γράφει ο Ερπετός
Vikings invade the isle of Lindisfarne, 793 AD.
To 793 μ. Χ. οι Βίκινγκς εισέβαλλαν στο μικρό νησάκι του Lindisfarne, στη βόρειοανατολικη Αγγλία. Το νησί γνωστό και ως Holy Island, ήταν τόπος μοναχισμου, κέντρο του Κελτικου Χριστιανισμου από τον 6ο αιώνα. Τώρα οι μοναχοί ήταν Αγγλοσαξωνες που πλέον είχαν εκχριστιανιστει. Οι Βίκινγκς σκότωσαν τους περισσότερους μοναχούς, λεηλατησαν την εκκλησιαστικη περιουσία και πήραν μέχρι και κάποιους μοναχούς ως σκλάβους. Η επιδρομή στο Lindisfarne που θορυβησε έντονα το τότε χριστιανικό τμήμα της Ευρώπης, είναι η πρώτη μεγάλη στην ιστορία των Βίκινγκς και απαρχή της λεγόμενης εποχής των Βίκινγκς που έληξε με τον εκχριστιανισμο τους τον 11ο αιώνα.
Αν και φαινομενικά η επιδρομή αυτή έμοιαζε απλά μια ιστορία για πλιάτσικο, μια βαθύτερη ματιά δίνει την ανάγκη των Βίκινγκς για εξερεύνηση και εξάπλωση, την ανεύρεση πόρων αλλά και τη σύγκρουση για πολλοστή φορά μεταξύ του παλιού και του νέου στην Ευρώπη. Δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τα Βρετανικά Νησιά γνώρισαν (και) θρησκευτικους πολέμους (και μεταξύ αυτών τουλάχιστον 3 διαδοχικές εναλλαγές μεταξύ Χριστιανισμου και παγανιστικων λατρειων).
Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα της Βρετανίας δεν έδειξαν κανένα σεβασμό για την κέλτικη θρησκεία, τις παραδόσεις και τον τρόπο ζωής. Δε δίσταζαν συχνά να σφάζουν τους Δρυιδες, οι οποίοι εκτός από σοφοί, ιερείς και δάσκαλοι, αναπτερωναν συχνά το ηθικό της κάθε φυλής, πράγμα το οποίο αποτελούσε πρόβλημα για τη Ρώμη. Χαρακτηριστική η σφαγή των Δρυιδων από τους Ρωμαίους στο νησάκι του Anglesey το 60 μ. Χ. Την ίδια περίπου περίοδο οι πρώτοι Χριστιανοί ιδρύουν εδώ παράνομες κοινότητες όπως και σε άλλα μέρη της αυτοκρατορίας. Οι 3 πρώτοι αιώνες όπως και παντού είναι χαμηλού προφίλ με σποραδικές σφαγές, κυρίως εκ μέρους των αυτοκρατορων.
Η κατάσταση αντιστρέφεται με την επικράτηση του Χριστιανισμου, οπότε και οι παγανιστικες δοξασίες βγαίνουν σταδιακά εκτός νόμου και οι παγανιστες διώκονται. Οι σε μεγάλο βαθμό εκρωμαισμενοι Κέλτες Βρετανοί σταδιακά εκχριστιανιζονται και δημιουργούν μια δική τους μορφή Χριστιανισμου, γνωστή ως Κελτικος Χριστιανισμος η Κέλτικη Ορθοδοξία, έντονα επηρεασμένη από τις προχριστιανικες τους παραδόσεις. Η μορφή αυτή σταδιακά θα εκτοπίστει από το Ρωμαιοκαθολικισμο.
Τον 5ο αιώνα όταν η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καταρρέει, οι Ρωμαίοι εγκαταλειπουν τη Βρετανία στο έλεος εισβολέων Γερμανικής προέλευσης γνωστά και ως Αγγλοσαξωνες που φέρουν μια θρησκεία πολύ διαφορετική από τη θρησκεία που είχαν γνωρίσει από τους προγόνους τους. Αυτοί θα ιδρύσουν διαφορά παγανιστικα βασιλεια όπως του Εσσεξ, του Σασσεξ, του Ουεσσεξ, του Κεντ, της Μερκια και της Νορθουμπρια. Αυτά τα βασιλεια αργότερα με την ενοποίηση τους θα σχηματίσουν το Βασίλειο της Αγγλίας. Το κελτικο στοιχείο και προσωρινά και ο Χριστιανισμος οπισθοχωρουν και περιορίζονται στην Ουαλία, τη Σκωτία, την Κορνουάλη, τη νήσο Μαν και την Ιρλανδία.
Στους επόμενους αιώνες οι Αγγλοσαξωνες σταδιακά εκχριστιανιζονται και με τα σχίσματα του 867 και του 1054 η μοίρα τους δένεται με την επιρροή της Ρώμης. Η Αγγλία θα λάβει αργότερα και μέρος στις σταυροφοριες κατά του Ισλάμ.
Το 16ο αιώνα στον απόηχο της Μεταρρυθμισης, οι ιδέες του προτεσταντισμου θα φτάσουν εδώ. Η Αγγλία θα αποκοπεί από τη Ρώμη και θα αποτελέσει τον πυρήνα του Αγγλικανισμου. Στη Σκωτία ο John Knox θα ιδρύσει την Πρεσβυτεριανη Εκκλησία της Σκωτίας. Οι καθολικοί διώκονται, ενώ η Ιρλανδία παραμένει καθολική.
Το 17ο και 18ο αιώνα θα ξεσπάσουν νέες διαμάχες αφού ομάδες όπως οι Πουριτανοι και οι Κουακερς, θα προσπαθήσουν μια αναβιωση της πρωτοχριστιανικης παράδοσης θα αποκοπούν από την Αγγλικανικη εκκλησια (και σε παγκόσμιο επίπεδο από τον Προτεσταντισμο συνολικά). Πρόκειται για τα restorationist movements. Πολλοί θα εκτελεστούν και θα διωχθούν ως αιρετικοί και κάποιοι θα καταφεύγουν στην Αμερική.
Κατά τους τελευταίους αιώνες η Αγγλία θα είναι ιδανικό μέρος ανάπτυξης ντειστικων, αγνωστικιστικων και αθειστικων ιδεών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου