μερτ και ο Αλή- οι δυο Τούρκοι φίλοι μου - θα πεθαίναμε της πείνας
Ο Ρώσος πλήρωνε καλά, πολύ καλά
ίσως καλύτερα απ το καλά
και ίσως περισσότερο απ όσο αξίζαμε
(πράγμα ασυνήθιστο για Ρώσο- έτσι λεν τα στερεότυπα)
Του βγάζαμε όμως και δουλειά
Όχι νόμιμή αλλά μέσα στον σουρεάλ κόσμο που ζούμε η δουλειά μας ήταν άκρως παράνομη και την ίδια στιγμή άκρως ηθική
Αυτά σκεφτόμουν όταν κοιτούσα τις στάλες της βροχής να πέφτουν στο τζάμι. Τις σκέψεις μου διέκοψε το "χτύπημα" του τηλεφώνου
"Κανείς δεν παίρνει τηλέφωνο στις 1 ή ώρα τα μεσάνυχτα για καλό"
Σήκωσα το ακουστικό και απ την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε ο Μερτ απ την Σμύρνη
να φωνάζει εντελώς πανικόβλητος
-Σκότωσαν τον Αλή, τον φάγανε. Με έχουν πάρει στο κατόπι και μένανε
Το αεροπλάνο της γραμμής ήταν ο πιο γρήγορος τρόπος για να βρεθείς στην πάντα γοητευτική και άγνωστη για τους πολλούς , σχεδόν χαοτική, μυστικιστική, μεθυστική Σμύρνη
Για ανθρώπους σαν εμάς όμως υπήρχε πιο γρήγορος τρόπος.
Το αεροπλάνο θα πετούσε στις 10 το πρωί. Εγώ έπρεπε να είμαι στον τεκέ του Χουσεϊν πριν το χάραμα.
Στην ζωή εκτός απ τα αεροπλάνα υπήρχαν και τα υδροπλάνα και ο Ρώσος μας είχε προμηθεύσει με μερικά από δαύτα τα μαραφέτια.
Σε μισή ώρα πετούσα πάνω απ το Αιγαίο , σε μια πτήση χαμηλή, νυκτερινή μα προπάντων μυστική . Αν είχα "φάει" τον Αλή και την ίδια στιγμή κινδύνευε και ο Μερτ το πιο ηλίθιο πράμα που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να δηλώσω την πτήση μου στο εφ άη (στο διάολο) αρ Αθηνών και Άγκυρας
Πετούσα μέσα στην βροχή τόσο χαμηλά για να μην με πιάσουν τα ραντάρ , που θα μπορούσε άνετα να με εντοπίσει το λιμενικό- αν τολμούσε να περιπολήσει στο Αιγαίο μια τέτοια βροχερή νύχτα
Φτάνοντας στην πάντα γοητευτική Σμύρνη κατευθύνθηκα με ένα ταξί στο στέκι του Χουσεϊν.
Ο ταρίφας ήταν ο κλασσικός τριτοκοσμικός τύπος που δεν βάζει γλώσσα μέσα
-Πρώτη φορά στην Σμύρνη; Θες γυναίκες; μπορω να σου βρώ καλό ναργιλέ. Χασίσι; Ηρωίνη; Μκρούλες; Αγοράκαι; χεχεχε
"χεχεχε , μαλάκα , γελάσαμε" Αν δεν κινδύνευε ο αδερφικός μου φίλος Μερτ θα φρόντιζα να σου βρίσκα λίγο θάνατο άθλιε τύπε
Το ταξί και η γλωσσοδιάρροια του τριτοκοσμικού οδηγού του μ αφήσαν έξω απ το στέκι του Χουσεϊν
Μπήκα μέσα. Το κέφι είχε φουντώσει τούτη την ώρα
Ο πρέσβης, ο βιομήχανος, ο υπουργός, στρατηγοί χωρών της Μέσης Ανατολής αλλά και την Δύσης, φαινομενικοί αντίπαλοι , καθόταν σε διπλανά τραπέζια και αντάλλασσαν τσουγκρίσματα καθώς αποσβολωμένοι παρακολουθούσαν τον χορό της κοιλιάς της πάντα γοητευτικής Μύριαμ
Θα λέγε κανείς πως στις μέρες μας πως η Μύριαμ είναι η Σμύρνη (αν και νομίζω πως η πόλη πάντα γεννούσε και πάντα θα γεννάει μια Μύριαμ)
Με το βλέμμα μου έψαξα τον Μερτ μα δεν τον βρήκα πουθενά
Τότε ήταν που με πλησίασε θεόρατος Τσερκέζος και μου ψιθίρισε
-Καλώς ήλθες αδελφέ. Ο Μερτ βγήκε απ την πίσω πόρτα. Αυτή η νύχτα θα ναι δύσκολη. Αν με χρειαστείς...ξες
Η πίσω πόρτα του μαγαζιού οδηγούσε ΄ σε ένα μικρό σκοτεινό καλντερίμι
Καθώς κατευθυνόμουν προς τα εκεί η Μύριαμ με κοίταξε με έντονο βλέμμα. Νόμιζα πως το παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου , όμως η έγνοια μου να προλάβω τον Μερτ ζωντανό με έκανε να μην δώσω σημασία στα σινιάλα της
Ανοίγοντας την πόρτα άκουσα τις ανταλλαγές πυροβολισμών.
Ο Ρώσος μας είχε μάθει να αντιδράμε αστραπιαία. Εκεί στην "σχολή" όπως έλεγε το παλιό εγκαταλελειμμένο σοβιετικό στρατόπεδο στο Ουζμπεκιστάν
Τράβηξε το όπλο μου και βγήκα στο καλντερίμι σημαδεύοντας
Το μόνο που διέκρινα ήταν τρεις σκιές να χάνονται στα στενά
Μετά είδα τον Μερτ πεσμένο στο έδαφος
Έτρεξα από πανω του
Το τραύμα στην κοιλιά του ήταν θανάσιμο
Αν είχαν δυο φίλους σε αυτή την ζωή αυτό το βράδυ τους έχανα και τους δύό.
Η Σμύρνη που τους γέννησε, τους άντρωσε και τους έζησε , τώρα τους ρουφούσε σαν κινούμενη άμμος στα σπλάχνα της
-Ξέρουν, μας ανακάλυψαν , ήταν τα τελευταία του λόγια πριν κλείσει τα μάτια του.
Το να κάνεις το καλό με παράνομο τρόπο έχει το τίμημα του σε αυτό τον κόσμο και τα δυο φτωχόπαιδα απ την Σμύρνη τούτη την βροχερή νύχτα το πλήρωναν ακριβά
Ξοπίσω μου σταθήκαν ο Τσερκέζος και η Μύριαμ
-Πρέπει να φύγουμε , ψιθύρισε η κοπέλα μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα της
-Θα ναι μεγάλη η νύχτα απόψε, μονολόγησε ο Τσερκέζος
Οδηγούσε ο Τσερκέζος.
Η Μύριαμ καθόταν στην θέση του συνοδηγού και περιεργαζόταν το πιστόλι της
Η γυναίκα αυτή μεγάλωσε στην ίδια γειτονιά με τον Αλή και τον Μέρτ και εκτός από τα ρούχα της γνώριζες και πως να βγάζει τις ψυχές όσων τολμούσαν να πειράξουν κάποιον απ την γειτονιά της
Το αμάξι φρέναρε στην αποβάθρα
Εκεί μας περίμενε ο Ρώσος με μια κουστωδία μπράβων και συνεργατών του προερχόμενων απ όλα τα μέρη της πρώην ΕΣΣΔ
Ήταν 60 ετών , κοντούλης , ευθυτενής και πάντα ήρεμος
Θύμιζε κάτι από την κυνική ψυχρότητα των Άγγλων, την ευγένεια των Γάλλων,την πρακτικότητα των Αμερικάνων και την ποιητικότητα των παλαιών ρώσων , πριν ο καπιταλισμός του μετατρέψει σε κικ-μπόξερς , χιπ χοπερς και μπράβους χωρίς λόγο και αιτία
-Μας ανακάλυψαν, είπε μονολεκτικά με τον πάντα ήρεμο και ευγενικό τόνο της φωνής του, αυτή την νύχτα πληρώσαμε το τίμημα που όλοι γνωρίζαμε πως έχει ο δρόμος που ξεκινούσαμε να δια βαίνουμε πριν μερικά χρόνια. Τ είχα υπολογίσει όλα σωστά εκτός από ένα πράγμα. Απόψε θα κάνουμε αυτό που έπρεπε να χαμε κάνει απ την αρχή
Τα χαμίνια της Σμύρνης που αφήσαν την ζωή επέμεναν απ την αρχή όμως ο ευγενικός Γάλλος πάντα κυριαρχούσε του πρακτικού Αμερικάνου , στην ψυχοσύνθεση που χάραζε την στρατηγική του Ρώσου
