Τι μπορεί να σημαίνει η καταδίκη- οπερέτα του Νίκου Γεωργιάδη;

Με μια διαφορετική ανάγνωση από διανοούμενους που δεν θα τους έλεγες εχθρικούς στο σύστημα

η ήπια απόφαση του δικαστηρίου αναφορικά με την υπόθεση παιδοφιλίας του νεοδημοκράτη Νίκου Γεωργιάδη

είναι μια ένδειξη πως το σύμπλεγμα των ελίτ στην χώρα επιχειρεί να περάσει ως θέσφατο στο ευρύ κοινό την πεποίθηση πως "ότι και να κάνουν οι φορείς της ελίτ- ακόμη και αν οι αποδείξεις είναι συντριπτικά εναντίων τους- δεν θα καταδικάζονται"

Είναι μια απόφαση, η οποία έρχετε να προστεθεί στην απόφαση με νόμο να μην κληθεί ποτέ και για οτιδήποτε στην δικαιοσύνη όποιος διετέλεσε κεντρικός τραπεζίτης στην χώρα

ίσως για αυτό ο Κερκυραίος πολιτικός κοιτά τον φακό και του χαμογελά μ αυτό το σατανικό χαμόγελο, για το οποίο δεν καταβάλλει καμιά προσπάθεια να αποκρύψει- όπως ίσως θα συνέβαινε σ άλλες εποχές

Όταν βλέπεις μια τέτοια ανάγνωση από μη-αντικαθεστωτικούς διανοούμενους τότε καταλαβαίνεις πως η χώρα- και η Ευρώπη- έχουν πάρει μια πολύ επικίνδυνη τροχιά η οποία δεν θυμίζει το χειρότερο πρόσωπο της ούτως ή άλλως "βρώμικης" αστικής δημοκρατίας, αλλά τις πιο μαύρες περιόδους της φεουδαρχίας