Η πρώτη εικόνα εν Αθήναις....είναι και η ομορφότερη

 Είναι εκείνο το αναλλοίωτο   μοναδικό συναίσθημα κάθε  φορά που το τραίνο εισέρχεται στην πρώτη κατοικημένη περιοχή της πόλης των Αθηνών

 Χαράματα

Κόβει ταχύτητα πάνω στο γεφυράκι και από κάτω βλέπεις στις διασταυρώσεις μέσα σε  βανάκια ή φτηνά αμάξια  κουρασμένη  , νυσταγμένη , χιλιοταλαιπωρημένη την εργατική τάξη να ξεκινάει  για μια ακόμη  δύσκολη  μέρα  για το μεροκάματο

Πεζοί με σκυμμένα κεφάλια

Ξενύχτηδες χωρίς λεφτά να επιστρέφουν  στην  βάση μετά από ακόμη μια αποτυχημένη  προσπάθεια να "τινάξουν την μπαρμπουτιέρα" στον αέρα

Αντί να τους  τα πάρουν, τους τα πήραν όλα , ξανά και ξανά

Τρελές  ηλικιωμένες 

Νεαροί εργάτες  να περιμένουν το λεωφορείο κρατώντας στα χέρια την σακούλα με το κολατσιό  τους 

Προβολείς  ...από φθηνά αμάξια 

παρατεταγμένα μπροστά στην μπάρα να περιμένουν να περάσει το τραίνο ακούγοντας το συνεχές  κουδούνισμα απ το  καμπανάκι

Σ αυτή την πόλη εισέρχεσαι κατεβαίνοντας απ τον Βορρά  βράδυ και αυτές τις εικόνες βλέπεις  χρόνια  τώρα

Δεν υπάρχει ένδοξο αρχαίο παρελθον  εδώ - και αν υπάρχει απλά δεν φαίνεται

Είναι  η πόλη του Πολυτεχνείου,του Χημείου, της ΕΑΣ,των μεταπολιτευτικών ενόπλων  επαναστατικών  οργανώσεων, του  κοινωνικοπολιτικού Βέγγου των μεταπολιτευτικών  έγχρωμων δημιουργημάτων  του, των σκυλάδων...όλων

Αφότου η κυβέρνηση μετακόμισε κάποτε απ το Ναύπλιο εδώ   μαζεύτηκαν όλοι απ όλη την χώρα μπας και βρουν  την προκοπή τους

Τόσο ξένη και τόσο ζεστή μαζί 

και πάντα αναλλοίωτη η πρώτη εικόνα της ....καθώς το τραίνο την διαπερνά  αργά  , βασανιστικά χαράματα  καθώς  χαράζει....

η πρώτη εικόνα...

έρχεσαι στην πόλη όπου μια εργατική τάξη ξεκινά την μέρα της

100 κείμενα να γράψεις για να περιγράψει κανείς  την σιδηροδρομική είσοδο στην πόλη, 100 διαφορετικά  πράματα θα  ανακαλέσει η μνήμη του για την οπτική  της πρώτης πάντα  ίδιας εικόνας