Σε μισή ώρα η κουστωδία του Ρώσου μας οδήγησε έξω απ την έπαυλη όπου διέμενε ο άνθρωπος που όλοι γνωρίζαμε σαν Ζαν
Ο Βέλγος αυτός με τις διεθνείς διασυνδέσεις είχε στήσει το στρατηγείο του στην Σμύρνη και από κει "έστελνε " το "κρέας" του σε όλη την Ευρώπη
Με εντολές και υλικοτεχνική υποστήριξη απ τον Ρώσο , οι τρεις μας , μαζί και με την συνδρομή της Μύριαμ και του Τσερκέζου είχαμε χαλάσει αρκετές δουλειές του Βέλγου
Η Μύριαμ μας έδινε τις πληροφορίες. Ο Τσερκέζος πάντα έριχνε τις μπουνιές, ο Αλή οδηγούσε την εξωλέμβια ή το κρις - κραφτ, ο Μερτ πάντα έκανε το πειρατικό ρεσάλτο στα κότερα και τις θαλαμηγούς του Ζαν που πλέαν στο Αιγαίο με κατεύθνηση την Μασσαλία και απελευθέρωνε τα μικρά παιδάκια προτού οι άνθρωποι του Βέλγου τους αποσπάσουν τα νεφρά για να τα μοσχοπωλήσουν στα στοκ μάρκετς εμπορίας οργάνων σε κάποια μεγάλη πρωτεύουσα της πάντα πολιτισμένης Ευρώπης
Εγώ απλά οδηγούσα το υδροπλάνο που μετέφερε τους μπόμπιρες σε ασφαλές μέρος , πριν φροντίσουν μετά οι άνθρωποι του Ρώσου για την επιστροφή τους στις οικογένειες τους
Αυτή ήταν η δουλειά μας και αυτή η δουλειά κόστισε τις ζωές δυο απ τους καλύτερους ανθρώπους που είχα γνωρίσει στην αλκοολική ζωή μου, του Μερτ και του Αλή
Τώρα έξω απ την έπαυλη του Ζαν οι άνθρωποι του Ρώσου βγάζαν κάτι μαραφέτια και κρατάγαν τα χέρια τους απαλά σε κάτι κουμπάκια
Ο Ρώσος σήκωσε το τηλέφωνο και πήρε τον Ζαν
-Περίμενα αυτό το τηλεφώνημα, απάντησε αμέσως ο Ζαν, ήρθε νομίζω η ώρα αγαπητέ να διαπραγματευτούμε
-Θα σε στεναχωρήσω είπε με την μονίμως ευγενική φωνή του ο Ρώσος, αλλά μια απ τις βασικές αρχές μας είναι να μην διαπραγματευόμαστε τα αυτονόητα
-Υπάρχει κάτι πιο αυτονόητο απ το κέρδος Ρώσε;
-Η ζωή αγαπητέ μου και η αγάπη, απάντησε ο Ρώσος και μόλις έκλεισε το τηλέφωνο οι άνθρωποι του πατήσαν τα κουμπάκια στα μαραφέτια που κρατούσαν και η έπαυλη του Βέλγου μετατράπηκε σε πυροτέχνημα που φώτισε όλη την Σμύρνη
Μερικά λεπτά αργότερα πετούσα ξανά πάνω απ το Αιγαίο. ήταν η πρώτη φορά που εγκατέλειψα την Σμύρνη χωρίς να πω στους φίλους μου "εις το επανιδείν"
Η Μύριαμ με το Τσερκέζο που με ξεπροβόδισαν στην αποβάθρα γνώριζαν όμως πως αργά ή γρήγορα θα ξαναγύριζα στην πόλη
Είχε ξημερώσει και γω πετούσα ακόμη πάνω απ το Αιγαίο
Το μόνο που ήθελα λίγο καφέ και ένα μπουκάλι ουίσκι
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου