Το ερώτημα είναι "γιατί πήγε στο πάνελ ο Λαφαζάνης;" και μια πιθανή απάντηση είναι "αφού πήγε , καλά να πάθει"
Τα πάνελ των δεξιών σταθμών την τελευταία 4ετία δείχνουν μια ξαφνική αγάπη για ιδεολογικούς εχθρούς τους, φτάνει οι τελευταίοι να πληρούν το εξής ένα χαρακτηριστικό...να τα χουν σπάσει με τον Τσίπρα.
Έτσι είδαμε τον ΣΚΑΙ, να "ερωτεύεται" τηλεοπτικά την Ζωή Κων/πόλου μόνον όταν αυτή απεχώρησε απ το κυβερνών κόμμα και άρχισε να εξαπολύει βολές κατά του ΣΥΡΙΖΑ
Με τον ίδιο τρόπο "λατρέψαν" και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη , ενώ βλέπουμε και μια αλλαγή στάσης προς τον παραιτηθεί υπουργό Κότζια, ο οποίος μερικές μέρες πριν ήταν "κόκκινο πανί" για κυβέρνηση και αντιπολίτευση
Για να είμαστε δίκαιοι, όλο το φάσμα αριστερών , απ την επίσημη, την κοινοβουλευτική αριστερά μέχρι τους εξωκοινοβουλευτικούς αριστεριστές προσέρχονται χωρίς δεύτερη κουβέντα στα πάνελ δεξιών τηλεοπτικών σταθμών και ραδιοσταθμών. ελπίζοντας πως θα εκθέσουν τι απόψεις τους και αυτές θα εισακουστούν από ευρύτερα ακροατήρια
Ίσως, μετά την μεταπολίτευση να ίσχυε ένα "μορατόριουμ ευγένειας" από μη αριστερούς δημοσιογράφους, αυτό όμως έχει παρέλθει προ πολλού...και συγκεκριμένα με την άνοδο του ανερχόμενου τότε Λά.Ο.Σ. του Γιώργου Καρατζαφέρη το 2000. Έκτοτε, οι προσερχόμενοι στα πάνελ αριστεροί δεν ερωτώνται αλλά ανακρίνονται από τους δημοσιογράφους και όταν τους δίνετε ο λόγος να απαντήσουν απλά διακόπτονται συνεχώς με αποτέλεσμα και η όποια απάντηση τους να φαντάζει ως "ασυνάρτητη σαχλαμάρα"
Υπάρχουν σαφώς μερικές εξαιρέσεις όπως πχ η Λιάνα Κανέλλη, αλλά και άλλοι όπου όταν το θέμα το επιτρέπει πχ "κριτική στον συριζα" "αφήνονται" να ξεπδιπλώσουν το ταλέντο τους λειτουργώντας κατ ουσίαν ως απολογητές της δεξιάς αλλά και δίνοντας παράλληλα άλλοθι δημοκρατίας και πλουραλισμού στα πλέον αντιδημοκρατικά μέσα.
Κάπως έτσι σκέφτηκε και ο Λαφαζάνης πριν προσέλθει στο εν λόγο πάνελ
"θα πάω, θα μιλήσω αριστερά υπέρ της; Λα.εν και κατά του σύριζα, θα με χειροκροτήσουν οι δημοσιογράφοι και θα κεφαλαιοποιήσω πολιτικά δίνοντας κάτι στην δεξιά και παίρνοντας κάτι"
Έτσι παίζεται για χρόνια το παιχνίδι της συνδιαλλαγής της αριστεράς με το σύστημα, μόνο που το πεδίο,το γήπεδο της συνδιαλλαγής είναι αυτό της δεξιάς. Μιας δεξιάς που νιώθει πλέον τόσο ισχυρή ώστε να νιώθει έτοιμη ακόμη και να "ξεπλύνει" την Χούντα και (γιατί όχι;) τις πρακτικές της Γερμανικής κατοχής. Αυτή η σύγχρονη μεταμοντέρνα δεξιά δεν έχει πρόβλημα αλλά ούτε και το μεταπολιτευτικό κόλλημα να αδειάσει ακόμη και όσους "πολιτικούς αριστερούς κλόουν" περιφέρονται στα κανάλια της και την διασκέδαζαν μέχρι σήμερα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου