προσέξτε την διαφορά στην διάχυση κουλτούρας
ο Λέμμυ στην ηλεκτρική καρέκλα και ενώ τον ψήνουν χλευάζει την διαδικάσία
δεν χύνει δάκρυα, δεν εκλιπαρεί, δεν φωνάζει για "δικαιώματα"
είναι σαν μας λέει "αυτοί είναι, τέτοιοι είναι περιμένατε κάτι καλύτερο από δαύτους;"
νωρίτερα οι γονείς κάνουν σκηνή στην κόρη που "θα βγει με αλήτες έτσι ντυμένη"
την αμηχανία σπάει η μηχανή που σπάει τον τοίχο του σπιτιού και εισβάλλει στο σαλόνι, αρπάζει την κοπέλα και ξεχύνεται στις λεωφόρους
η κοπέλα πάνω στην μηχανή ζεί τον έρωτα της με το "αγόρι "της - αν μπορείς να πεις πως υπήρξε ποτέ "αγόρι" ο Λέμμυ και δεν γεννήθηκε μεγάλος- ενώ από πίσω περιπολικά τους καταδιώκουν και βάλουν με πυροβόλα όπλα εναντίων τους
λίγο αργότερα η μέταλ παρέα , από αγόρια και κορίτσια ανάκατα κατευθύνεται πάνω στους πολυάριθμους ένοπλους ματάδες
μίσος θα δεις στα μάτια τους, μπορεί και φόβο αλλά όχι δειλία
θα σταματήσουν μόνον όταν οι ματάδες θα τραυματίσουν με τις καραμπίνες τους τον Λέμμυ και ως άλλοι ρωμαίοι λεγεωνάριοι θα αρπάξουν το σώμα του.
μετά ακολουθεί η ηλεκτρική καρέκλα, ο θάνατος και η κηδεία; και; τέλειωσε η μέταλ εξέγερση;
όχι
εδώ το όλα συνεχίζονται του Ηράκελιτου και του σιτού αποκτά σάρκα και οστά μέσα απ΄ τον νεκρό που ανασταίνεται και βγαίνει απ τον τάφο του καβάλα σε μια μηχανή
και η παρέα ξανα ξεχύνεται στους δρόμους
επαναλαμβάνοντας πως η μόνη φορά που θα ναι ευάλωτοι , θα ναι όταν πεθάνουν από θάνατο
υπενθυμίζοντας πως ακόμη και να σου αφαιρέσουν την ζωή επειδή "δεν τους κάνεις" οι δράσεις ή οι ιδέες σου θα συνεχίζουν να ζουν και να εμπνέουν άλλους
ο Λέμμυ στην ηλεκτρική καρέκλα και ενώ τον ψήνουν χλευάζει την διαδικάσία
δεν χύνει δάκρυα, δεν εκλιπαρεί, δεν φωνάζει για "δικαιώματα"
είναι σαν μας λέει "αυτοί είναι, τέτοιοι είναι περιμένατε κάτι καλύτερο από δαύτους;"
νωρίτερα οι γονείς κάνουν σκηνή στην κόρη που "θα βγει με αλήτες έτσι ντυμένη"
την αμηχανία σπάει η μηχανή που σπάει τον τοίχο του σπιτιού και εισβάλλει στο σαλόνι, αρπάζει την κοπέλα και ξεχύνεται στις λεωφόρους
η κοπέλα πάνω στην μηχανή ζεί τον έρωτα της με το "αγόρι "της - αν μπορείς να πεις πως υπήρξε ποτέ "αγόρι" ο Λέμμυ και δεν γεννήθηκε μεγάλος- ενώ από πίσω περιπολικά τους καταδιώκουν και βάλουν με πυροβόλα όπλα εναντίων τους
λίγο αργότερα η μέταλ παρέα , από αγόρια και κορίτσια ανάκατα κατευθύνεται πάνω στους πολυάριθμους ένοπλους ματάδες
μίσος θα δεις στα μάτια τους, μπορεί και φόβο αλλά όχι δειλία
θα σταματήσουν μόνον όταν οι ματάδες θα τραυματίσουν με τις καραμπίνες τους τον Λέμμυ και ως άλλοι ρωμαίοι λεγεωνάριοι θα αρπάξουν το σώμα του.
μετά ακολουθεί η ηλεκτρική καρέκλα, ο θάνατος και η κηδεία; και; τέλειωσε η μέταλ εξέγερση;
όχι
εδώ το όλα συνεχίζονται του Ηράκελιτου και του σιτού αποκτά σάρκα και οστά μέσα απ΄ τον νεκρό που ανασταίνεται και βγαίνει απ τον τάφο του καβάλα σε μια μηχανή
και η παρέα ξανα ξεχύνεται στους δρόμους
επαναλαμβάνοντας πως η μόνη φορά που θα ναι ευάλωτοι , θα ναι όταν πεθάνουν από θάνατο
υπενθυμίζοντας πως ακόμη και να σου αφαιρέσουν την ζωή επειδή "δεν τους κάνεις" οι δράσεις ή οι ιδέες σου θα συνεχίζουν να ζουν και να εμπνέουν άλλους
η πλάκα με τον Λέμμη είναι πως πέθανε από θάνατο αλλά εν τούτοις συνεχίζει να εμπνέει ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου