Αν κάτι μας διδάσκει ο πόλεμος του οπίου είναι η λειτουργικότητα της "διπλωματίας των κανονιοφόρων". Απ την στιγμή που άνοιξε η υπόθεση άντλησης των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία του Ερντογάν- πιστή στην φαντασίωση της περί νεο-οθωμανισμού, απαίτησε μερίδιο από "θαλάσσια οικόπεδα" που δεν της ανήκουν και μάλιστα απείλησε και απειλεί με πολεμικές επιχειρήσεις αν δεν γίνει το δικό της. Αυτή την φορά όμως ο αντίπαλος της Τουρκίας δεν είναι μια κάποια Ελλάδα, αλλά κάποιες απ τις ισχυρότερες πετρελαϊκές εταιρείες παγκοσμίως , γαλλικών και αμερικανικών συμφερόντων Απ την άλλη μεριά η σύμμαχος αυτή την περίοδο των Τούρκων, Ρωσία την τελευταία δεκαπενταετία δεν επένδυσε και λίγα στην περιοχή της Κύπρου, ο πόλεμος όμως στην Συρία την έχει φέρει σε απόσταση αναπνοής πριν την σύγκρουση με τις ΗΠΑ ...