Έχει σημασία αν ο εκλογικός νόμος ευνοεί την αποχή; (ένα ιστορικό παράδειγμα)

Ένα απ  τα κύρια επιχειρήματα  κατά της αποχής από  ανθρώπους  που εντάσσονται στο ευρύτερο αριστερό κίνημα είναι πως ο  "εκλογικός νόμος δεν ευνοεί την  αποχή".
   Αυτό το επιχείρημα  εμπεριέχει δυο πολύ μεγάλες και δομικές αντιφάσεις
Πρώτον, δεν θα υπάρξει ποτέ εκλογικός νόμος  από εξουσιαστές - καπιταλιστές, ο οποίος να ευνοεί την αποχή για τον πολύ ευνόητο λόγο πως  δεν είναι τόσο  χαζοί αυτοί που κρατάν τα ηνία αυτού του κόσμου ώστε να σου δώσουν να θεσμικά όπλα  για να  τους  αμφισβητήσεις
   Αλήθεια περιμένουν αυτοί οι άνθρωποι να θεσπιστεί νόμος υπέρ της αποχής- αμφισβήτησης του καθεστώτος  για να κινηθούν πραγματικά εναντίων του;
   Δεύτερον, είναι  πολλάκις αντιφατικό άνθρωποι που λεν πως αγωνίζονται για  την κοινωνική ανατροπή να  ετεροκαθορίζονται και να επιλέγουν τις μεθόδους αγώνα που το  ίδιο το καθεστώς  επιλέγει να τους παράσχει (θεωρώντας τα  ακίνδυνα όπως  αποδεικνύει η ιστορία  για την  κυραρχία του)
  Υπάρχει άραγε ιστορικό προηγούμενο όπου ο εκλογικός νόμος να μην ευνοεί την αποχή αλλά ο λαός να την επιλέγει  ως ένα ακόμη μέσον  πιέσεως; Η απάντηση είναι "ναι" και παραθέτω ένα από αυτά
   Στην Κούβα  του 1958 ο δικτάτορας Φουλένχιο Μπατίστα  αποφασίζει κατόπιν πιέσεως και των ΗΠΑ να δώσει ένα  εκλογικά  κατοχυρωμένο χαρακτήρα στο καθεστώς του και προκηρύσσει εκλογές.
   Ο λαός απαντάει με  98%  αποχή - παρά το γεγονός πως ο  "εκλογικός νόμος" δεν ευνοούσε την αποχή και το 2% αναδεικνύει τον Μπατίστα σε  πρόεδρο της χώρας
   

  Σίγουρα το αντεπιχείρημα  που θα χρησιμοποιηθεί είναι πως "εκεί τότε είχε ξενοκίνητη χούντα" .
Τι είναι μια ξενοκίνητη χούντα; Μια κυβέρνηση  η οποία  εκτελεί πιστά  τις εντολές ξένων κέντρων  εις βάρους του λαού της
   Πιστεύεται πως στην Ελλάδα είναι διαφορετικά τα πράματα ;
   Το ιστορικό συμπέρασμα λοιπόν που προκύπτει και καταρρίπτει όλες τις αιτιάσεις ενάγονται στην αποχή  είναι πως  ένας λαός  δεν χρειάζεται  την  συνδρομή  των νόμων και των καταπιεστών του ώστε να αγωνιστεί ενάντια τους
   Αυτό που χρειάζεται  είναι να  απονομιμοποιήσει την όποια  κυβέρνηση προκύψει  δια της αποχής , αφού αυτή  θα κατέχει μια ισχνή και συνάμα πλασματική   πλειοψηφία. Κοινωνώντας λοιπόν απ την επομένη μέρα  των εκλογών μέσα στην κοινωνία  πως   οι κυβερνώντες  δεν εκφράζουν  την συντριπτική πλειοψηφία  του λαού  οργανώνουμε τις άμυνες   για την αποτροπή της νέας  αντικοινωνικής επίθεσης που ετοιμάζουν οι ελίτ  κατά του λαού μας