Από τότε, θα περάσει ένας και πλέον αιώνας μέχρι να εμφανιστεί μια ελευθεριακή ομάδα στο Λίβανο. Αυτή είναι η ομάδα Al Badil al Tahriri («Ελευθεριακή Εναλλαγή»), η οποία διατηρεί έως σήμερα πολύ συγγενικές και αδελφικές σχέσεις με την ομώνυμη αναρχοκομμουνιστική ομοσπονδία της Γαλλίας. Φαίνεται ότι κάποια από τα μέλη της ομάδας αυτής υπήρξαν φοιτητές στη Γαλλία, όπου ήρθαν σε επαφή με τις αναρχοκομμουνιστικές και ελευθεριακές ιδέες. Η ομάδα αυτή πήρε μέρος σε ένα αναρχικό συνέδριο στη Ρουέστα της Ισπανίας το 1995, ενώ τον ίδιο χρόνο απηύθυναν έκκληση για οικονομική βοήθεια για την έκδοση στα αραβικά του βιβλίου του Ντανιέλ Γκερέν «Ο Αναρχισμός» (η ιρλανδική Workers Solidarity Movement ήταν ανάμεσα στις οργανώσεις αυτές που συνεισέφεραν οικονομικά), κάτι που έγινε στις αρχές του 1996. Μάλλον, το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο ελευθεριακό έργο που κυκλοφόρησε στην αραβική γλώσσα. Ο στόχος ήταν να διακινηθούν 2000 αντίτυπα του βιβλίου στο Λίβανο και άλλα 2000 αντίτυπα σε αραβόφωνους εργάτες στη Γαλλία.
Να σημειωθεί, ότι το συνέδριο αυτό στο χωριό Ρουέστα στα ισπανικά Πυρηναία, διοργανώθηκε από την αναρχοσυνδικαλιστική CGT και συμμετείχαν περίπου 100 άτομα, εκπρόσωποι αναρχικών οργανώσεων από διάφορες χώρες, ανάμεσά τους από τη CGT και τη Solidaridad Obrera από την Ισπανία, τη γαλλική Alternative Libertaire, την ελβετική Libertarian Socialist Organisation, τη λιβανέζικη ομάδα, την Πολωνική Αναρχική Ομοσπονδία, την ιταλική ομάδα «Ελευθεριακός Κομμουνισμός», την ιρλανδική WSM και τη σουηδική SAC.
Το 1996 ένα μέλος της ομάδας (Basina Bassan) έγραψε και η ομάδα κυκλοφόρησε ένα κείμενο για την τότε κοινωνική και πολιτική κατάσταση στο Λίβανο, με τίτλο «Νέα από τη γη των κέδρων». Τον Μάρτη του 1996, επίσης, έγινε αναφορά στο αναρχικό πολιτιστικό συνέδριο με τη γενική επωνυμία «Η Ελευθεριακή Κουλτούρα», που έγινε στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας, ότι ένα βιβλίο του Jean Maitron για την ιστορία του γαλλικού αναρχικού κινήματος κυκλοφόρησε στα αραβικά στο Λίβανο.
Τέλος, τον Ιούλη του 1998 στη λιβανέζικη εφημερίδα «The Daily Star» δημοσιεύτηκε ένα άρθρο για την νεολαιίστικη εναλλακτική κουλτούρα στο Λίβανο.
Η αναφορά που ακολουθεί είναι άρθρο μέλους της λιβανέζικης ομάδας «Ελευθεριακή Εναλλαγή» (Basina Bassan), για την τότε κατάσταση στο Λίβανο, με τίτλο «Νέα από τη γη των κέδρων», που δημοσιεύτηκε αρχικά στα γαλλικά στην επιθεώρηση «Alternative Libertaire»:
«ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΚΕΔΡΩΝ
Η Δεύτερη Λιβανέζικη Δημοκρατία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Αν και ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε με τη Συμφωνία του Taef το 1989, η βασική αιτία του πολέμου – ο θρησκευτικός διαχωρισμός – δεν έχει καν ληφθεί υπόψη και έτσι η κατάσταση παραμένει εκρηκτική. Για παράδειγμα, αν και η Συμφωνία του Taef προϋποθέτει ότι πρέπει να αγνοούνται οι θρησκευτικές πεποιθήσεις για να εργαστεί κάποιος στις δημόσιες υπηρεσίες, υπάρχουν ακόμα φόβοι για εκδήλωση φυλετικών και άλλων διαχωρισμών στις διάφορες υπηρεσίες. Η κατάσταση αυτή δείχνει ότι ο διαχωρισμός αυτός ανάμεσα σε χριστιανικές και μουσουλμανικές θέσεις ξεκινά από τα υψηλά πολιτικά κλιμάκια και σώματα όπως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης κ.λπ. Αυτό που καθιστά χειρότερη την κατάσταση είναι ότι κανείς δεν μπορεί να μείνει πέρα από το διαχωρισμό αυτό. Για παράδειγμα, εάν κάποιος θέλει να παντρευτεί, πρέπει αυτό να γίνει με θρησκευτική τελετή για να αναγνωριστεί επίσημα. Κάποιος μπορεί να είναι άθεος μόνο στη σκέψη, τίποτα παραπάνω…
Η κοινωνική κατάσταση
Η κατάσταση καθορίζεται από τη συνεχή παρουσία και πίεση των συριακών και ισραηλινών στρατευμάτων. Επιπρόσθετα, οι πολιτικές ελευθερίες υφίστανται περισσότερες επιθέσεις. Τον Ιούλη του τελευταίου χρόνου (σ.τ.μ.; το 1994), η Γενική Ένωση Εργατών (οργάνωση-ομπρέλα που περιλαμβάνει όλα τα εργατικά συνδικάτα), αποφάσισε να οργανώσει μια γενική απεργία ως διαμαρτυρία για την αύξηση κατά 40% της τιμής του πετρελαίου. Η κυβέρνηση απάντησε με απαγόρευση των διαδηλώσεων και κάλεσε το στρατό να επιβάλλει την τάξη. Τα λιβανέζικα συνδικάτα δεν υποχώρησαν και οργάνωσαν μια τεράστια διαδήλωση τον Αύγουστο για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να ξανασκεφτεί τις θέσεις της. Αλλά ακόμα και αυτές οι δραστηριότητες απέχουν κατά πολύ από αυτά που χρειαζόμαστε πραγματικά. Ο Λίβανος είναι μια χώρα του Αχαλίνωτου καπιταλισμού, με μια κυβέρνηση η οποία υποστηρίζει τον οικονομικό φιλελευθερισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις κι όλα αυτά σε μια χώρα με περιορισμένο ηλεκτρισμό, ελάχιστα τηλέφωνα και πολύ λίγο καθαρό πόσιμο νερό. Οι μισθοί των περισσότερων φτωχών ανθρώπων συνεχίζουν να μειώνονται, ενώ οι πλούσιοι αποφεύγουν τη φορολογία και η κυβέρνηση ξοδεύει όλο και περισσότερα χρήματα για πολυτέλειες των υπουργών της.
Η αντιπολίτευση – ενάντια σε ποιον και γιατί
Δεν υπάρχουν και πολλά να ειπωθούν για τη λιβανέζικη αριστερά., μιας και το μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από κόμματα μεσοαστών και μικροαστών και τα περισσότερα ενδιαφέρονται για το πώς θα αποσπάσουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας παρά για πραγματική αλλαγή. Τα μέλη τους υποστηρίζουν βασικά την πολιτική οικονομικής φιλελευθεροποίησης της κυβέρνησης. Είναι παράξενο να ακούς μερικές φορές τους παλιούς μαοϊκούς να χρησιμοποιούν τσιτάτα του Μαρξ για να δικαιολογήσουν την «προσωρινή επιστροφή» στον καπιταλισμό.
Η νέα αριστερά
Μετά την καταστολή των διαδηλώσεων του Ιούλη, η ριζοσπαστική κομμουνιστική αριστερά άρχισε να αναδιοργανώνεται. Αποτελείται από αρκετές πολιτικές τάσεις, αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμα και οι εθνικιστές έχουν αρχίσει να επηρεάζονται όλο και περισσότερο από ελευθεριακές, ακόμα και αναρχοσυνδικαλιστικές ιδέες. Υπάρχει μια αναλαμπή ελπίδας που κάνει τον καθένα να μαθαίνει το μάθημα της εμπειρίας Εάν μπορούμε να εργαστούμε μαζί σε αυτά που συμφωνούμε, τότε θ είμαστε ικανοί να επανακτήσουμε τα καλά χρόνια 1970-1975, πριν ο πόλεμος ξεπεράσει τη ριζοσπαστική αριστερά. Συμπερασματικά, η λιβανέζικη αριστερά δεν έχει επιλογή προόδου εάν δεν είναι ανοιχτή σε όλους αυτούς που συμφωνούν σε βασικά θεμελιώ
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου